Matthieu 27
1 Dès que le matin fut venu, tous les principaux sacrificateurs et les anciens du peuple tinrent conseil contre Jésus pour le faire mourir.
ਪ੍ਰਭਾਤੇ ਜਾਤੇ ਪ੍ਰਧਾਨਯਾਜਕਲੋਕਪ੍ਰਾਚੀਨਾ ਯੀਸ਼ੁੰ ਹਨ੍ਤੁੰ ਤਤ੍ਪ੍ਰਤਿਕੂਲੰ ਮਨ੍ਤ੍ਰਯਿਤ੍ਵਾ
2 Ils le lièrent, l'emmenèrent, et le livrèrent à Ponce Pilate, le gouverneur.
ਤੰ ਬਦ੍ੱਵਾ ਨੀਤ੍ਵਾ ਪਨ੍ਤੀਯਪੀਲਾਤਾਖ੍ਯਾਧਿਪੇ ਸਮਰ੍ਪਯਾਮਾਸੁਃ|
3 Alors Judas, qui le livrait, voyant que Jésus était condamné, eut des remords, et rapporta les trente pièces d'argent aux principaux sacrificateurs et aux anciens,
ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੋਃ ਪਰਕਰੇੱਵਰ੍ਪਯਿਤਾ ਯਿਹੂਦਾਸ੍ਤਤ੍ਪ੍ਰਾਣਾਦਣ੍ਡਾਜ੍ਞਾਂ ਵਿਦਿਤ੍ਵਾ ਸਨ੍ਤਪ੍ਤਮਨਾਃ ਪ੍ਰਧਾਨਯਾਜਕਲੋਕਪ੍ਰਾਚੀਨਾਨਾਂ ਸਮਕ੍ਸ਼਼ੰ ਤਾਸ੍ਤ੍ਰੀਂਸ਼ਨ੍ਮੁਦ੍ਰਾਃ ਪ੍ਰਤਿਦਾਯਾਵਾਦੀਤ੍,
4 en disant: « J'ai péché en livrant un sang innocent. » Mais ils ont dit: « Qu'est-ce que ça peut nous faire? Occupez-vous en. »
ਏਤੰਨਿਰਾਗੋਨਰਪ੍ਰਾਣਪਰਕਰਾਰ੍ਪਣਾਤ੍ ਕਲੁਸ਼਼ੰ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨਹੰ| ਤਦਾ ਤ ਉਦਿਤਵਨ੍ਤਃ, ਤੇਨਾਸ੍ਮਾਕੰ ਕਿੰ? ਤ੍ਵਯਾ ਤਦ੍ ਬੁਧ੍ਯਤਾਮ੍|
5 Il jeta les pièces d'argent dans le sanctuaire et s'en alla. Puis il s'en alla et se pendit.
ਤਤੋ ਯਿਹੂਦਾ ਮਨ੍ਦਿਰਮਧ੍ਯੇ ਤਾ ਮੁਦ੍ਰਾ ਨਿਕ੍ਸ਼਼ਿਪ੍ਯ ਪ੍ਰਸ੍ਥਿਤਵਾਨ੍ ਇਤ੍ਵਾ ਚ ਸ੍ਵਯਮਾਤ੍ਮਾਨਮੁਦ੍ਬਬਨ੍ਧ|
6 Les principaux sacrificateurs prirent les pièces d'argent et dirent: « Il n'est pas permis de les mettre dans le trésor, puisque c'est le prix du sang. »
ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਪ੍ਰਧਾਨਯਾਜਕਾਸ੍ਤਾ ਮੁਦ੍ਰਾ ਆਦਾਯ ਕਥਿਤਵਨ੍ਤਃ, ਏਤਾ ਮੁਦ੍ਰਾਃ ਸ਼ੋਣਿਤਮੂਲ੍ਯੰ ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਭਾਣ੍ਡਾਗਾਰੇ ਨ ਨਿਧਾਤਵ੍ਯਾਃ|
