2 Timothée 4
1 Je t’adjure devant Dieu et devant le Christ Jésus, qui doit juger les vivants et les morts, et par son apparition et son règne,
διαμαρτυρομαι ουν εγω ενωπιον του θεου και του κυριου ιησου χριστου του μελλοντοσ κρινειν ζωντασ και νεκρουσ κατα την επιφανειαν αυτου και την βασιλειαν αυτου
2 prêche la parole, insiste à temps et à contre temps, reprends, menace, exhorte, avec une entière patience et toujours en instruisant.
κηρυξον τον λογον επιστηθι ευκαιρωσ ακαιρωσ ελεγξον επιτιμησον παρακαλεσον εν παση μακροθυμια και διδαχη
3 Car un temps viendra où les hommes ne supporteront plus la saine doctrine; mais ils se donneront une foule de docteurs, suivant leurs convoitises et avides de ce qui peut chatouiller leurs oreilles;
εσται γαρ καιροσ οτε τησ υγιαινουσησ διδασκαλιασ ουκ ανεξονται αλλα κατα τασ επιθυμιασ τασ ιδιασ εαυτοισ επισωρευσουσιν διδασκαλουσ κνηθομενοι την ακοην
4 ils les fermeront à la vérité pour les ouvrir à des fables.
και απο μεν τησ αληθειασ την ακοην αποστρεψουσιν επι δε τουσ μυθουσ εκτραπησονται
5 Mais toi, sois circonspect en toutes choses, endure la souffrance, fais l’œuvre d’un prédicateur de l’Evangile, sois tout entier à ton ministère.
συ δε νηφε εν πασιν κακοπαθησον εργον ποιησον ευαγγελιστου την διακονιαν σου πληροφορησον
6 Car, pour moi, je sers déjà de libation, et le moment de mon départ est proche.
εγω γαρ ηδη σπενδομαι και ο καιροσ τησ εμησ αναλυσεωσ εφεστηκεν
7 J’ai combattu le bon combat, j’ai achevé ma course, j’ai gardé la foi;
τον αγωνα τον καλον ηγωνισμαι τον δρομον τετελεκα την πιστιν τετηρηκα
8 il ne me reste plus qu’à recevoir la couronne de justice, que me donnera en ce jour-là le Seigneur, le juste Juge, et non seulement à moi, mais à tous ceux qui auront aimé son avènement.
λοιπον αποκειται μοι ο τησ δικαιοσυνησ στεφανοσ ον αποδωσει μοι ο κυριοσ εν εκεινη τη ημερα ο δικαιοσ κριτησ ου μονον δε εμοι αλλα και πασιν τοισ ηγαπηκοσιν την επιφανειαν αυτου
9 Tâche de me rejoindre au plus tôt;
σπουδασον ελθειν προσ με ταχεωσ
10 car Démas, m’a quitté par amour pour le siècle présent, et il est parti pour Thessalonique; Crescent est allé en Galatie, Tite en Dalmatie. (aiōn g165)
δημασ γαρ με εγκατελιπεν αγαπησασ τον νυν αιωνα και επορευθη εισ θεσσαλονικην κρησκησ εισ γαλατιαν τιτοσ εισ δαλματιαν (aiōn g165)
11 Luc seul est avec moi. Prends Marc et amène-le avec toi, car il m’est d’un grand secours pour le ministère.
λουκασ εστιν μονοσ μετ εμου μαρκον αναλαβων αγε μετα σεαυτου εστιν γαρ μοι ευχρηστοσ εισ διακονιαν
12 J’ai envoyé Tychique à Ephèse.
τυχικον δε απεστειλα εισ εφεσον
13 En venant, apporte le manteau que j’ai laissé à Troas chez Carpus, ainsi que les livres, surtout les parchemins.
τον φελονην ον απελιπον εν τρωαδι παρα καρπω ερχομενοσ φερε και τα βιβλια μαλιστα τασ μεμβρανασ
14 Alexandre, le fondeur, m’a fait bien du mal: le Seigneur lui rendra selon ses œuvres.
αλεξανδροσ ο χαλκευσ πολλα μοι κακα ενεδειξατο αποδωη αυτω ο κυριοσ κατα τα εργα αυτου
15 Toi aussi, tiens-toi en garde contre lui, car il a fait une forte opposition à notre prédication.
ον και συ φυλασσου λιαν γαρ ανθεστηκεν τοισ ημετεροισ λογοισ
16 Personne ne m’a assisté dans ma première défense; tous m’ont abandonné: que cela ne leur soit pas imputé!
εν τη πρωτη μου απολογια ουδεισ μοι συμπαρεγενετο αλλα παντεσ με εγκατελιπον μη αυτοισ λογισθειη
17 Cependant, le Seigneur m’a assisté et m’a fortifié afin que la parole fût pleinement annoncée par moi et entendue de toutes les nations; et j’ai été délivré de la gueule du lion.
ο δε κυριοσ μοι παρεστη και ενεδυναμωσεν με ινα δι εμου το κηρυγμα πληροφορηθη και ακουση παντα τα εθνη και ερρυσθην εκ στοματοσ λεοντοσ
18 Le Seigneur me délivrera de toute œuvre mauvaise, et il me sauvera en me faisant entrer dans son royaume céleste. A lui soit la gloire aux siècles des siècles! Amen! (aiōn g165)
και ρυσεται με ο κυριοσ απο παντοσ εργου πονηρου και σωσει εισ την βασιλειαν αυτου την επουρανιον ω η δοξα εισ τουσ αιωνασ των αιωνων αμην (aiōn g165)
19 Salue Prisca et Aquila, et la famille d’Onésiphore.
ασπασαι πρισκαν και ακυλαν και τον ονησιφορου οικον
20 Eraste est resté à Corinthe, et j’ai laissé Trophime malade à Milet.
εραστοσ εμεινεν εν κορινθω τροφιμον δε απελιπον εν μιλητω ασθενουντα
21 Hâte-toi de venir avant l’hiver. Eubule te salue, ainsi que Pudens, Linus, Claudia et tous les frères.
σπουδασον προ χειμωνοσ ελθειν ασπαζεται σε ευβουλοσ και πουδησ και λινοσ και κλαυδια και οι αδελφοι παντεσ
22 Que le Seigneur Jésus-Christ soit avec ton esprit! Que la grâce soit avec vous! Amen!
ο κυριοσ ιησουσ χριστοσ μετα του πνευματοσ σου η χαρισ μεθ υμων αμην
