Actes 11

1 Les apôtres et les frères qui étaient dans la Judée apprirent que les Gentils avaient aussi reçu la parole de Dieu.

ഇത്ഥം ഭിന്നദേശീയലോകാ അപീശ്വരസ്യ വാക്യമ് അഗൃഹ്ലൻ ഇമാം വാർത്താം യിഹൂദീയദേശസ്ഥപ്രേരിതാ ഭ്രാതൃഗണശ്ച ശ്രുതവന്തഃ|

2 Et lorsque Pierre fut remonté à Jérusalem, les fidèles de la circoncision lui adressèrent des reproches,

തതഃ പിതരേ യിരൂശാലമ്നഗരം ഗതവതി ത്വക്ഛേദിനോ ലോകാസ്തേന സഹ വിവദമാനാ അവദൻ,

3 en disant: « Tu es entré chez des incirconcis, et tu as mangé avec eux! »

ത്വമ് അത്വക്ഛേദിലോകാനാം ഗൃഹം ഗത്വാ തൈഃ സാർദ്ധം ഭുക്തവാൻ|

4 Pierre, prenant la parole, se mit à leur exposer, d’une manière suivie, ce qui s’était passé.

തതഃ പിതര ആദിതഃ ക്രമശസ്തത്കാര്യ്യസ്യ സർവ്വവൃത്താന്തമാഖ്യാതുമ് ആരബ്ധവാൻ|

5 « J’étais en prière, dit-il, dans la ville de Joppé, et j’eus, en extase, une vision: un objet semblable à une grande nappe, tenue par les quatre coins, descendait du ciel et venait jusqu’à moi.

യാഫോനഗര ഏകദാഹം പ്രാർഥയമാനോ മൂർച്ഛിതഃ സൻ ദർശനേന ചതുർഷു കോണേഷു ലമ്ബനമാനം വൃഹദ്വസ്ത്രമിവ പാത്രമേകമ് ആകാശദവരുഹ്യ മന്നികടമ് ആഗച്ഛദ് അപശ്യമ്|

6 Fixant les yeux sur cette nappe, je la considérai, et j’y vis les quadrupèdes de la terre, les bêtes sauvages, les reptiles et les oiseaux du ciel.

പശ്ചാത് തദ് അനന്യദൃഷ്ട്യാ ദൃഷ്ട്വാ വിവിച്യ തസ്യ മധ്യേ നാനാപ്രകാരാൻ ഗ്രാമ്യവന്യപശൂൻ ഉരോഗാമിഖേചരാംശ്ച ദൃഷ്ടവാൻ;

7 J’entendis aussi une voix qui me disait: « Lève-toi, Pierre; tue et mange. —

ഹേ പിതര ത്വമുത്ഥായ ഗത്വാ ഭുംക്ഷ്വ മാം സമ്ബോധ്യ കഥയന്തം ശബ്ദമേകം ശ്രുതവാംശ്ച|

8 Je répondis: « Oh non, Seigneur, car jamais rien de profane et d’impur n’est entré dans ma bouche. —

തതോഹം പ്രത്യവദം, ഹേ പ്രഭോ നേത്ഥം ഭവതു, യതഃ കിഞ്ചന നിഷിദ്ധമ് അശുചി ദ്രവ്യം വാ മമ മുഖമധ്യം കദാപി ന പ്രാവിശത്|

9 Pour la seconde fois une voix se fit entendre du ciel: Ce que Dieu a déclaré pur, ne l’appelle pas profane. —

അപരമ് ഈശ്വരോ യത് ശുചി കൃതവാൻ തന്നിഷിദ്ധം ന ജാനീഹി ദ്വി ർമാമ്പ്രതീദൃശീ വിഹായസീയാ വാണീ ജാതാ|

10 Cela arriva par trois fois; puis tout fut retiré dans le ciel.

ത്രിരിത്ഥം സതി തത് സർവ്വം പുനരാകാശമ് ആകൃഷ്ടം|

11 Au même instant trois hommes se présentèrent devant la maison où nous étions; on les avait envoyés de Césarée vers moi.

പശ്ചാത് കൈസരിയാനഗരാത് ത്രയോ ജനാ മന്നികടം പ്രേഷിതാ യത്ര നിവേശനേ സ്ഥിതോഹം തസ്മിൻ സമയേ തത്രോപാതിഷ്ഠൻ|

12 L’Esprit me dit de partir avec eux sans hésiter. Les six frères que voici m’accompagnèrent, et nous entrâmes dans la maison de Corneille.