7 Ils tinrent conseil, et ils achetèrent avec elles le champ du potier pour y enterrer les étrangers.
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਤੇ ਮਨ੍ਤ੍ਰਯਿਤ੍ਵਾ ਵਿਦੇਸ਼ਿਨਾਂ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਸ੍ਥਾਨਾਯ ਤਾਭਿਃ ਕੁਲਾਲਸ੍ਯ ਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰਮਕ੍ਰੀਣਨ੍|
8 C'est pourquoi ce champ a été appelé jusqu'à ce jour « le champ du sang ».
ਅਤੋ(ਅ)ਦ੍ਯਾਪਿ ਤਤ੍ਸ੍ਥਾਨੰ ਰਕ੍ਤਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰੰ ਵਦਨ੍ਤਿ|
9 Alors s'accomplit ce qui avait été annoncé par Jérémie, le prophète, en ces termes, « Ils ont pris les trente pièces d'argent, le prix de celui qui avait été mis à prix, que certains des enfants d'Israël ont prisé,
ਇੱਥੰ ਸਤਿ ਇਸ੍ਰਾਯੇਲੀਯਸਨ੍ਤਾਨੈ ਰ੍ਯਸ੍ਯ ਮੂਲ੍ਯੰ ਨਿਰੁਪਿਤੰ, ਤਸ੍ਯ ਤ੍ਰਿੰਸ਼ਨ੍ਮੁਦ੍ਰਾਮਾਨੰ ਮੂਲ੍ਯੰ
10 et ils les donnèrent pour le champ du potier, comme le Seigneur me l'a ordonné. »
ਮਾਂ ਪ੍ਰਤਿ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯਾਦੇਸ਼ਾਤ੍ ਤੇਭ੍ਯ ਆਦੀਯਤ, ਤੇਨ ਚ ਕੁਲਾਲਸ੍ਯ ਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰੰ ਕ੍ਰੀਤਮਿਤਿ ਯਦ੍ਵਚਨੰ ਯਿਰਿਮਿਯਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਨਾ ਪ੍ਰੋਕ੍ਤੰ ਤਤ੍ ਤਦਾਸਿਧ੍ਯਤ੍|
11 Or, Jésus se tenait devant le gouverneur; et le gouverneur l'interrogeait, disant: « Es-tu le roi des Juifs? » Jésus lui dit: « C'est ce que tu dis. »
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਯੀਸ਼ੌ ਤਦਧਿਪਤੇਃ ਸੰਮੁਖ ਉਪਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ ਸ ਤੰ ਪਪ੍ਰੱਛ, ਤ੍ਵੰ ਕਿੰ ਯਿਹੂਦੀਯਾਨਾਂ ਰਾਜਾ? ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਮਵਦਤ੍, ਤ੍ਵੰ ਸਤ੍ਯਮੁਕ੍ਤਵਾਨ੍|
12 Lorsqu'il fut accusé par les principaux sacrificateurs et les anciens, il ne répondit rien.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਪ੍ਰਧਾਨਯਾਜਕਪ੍ਰਾਚੀਨੈਰਭਿਯੁਕ੍ਤੇਨ ਤੇਨ ਕਿਮਪਿ ਨ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਾਦਿ|
13 Alors Pilate lui dit: « N'entends-tu pas combien de choses ils témoignent contre toi? »
ਤਤਃ ਪੀਲਾਤੇਨ ਸ ਉਦਿਤਃ, ਇਮੇ ਤ੍ਵਤ੍ਪ੍ਰਤਿਕੂਲਤਃ ਕਤਿ ਕਤਿ ਸਾਕ੍ਸ਼਼੍ਯੰ ਦਦਤਿ, ਤਤ੍ ਤ੍ਵੰ ਨ ਸ਼੍ਰੁʼਣੋਸ਼਼ਿ?
