Apocalypse 6
1 Je vis que l'agneau ouvrait l'un des sept sceaux, et j'entendis l'un des quatre êtres vivants qui disait, comme d'une voix de tonnerre: « Viens et vois! »
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਮਯਿ ਨਿਰੀਕ੍ਸ਼਼ਮਾਣੇ ਮੇਸ਼਼ਸ਼ਾਵਕੇਨ ਤਾਸਾਂ ਸਪ੍ਤਮੁਦ੍ਰਾਣਾਮ੍ ਏਕਾ ਮੁਦ੍ਰਾ ਮੁਕ੍ਤਾ ਤਤਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਚਤੁਰ੍ਣਾਮ੍ ਏਕਸ੍ਯ ਪ੍ਰਾਣਿਨ ਆਗਤ੍ਯ ਪਸ਼੍ਯੇਤਿਵਾਚਕੋ ਮੇਘਗਰ੍ਜਨਤੁਲ੍ਯੋ ਰਵੋ ਮਯਾ ਸ਼੍ਰੁਤਃ|
2 Alors apparut un cheval blanc, et celui qui le montait tenait un arc. Une couronne lui fut donnée, et il sortit en vainqueur, et pour vaincre.
ਤਤਃ ਪਰਮ੍ ਏਕਃ ਸ਼ੁਕ੍ਲਾਸ਼੍ਚੋ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਃ, ਤਦਾਰੂਢੋ ਜਨੋ ਧਨੁ ਰ੍ਧਾਰਯਤਿ ਤਸ੍ਮੈ ਚ ਕਿਰੀਟਮੇਕਮ੍ ਅਦਾਯਿ ਤਤਃ ਸ ਪ੍ਰਭਵਨ੍ ਪ੍ਰਭਵਿਸ਼਼੍ਯੰਸ਼੍ਚ ਨਿਰ੍ਗਤਵਾਨ੍|
3 Quand il ouvrit le second sceau, j'entendis le second être vivant qui disait: « Viens! »
ਅਪਰੰ ਦ੍ਵਿਤੀਯਮੁਦ੍ਰਾਯਾਂ ਤੇਨ ਮੋਚਿਤਾਯਾਂ ਦ੍ਵਿਤੀਯਸ੍ਯ ਪ੍ਰਾਣਿਨ ਆਗਤ੍ਯ ਪਸ਼੍ਯੇਤਿ ਵਾਕ੍ ਮਯਾ ਸ਼੍ਰੁਤਾ|
4 Un autre sortit, un cheval roux. A celui qui le montait fut donné le pouvoir d'enlever la paix de la terre, et de faire en sorte que les hommes s'entretuent. Une grande épée lui fut donnée.
ਤਤੋ (ਅ)ਰੁਣਵਰ੍ਣੋ (ਅ)ਪਰ ਏਕੋ (ਅ)ਸ਼੍ਵੋ ਨਿਰ੍ਗਤਵਾਨ੍ ਤਦਾਰੋਹਿਣਿ ਪ੍ਰੁʼਥਿਵੀਤਃ ਸ਼ਾਨ੍ਤ੍ਯਪਹਰਣਸ੍ਯ ਲੋਕਾਨਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਪਰਸ੍ਪਰੰ ਪ੍ਰਤਿਘਾਤੋਤ੍ਪਾਦਨਸ੍ਯ ਚ ਸਾਮਰ੍ਥ੍ਯੰ ਸਮਰ੍ਪਿਤਮ੍, ਏਕੋ ਬ੍ਰੁʼਹਤ੍ਖਙ੍ਗੋ (ਅ)ਪਿ ਤਸ੍ਮਾ ਅਦਾਯਿ|
5 Quand il ouvrit le troisième sceau, j'entendis le troisième être vivant qui disait: « Viens et vois! » Et voici, il y avait un cheval noir, et celui qui le montait tenait une balance dans sa main.