തദാ നിഃസന്ദേഹം തൈഃ സാർദ്ധം യാതുമ് ആത്മാ മാമാദിഷ്ടവാൻ; തതഃ പരം മയാ സഹൈതേഷു ഷഡ്ഭ്രാതൃഷു ഗതേഷു വയം തസ്യ മനുജസ്യ ഗൃഹം പ്രാവിശാമ|

13 Cet homme nous raconta comment il avait vu dans sa maison l’ange se présenter à lui, en disant: Envoie à Joppé, et fais venir Simon, surnommé Pierre;

സോസ്മാകം നികടേ കഥാമേതാമ് അകഥയത് ഏകദാ ദൂത ഏകഃ പ്രത്യക്ഷീഭൂയ മമ ഗൃഹമധ്യേ തിഷ്ടൻ മാമിത്യാജ്ഞാപിതവാൻ, യാഫോനഗരം പ്രതി ലോകാൻ പ്രഹിത്യ പിതരനാമ്നാ വിഖ്യാതം ശിമോനമ് ആഹൂയയ;

14 il te dira des paroles par lesquelles tu seras sauvé, toi et toute ta maison. —

തതസ്തവ ത്വദീയപരിവാരാണാഞ്ച യേന പരിത്രാണം ഭവിഷ്യതി തത് സ ഉപദേക്ഷ്യതി|

15 Lorsque j’eus commencé à leur parler, l’Esprit-Saint descendit sur eux, comme sur nous au commencement.

അഹം താം കഥാമുത്ഥാപ്യ കഥിതവാൻ തേന പ്രഥമമ് അസ്മാകമ് ഉപരി യഥാ പവിത്ര ആത്മാവരൂഢവാൻ തഥാ തേഷാമപ്യുപരി സമവരൂഢവാൻ|

16 Et je me souvins de cette parole du Seigneur: Jean a baptisé dans l’eau; mais vous, vous serez baptisés dans l’Esprit-Saint. —

തേന യോഹൻ ജലേ മജ്ജിതവാൻ ഇതി സത്യം കിന്തു യൂയം പവിത്ര ആത്മനി മജ്ജിതാ ഭവിഷ്യഥ, ഇതി യദ്വാക്യം പ്രഭുരുദിതവാൻ തത് തദാ മയാ സ്മൃതമ്|

17 Si donc Dieu leur a donné la même grâce qu’à nous, qui avons cru au Seigneur Jésus-Christ, qui étais-je, moi, pour pouvoir m’opposer à Dieu! »

അതഃ പ്രഭാ യീശുഖ്രീഷ്ടേ പ്രത്യയകാരിണോ യേ വയമ് അസ്മഭ്യമ് ഈശ്വരോ യദ് ദത്തവാൻ തത് തേഭ്യോ ലോകേഭ്യോപി ദത്തവാൻ തതഃ കോഹം? കിമഹമ് ഈശ്വരം വാരയിതും ശക്നോമി?

18 Ayant entendu ce discours, ils se calmèrent, et ils glorifièrent Dieu en disant: « Dieu a donc accordé aussi aux Gentils la pénitence, afin qu’ils aient la vie. »

കഥാമേതാം ശ്രുവാ തേ ക്ഷാന്താ ഈശ്വരസ്യ ഗുണാൻ അനുകീർത്ത്യ കഥിതവന്തഃ, തർഹി പരമായുഃപ്രാപ്തിനിമിത്തമ് ഈശ്വരോന്യദേശീയലോകേഭ്യോപി മനഃപരിവർത്തനരൂപം ദാനമ് അദാത്|

19 Cependant ceux qui avaient été dispersés par la persécution survenue à l’occasion d’Etienne, allèrent jusqu’en Phénicie, dans l’île de Chypre et à Antioche, n’annonçant la parole à personne si ce n’est aux seuls Juifs.

സ്തിഫാനം പ്രതി ഉപദ്രവേ ഘടിതേ യേ വികീർണാ അഭവൻ തൈ ഫൈനീകീകുപ്രാന്തിയഖിയാസു ഭ്രമിത്വാ കേവലയിഹൂദീയലോകാൻ വിനാ കസ്യാപ്യന്യസ്യ സമീപ ഈശ്വരസ്യ കഥാം ന പ്രാചാരയൻ|

20 Il y eut cependant parmi eux quelques hommes de Chypre et de Cyrène qui, étant venus à Antioche, s’adressèrent aussi aux Grecs, et leur annoncèrent le Seigneur Jésus.

