Romains 2
1 C'est pourquoi tu es sans excuse, ô homme, quel que soit celui qui juge. Car dans ce que tu juges un autre, tu te condamnes toi-même. Car toi qui juges, tu pratiques les mêmes choses.
διο αναπολογητος ει ω ανθρωπε πας ο κρινων εν ω γαρ κρινεις τον ετερον σεαυτον κατακρινεις τα γαρ αυτα πρασσεις ο κρινων
2 Nous savons que le jugement de Dieu est conforme à la vérité contre ceux qui pratiquent de telles choses.
οιδαμεν δε οτι το κριμα του θεου εστιν κατα αληθειαν επι τους τα τοιαυτα πρασσοντας
3 Penses-tu, ô homme qui juge ceux qui pratiquent de telles choses, et qui fais de même, que tu échapperas au jugement de Dieu?
λογιζη δε τουτο ω ανθρωπε ο κρινων τους τα τοιαυτα πρασσοντας και ποιων αυτα οτι συ εκφευξη το κριμα του θεου
4 Ou bien méprises-tu les richesses de sa bonté, de sa longanimité et de sa patience, ne sachant pas que la bonté de Dieu vous conduit à la repentance?
η του πλουτου της χρηστοτητος αυτου και της ανοχης και της μακροθυμιας καταφρονεις αγνοων οτι το χρηστον του θεου εις μετανοιαν σε αγει
5 Mais selon votre dureté et votre impénitence, vous vous réservez la colère au jour de la fureur, de la révélation et du juste jugement de Dieu,
κατα δε την σκληροτητα σου και αμετανοητον καρδιαν θησαυριζεις σεαυτω οργην εν ημερα οργης και αποκαλυψεως και δικαιοκρισιας του θεου
6 qui « rendra à chacun selon ses œuvres ».
ος αποδωσει εκαστω κατα τα εργα αυτου
7 à ceux qui, par la persévérance dans la bonne action, recherchent la gloire, l'honneur et l'incorruptibilité, la vie éternelle; (aiōnios g166)
τοις μεν καθ υπομονην εργου αγαθου δοξαν και τιμην και αφθαρσιαν ζητουσιν ζωην αιωνιον (aiōnios g166)
8 mais à ceux qui se complaisent dans l'égoïsme et n'obéissent pas à la vérité, mais obéissent à l'injustice, il y aura de la colère, de l'indignation,
τοις δε εξ εριθειας και απειθουσιν μεν τη αληθεια πειθομενοις δε τη αδικια θυμος και οργη
9 de l'oppression et de l'angoisse sur toute âme d'homme qui fait le mal, au Juif d'abord, et aussi au Grec.
θλιψις και στενοχωρια επι πασαν ψυχην ανθρωπου του κατεργαζομενου το κακον ιουδαιου τε πρωτον και ελληνος
10 Mais la gloire, l'honneur et la paix vont à tout homme qui fait le bien, au Juif d'abord, et aussi au Grec.
δοξα δε και τιμη και ειρηνη παντι τω εργαζομενω το αγαθον ιουδαιω τε πρωτον και ελληνι
11 Car il n'y a pas de partialité chez Dieu.
ου γαρ εστιν προσωποληψια παρα τω θεω
12 En effet, tous ceux qui ont péché sans la loi périront aussi sans la loi. Tous ceux qui ont péché sous la loi seront jugés par la loi.
οσοι γαρ ανομως ημαρτον ανομως και απολουνται και οσοι εν νομω ημαρτον δια νομου κριθησονται
13 Car ce ne sont pas ceux qui écoutent la loi qui sont justes devant Dieu, mais ceux qui la mettent en pratique qui seront justifiés
ου γαρ οι ακροαται του νομου δικαιοι παρα τω θεω αλλ οι ποιηται του νομου δικαιωθησονται
14 (car lorsque les païens qui n'ont pas la loi font par nature les choses de la loi, ceux-là, n'ayant pas la loi, sont une loi pour eux-mêmes,
οταν γαρ εθνη τα μη νομον εχοντα φυσει τα του νομου ποιη ουτοι νομον μη εχοντες εαυτοις εισιν νομος
15 en ce qu'ils montrent l'œuvre de la loi écrite dans leur cœur, leur conscience en rendant témoignage avec eux, et leurs pensées entre eux les accusant ou bien les excusant)
οιτινες ενδεικνυνται το εργον του νομου γραπτον εν ταις καρδιαις αυτων συμμαρτυρουσης αυτων της συνειδησεως και μεταξυ αλληλων των λογισμων κατηγορουντων η και απολογουμενων
16 au jour où Dieu jugera les secrets des hommes, selon ma Bonne Nouvelle, par Jésus-Christ.