ਅਪਰੰ ਤ੍ਰੁʼਤੀਯਮੁਦ੍ਰਾਯਾਂ ਤਨ ਮੋਚਿਤਾਯਾਂ ਤ੍ਰੁʼਤੀਯਸ੍ਯ ਪ੍ਰਾਣਿਨ ਆਗਤ੍ਯ ਪਸ਼੍ਯੇਤਿ ਵਾਕ੍ ਮਯਾ ਸ਼੍ਰੁਤਾ, ਤਤਃ ਕਾਲਵਰ੍ਣ ਏਕੋ (ਅ)ਸ਼੍ਵੋ ਮਯਾ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਃ, ਤਦਾਰੋਹਿਣੋ ਹਸ੍ਤੇ ਤੁਲਾ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ
6 J'entendis une voix au milieu des quatre êtres vivants qui disait: « Un chœnix de blé pour un denier, et trois chœnix d'orge pour un denier! N'abîmez pas l'huile et le vin! »
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਪ੍ਰਾਣਿਚਤੁਸ਼਼੍ਟਯਸ੍ਯ ਮਧ੍ਯਾਦ੍ ਵਾਗਿਯੰ ਸ਼੍ਰੁਤਾ ਗੋਧੂਮਾਨਾਮੇਕਃ ਸੇਟਕੋ ਮੁਦ੍ਰਾਪਾਦੈਕਮੂਲ੍ਯਃ, ਯਵਾਨਾਞ੍ਚ ਸੇਟਕਤ੍ਰਯੰ ਮੁਦ੍ਰਾਪਾਦੈਕਮੂਲ੍ਯੰ ਤੈਲਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਰਸਾਸ਼੍ਚ ਤ੍ਵਯਾ ਮਾ ਹਿੰਸਿਤਵ੍ਯਾਃ|
7 Quand il ouvrit le quatrième sceau, j'entendis le quatrième être vivant qui disait: « Viens et vois! »
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਚਤੁਰ੍ਥਮੁਦ੍ਰਾਯਾਂ ਤੇਨ ਮੋਚਿਤਾਯਾਂ ਚਤੁਰ੍ਥਸ੍ਯ ਪ੍ਰਾਣਿਨ ਆਗਤ੍ਯ ਪਸ਼੍ਯੇਤਿ ਵਾਕ੍ ਮਯਾ ਸ਼੍ਰੁਤਾ|
8 Et voici, il y avait un cheval pâle, et le nom de celui qui le montait était la mort. L'Hadès le suivait. Il lui fut donné autorité sur le quart de la terre, pour tuer par l'épée, par la famine, par la mort, et par les bêtes sauvages de la terre. (Hadēs g86)
ਤਤਃ ਪਾਣ੍ਡੁਰਵਰ੍ਣ ਏਕੋ (ਅ)ਸ਼੍ਵੋ ਮਯਾ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਃ, ਤਦਾਰੋਹਿਣੋ ਨਾਮ ਮ੍ਰੁʼਤ੍ਯੁਰਿਤਿ ਪਰਲੋਕਸ਼੍ਚ ਤਮ੍ ਅਨੁਚਰਤਿ ਖਙ੍ਗੇਨ ਦੁਰ੍ਭਿਕ੍ਸ਼਼ੇਣ ਮਹਾਮਾਰ੍ੱਯਾ ਵਨ੍ਯਪਸ਼ੁਭਿਸ਼੍ਚ ਲੋਕਾਨਾਂ ਬਧਾਯ ਪ੍ਰੁʼਥਿਵ੍ਯਾਸ਼੍ਚਤੁਰ੍ਥਾਂਸ਼ਸ੍ਯਾਧਿਪਤ੍ਯੰ ਤਸ੍ਮਾ ਅਦਾਯਿ| (Hadēs g86)
9 Quand il ouvrit le cinquième sceau, je vis sous l'autel les âmes de ceux qui avaient été tués à cause de la Parole de Dieu et du témoignage de l'Agneau qu'ils avaient.
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਪਞ੍ਚਮਮੁਦ੍ਰਾਯਾਂ ਤੇਨ ਮੋਚਿਤਾਯਾਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਵਾਕ੍ਯਹੇਤੋਸ੍ਤਤ੍ਰ ਸਾਕ੍ਸ਼਼੍ਯਦਾਨਾੱਚ ਛੇਦਿਤਾਨਾਂ ਲੋਕਾਨਾਂ ਦੇਹਿਨੋ ਵੇਦ੍ਯਾ ਅਧੋ ਮਯਾਦ੍ਰੁʼਸ਼੍ਯਨ੍ਤ|
10 Ils criaient d'une voix forte, en disant: « Jusques à quand, Maître, le saint et le vrai, jugeras-tu et vengeras-tu notre sang sur les habitants de la terre? »
ਤ ਉੱਚੈਰਿਦੰ ਗਦਨ੍ਤਿ, ਹੇ ਪਵਿਤ੍ਰ ਸਤ੍ਯਮਯ ਪ੍ਰਭੋ ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਰਕ੍ਤਪਾਤੇ ਪ੍ਰੁʼਥਿਵੀਨਿਵਾਸਿਭਿ ਰ੍ਵਿਵਦਿਤੁੰ ਤਸ੍ਯ ਫਲ ਦਾਤੁਞ੍ਚ ਕਤਿ ਕਾਲੰ ਵਿਲਮ੍ਬਸੇ?
11 On donna à chacun d'eux une longue robe blanche. On leur dit qu'ils devaient se reposer encore quelque temps, jusqu'à ce que leurs compagnons de service et leurs frères, qui seraient aussi tués comme eux, aient achevé leur course.
ਤਤਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਏਕੈਕਸ੍ਮੈ ਸ਼ੁਭ੍ਰਃ ਪਰਿੱਛਦੋ (ਅ)ਦਾਯਿ ਵਾਗਿਯਞ੍ਚਾਕਥ੍ਯਤ ਯੂਯਮਲ੍ਪਕਾਲਮ੍ ਅਰ੍ਥਤੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਯੇ ਸਹਾਦਾਸਾ ਭ੍ਰਾਤਰੋ ਯੂਯਮਿਵ ਘਾਨਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੇ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸੰਖ੍ਯਾ ਯਾਵਤ੍ ਸਮ੍ਪੂਰ੍ਣਤਾਂ ਨ ਗੱਛਤਿ ਤਾਵਦ੍ ਵਿਰਮਤ|
12 Je vis, quand il ouvrit le sixième sceau, qu'il y eut un grand tremblement de terre. Le soleil devint noir comme un sac de crin, et la lune entière devint comme du sang.
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਯਦਾ ਸ ਸ਼਼ਸ਼਼੍ਠਮੁਦ੍ਰਾਮਮੋਚਯਤ੍ ਤਦਾ ਮਯਿ ਨਿਰੀਕ੍ਸ਼਼ਮਾਣੇ ਮਹਾਨ੍ ਭੂਕਮ੍ਪੋ (ਅ)ਭਵਤ੍ ਸੂਰ੍ੱਯਸ਼੍ਚ ਉਸ਼਼੍ਟ੍ਰਲੋਮਜਵਸ੍ਤ੍ਰਵਤ੍ ਕ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਣਵਰ੍ਣਸ਼੍ਚਨ੍ਦ੍ਰਮਾਸ਼੍ਚ ਰਕ੍ਤਸਙ੍ਕਾਸ਼ੋ (ਅ)ਭਵਤ੍
13 Les étoiles du ciel tombèrent sur la terre, comme un figuier qui laisse tomber ses figues non mûres quand il est secoué par un grand vent.
ਗਗਨਸ੍ਥਤਾਰਾਸ਼੍ਚ ਪ੍ਰਬਲਵਾਯੁਨਾ ਚਾਲਿਤਾਦ੍ ਉਡੁਮ੍ਬਰਵ੍ਰੁʼਕ੍ਸ਼਼ਾਤ੍ ਨਿਪਾਤਿਤਾਨ੍ਯਪੱਕਫਲਾਨੀਵ ਭੂਤਲੇ ਨ੍ਯਪਤਨ੍|
14 Le ciel fut enlevé comme un rouleau qu'on enroule. Toute montagne et toute île furent déplacées de leur place.
ਆਕਾਸ਼ਮਣ੍ਡਲਞ੍ਚ ਸਙ੍ਕੁਚ੍ਯਮਾਨਗ੍ਰਨ੍ਥਇਵਾਨ੍ਤਰ੍ਧਾਨਮ੍ ਅਗਮਤ੍ ਗਿਰਯ ਉਪਦ੍ਵੀਪਾਸ਼੍ਚ ਸਰ੍ੱਵੇ ਸ੍ਥਾਨਾਨ੍ਤਰੰ ਚਾਲਿਤਾਃ
15 Les rois de la terre, les princes, les chefs militaires, les riches, les forts, tous les esclaves et les hommes libres, se cachèrent dans les cavernes et dans les rochers des montagnes.
ਪ੍ਰੁʼਥਿਵੀਸ੍ਥਾ ਭੂਪਾਲਾ ਮਹਾੱਲੋਕਾਃ ਸਹਸ੍ਤ੍ਰਪਤਯੋ ਧਨਿਨਃ ਪਰਾਕ੍ਰਮਿਣਸ਼੍ਚ ਲੋਕਾ ਦਾਸਾ ਮੁਕ੍ਤਾਸ਼੍ਚ ਸਰ੍ੱਵੇ (ਅ)ਪਿ ਗੁਹਾਸੁ ਗਿਰਿਸ੍ਥਸ਼ੈਲੇਸ਼਼ੁ ਚ ਸ੍ਵਾਨ੍ ਪ੍ਰਾੱਛਾਦਯਨ੍|
16 Et ils disaient aux montagnes et aux rochers: « Tombez sur nous, et cachez-nous devant la face de celui qui est assis sur le trône, et devant la colère de l'agneau,
ਤੇ ਚ ਗਿਰੀਨ੍ ਸ਼ੈਲਾਂਸ਼੍ਚ ਵਦਨ੍ਤਿ ਯੂਯਮ੍ ਅਸ੍ਮਦੁਪਰਿ ਪਤਿਤ੍ਵਾ ਸਿੰਹਾਸਨੋਪਵਿਸ਼਼੍ਟਜਨਸ੍ਯ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਿਤੋ ਮੇਸ਼਼ਸ਼ਾਵਕਸ੍ਯ ਕੋਪਾੱਚਾਸ੍ਮਾਨ੍ ਗੋਪਾਯਤ;
17 car le grand jour de sa colère est venu, et qui peut subsister? ».
ਯਤਸ੍ਤਸ੍ਯ ਕ੍ਰੋਧਸ੍ਯ ਮਹਾਦਿਨਮ੍ ਉਪਸ੍ਥਿਤੰ ਕਃ ਸ੍ਥਾਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ?