അപരം തേഷാം കുപ്രീയാഃ കുരീനീയാശ്ച കിയന്തോ ജനാ ആന്തിയഖിയാനഗരം ഗത്വാ യൂനാനീയലോകാനാം സമീപേപി പ്രഭോര്യീശോഃ കഥാം പ്രാചാരയൻ|

21 Et la main du Seigneur était avec eux, et un grand nombre de personnes crurent et se convertirent au Seigneur.

പ്രഭോഃ കരസ്തേഷാം സഹായ ആസീത് തസ്മാദ് അനേകേ ലോകാ വിശ്വസ്യ പ്രഭും പ്രതി പരാവർത്തന്ത|

22 Le bruit en étant venu aux oreilles des fidèles de l’Eglise de Jérusalem, ils envoyèrent Barnabé jusqu’à Antioche.

ഇതി വാർത്തായാം യിരൂശാലമസ്ഥമണ്ഡലീയലോകാനാം കർണഗോചരീഭൂതായാമ് ആന്തിയഖിയാനഗരം ഗന്തു തേ ബർണബ്ബാം പ്രൈരയൻ|

23 Lorsqu’il fut arrivé et qu’il eut vu la grâce de Dieu, il s’en réjouit, et il les exhorta tous à demeurer d’un cœur ferme dans le Seigneur.

തതോ ബർണബ്ബാസ്തത്ര ഉപസ്ഥിതഃ സൻ ഈശ്വരസ്യാനുഗ്രഹസ്യ ഫലം ദൃഷ്ട്വാ സാനന്ദോ ജാതഃ,

24 Car c’était un homme de bien rempli de l’Esprit-Saint, et de foi. Et une foule assez considérable se joignit au Seigneur.

സ സ്വയം സാധു ർവിശ്വാസേന പവിത്രേണാത്മനാ ച പരിപൂർണഃ സൻ ഗനോനിഷ്ടയാ പ്രഭാവാസ്ഥാം കർത്തും സർവ്വാൻ ഉപദിഷ്ടവാൻ തേന പ്രഭോഃ ശിഷ്യാ അനേകേ ബഭൂവുഃ|

25 Barnabé se rendit ensuite à Tarse pour chercher Saul, et l’ayant trouvé, il l’amena à Antioche.

ശേഷേ ശൗലം മൃഗയിതും ബർണബ്ബാസ്താർഷനഗരം പ്രസ്ഥിതവാൻ| തത്ര തസ്യോദ്ദേശം പ്രാപ്യ തമ് ആന്തിയഖിയാനഗരമ് ആനയത്;

26 Or, il advint que, pendant une année entière, ils tinrent des réunions dans cette église et instruisirent une multitude nombreuse. Ce fut ainsi à Antioche que, pour la première fois, les disciples reçurent le nom de Chrétiens.

തതസ്തൗ മണ്ഡലീസ്ഥലോകൈഃ സഭാം കൃത്വാ സംവത്സരമേകം യാവദ് ബഹുലോകാൻ ഉപാദിശതാം; തസ്മിൻ ആന്തിയഖിയാനഗരേ ശിഷ്യാഃ പ്രഥമം ഖ്രീഷ്ടീയനാമ്നാ വിഖ്യാതാ അഭവൻ|

27 En ces jours-là, des prophètes vinrent de Jérusalem à Antioche.

തതഃ പരം ഭവിഷ്യദ്വാദിഗണേ യിരൂശാലമ ആന്തിയഖിയാനഗരമ് ആഗതേ സതി

28 L’un d’eux, nommé Agabus, s’étant levé, annonça par l’Esprit qu’il y aurait sur toute la terre une grande famine; elle eut lieu, en effet, sous Claude.

ആഗാബനാമാ തേഷാമേക ഉത്ഥായ ആത്മനഃ ശിക്ഷയാ സർവ്വദേശേ ദുർഭിക്ഷം ഭവിഷ്യതീതി ജ്ഞാപിതവാൻ; തതഃ ക്ലൗദിയകൈസരസ്യാധികാരേ സതി തത് പ്രത്യക്ഷമ് അഭവത്|

29 Les disciples décidèrent d’envoyer, chacun selon ses moyens, un secours aux frères qui habitaient la Judée:

തസ്മാത് ശിഷ്യാ ഏകൈകശഃ സ്വസ്വശക്ത്യനുസാരതോ യിഹൂദീയദേശനിവാസിനാം ഭ്രതൃണാം ദിനയാപനാർഥം ധനം പ്രേഷയിതും നിശ്ചിത്യ

30 ce qu’ils firent. Ce secours fut envoyé aux Anciens par les mains de Barnabé et de Saul.

ബർണബ്ബാശൗലയോ ർദ്വാരാ പ്രാചീനലോകാനാം സമീപം തത് പ്രേഷിതവന്തഃ|