εν ημερα οτε κρινει ο θεος τα κρυπτα των ανθρωπων κατα το ευαγγελιον μου δια ιησου χριστου
17 En effet, tu portes le nom de Juif, tu te reposes sur la loi, tu te glorifies en Dieu,
ιδε συ ιουδαιος επονομαζη και επαναπαυη τω νομω και καυχασαι εν θεω
18 tu connais sa volonté, et tu approuves les choses excellentes, étant instruit par la loi,
και γινωσκεις το θελημα και δοκιμαζεις τα διαφεροντα κατηχουμενος εκ του νομου
19 et tu as l'assurance d'être toi-même un guide des aveugles, une lumière pour ceux qui sont dans les ténèbres,
πεποιθας τε σεαυτον οδηγον ειναι τυφλων φως των εν σκοτει
20 un correcteur des insensés, un éducateur de bébés, ayant dans la loi la forme de la connaissance et de la vérité.
παιδευτην αφρονων διδασκαλον νηπιων εχοντα την μορφωσιν της γνωσεως και της αληθειας εν τω νομω
21 Toi donc qui enseignes un autre, n'enseignes-tu pas toi-même? Toi qui prêches que l'homme ne doit pas voler, voles-tu?
ο ουν διδασκων ετερον σεαυτον ου διδασκεις ο κηρυσσων μη κλεπτειν κλεπτεις
22 Vous qui dites que l'homme ne doit pas commettre d'adultère, commettez-vous l'adultère? Vous qui avez en horreur les idoles, pillez-vous les temples?
ο λεγων μη μοιχευειν μοιχευεις ο βδελυσσομενος τα ειδωλα ιεροσυλεις
23 Vous qui vous glorifiez de la loi, déshonorez-vous Dieu en désobéissant à la loi?
ος εν νομω καυχασαι δια της παραβασεως του νομου τον θεον ατιμαζεις
24 Car « le nom de Dieu est blasphémé parmi les païens à cause de vous », comme il est écrit.
το γαρ ονομα του θεου δι υμας βλασφημειται εν τοις εθνεσιν καθως γεγραπται
25 En effet, la circoncision est utile, si tu mets la loi en pratique; mais si tu transgresses la loi, ta circoncision est devenue incirconcision.
περιτομη μεν γαρ ωφελει εαν νομον πρασσης εαν δε παραβατης νομου ης η περιτομη σου ακροβυστια γεγονεν
26 Si donc l'incirconcis observe les ordonnances de la loi, son incirconcision ne sera-t-elle pas considérée comme une circoncision?
εαν ουν η ακροβυστια τα δικαιωματα του νομου φυλασση ουχι η ακροβυστια αυτου εις περιτομην λογισθησεται
27 Ceux qui sont physiquement incirconcis, mais qui accomplissent la loi, ne te jugeront-ils pas, toi qui, avec la lettre et la circoncision, es un transgresseur de la loi?
και κρινει η εκ φυσεως ακροβυστια τον νομον τελουσα σε τον δια γραμματος και περιτομης παραβατην νομου
28 Car n'est pas Juif celui qui l'est extérieurement, ni la circoncision extérieure dans la chair;
ου γαρ ο εν τω φανερω ιουδαιος εστιν ουδε η εν τω φανερω εν σαρκι περιτομη
29 mais est Juif celui qui l'est intérieurement, et la circoncision est celle du cœur, de l'esprit, non de la lettre, dont la louange ne vient pas des hommes, mais de Dieu.
αλλ ο εν τω κρυπτω ιουδαιος και περιτομη καρδιας εν πνευματι ου γραμματι ου ο επαινος ουκ εξ ανθρωπων αλλ εκ του θεου