14 Il ne lui répondit pas, pas même un mot, de sorte que le gouverneur fut très étonné.
ਤਥਾਪਿ ਸ ਤੇਸ਼਼ਾਮੇਕਸ੍ਯਾਪਿ ਵਚਸ ਉੱਤਰੰ ਨੋਦਿਤਵਾਨ੍; ਤੇਨ ਸੋ(ਅ)ਧਿਪਤਿ ਰ੍ਮਹਾਚਿਤ੍ਰੰ ਵਿਦਾਮਾਸ|
15 Or, à l'occasion de la fête, le gouverneur avait coutume de relâcher à la foule un prisonnier qu'elle désirait.
ਅਨ੍ਯੱਚ ਤਨ੍ਮਹਕਾਲੇ(ਅ)ਧਿਪਤੇਰੇਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੀ ਰਾਤਿਰਾਸੀਤ੍, ਪ੍ਰਜਾ ਯੰ ਕਞ੍ਚਨ ਬਨ੍ਧਿਨੰ ਯਾਚਨ੍ਤੇ, ਤਮੇਵ ਸ ਮੋਚਯਤੀਤਿ|
16 Ils avaient alors un prisonnier notable, nommé Barabbas.
ਤਦਾਨੀਂ ਬਰੱਬਾਨਾਮਾ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਖ੍ਯਾਤਬਨ੍ਧ੍ਯਾਸੀਤ੍|
17 Lorsqu'ils furent rassemblés, Pilate leur dit: « Qui voulez-vous que je vous relâche? Barabbas, ou Jésus qu'on appelle le Christ? »
ਤਤਃ ਪੀਲਾਤਸ੍ਤਤ੍ਰ ਮਿਲਿਤਾਨ੍ ਲੋਕਾਨ੍ ਅਪ੍ਰੁʼੱਛਤ੍, ਏਸ਼਼ ਬਰੱਬਾ ਬਨ੍ਧੀ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਵਿਖ੍ਯਾਤੋ ਯੀਸ਼ੁਸ਼੍ਚੈਤਯੋਃ ਕੰ ਮੋਚਯਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ? ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਕਿਮੀਪ੍ਸਿਤੰ?
18 Car il savait que c'était par jalousie qu'ils l'avaient livré.
ਤੈਰੀਰ੍ਸ਼਼੍ਯਯਾ ਸ ਸਮਰ੍ਪਿਤ ਇਤਿ ਸ ਜ੍ਞਾਤਵਾਨ੍|
19 Comme il était assis sur le siège du jugement, sa femme lui envoya dire: « Ne te mêle pas de ce juste, car j'ai beaucoup souffert aujourd'hui en rêve à cause de lui. »
ਅਪਰੰ ਵਿਚਾਰਾਸਨੋਪਵੇਸ਼ਨਕਾਲੇ ਪੀਲਾਤਸ੍ਯ ਪਤ੍ਨੀ ਭ੍ਰੁʼਤ੍ਯੰ ਪ੍ਰਹਿਤ੍ਯ ਤਸ੍ਮੈ ਕਥਯਾਮਾਸ, ਤੰ ਧਾਰ੍ੰਮਿਕਮਨੁਜੰ ਪ੍ਰਤਿ ਤ੍ਵਯਾ ਕਿਮਪਿ ਨ ਕਰ੍ੱਤਵ੍ਯੰ; ਯਸ੍ਮਾਤ੍ ਤਤ੍ਕ੍ਰੁʼਤੇ(ਅ)ਦ੍ਯਾਹੰ ਸ੍ਵਪ੍ਨੇ ਪ੍ਰਭੂਤਕਸ਼਼੍ਟਮਲਭੇ|
20 Or, les chefs des prêtres et les anciens persuadaient la foule de demander Barabbas et de faire périr Jésus.
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਪ੍ਰਧਾਨਯਾਜਕਪ੍ਰਾਚੀਨਾ ਬਰੱਬਾਂ ਯਾਚਿਤ੍ਵਾਦਾਤੁੰ ਯੀਸ਼ੁਞ੍ਚ ਹਨ੍ਤੁੰ ਸਕਲਲੋਕਾਨ੍ ਪ੍ਰਾਵਰ੍ੱਤਯਨ੍|
21 Mais le gouverneur leur répondit: « Lequel des deux voulez-vous que je vous relâche? » Ils ont dit: « Barabbas! »
ਤਤੋ(ਅ)ਧਿਪਤਿਸ੍ਤਾਨ੍ ਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍, ਏਤਯੋਃ ਕਮਹੰ ਮੋਚਯਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ? ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਕੇੱਛਾ? ਤੇ ਪ੍ਰੋਚੁ ਰ੍ਬਰੱਬਾਂ|
22 Pilate leur dit: « Que dois-je donc faire à Jésus, qui est appelé Christ? » Ils lui ont tous dit: « Qu'il soit crucifié! »
ਤਦਾ ਪੀਲਾਤਃ ਪਪ੍ਰੱਛ, ਤਰ੍ਹਿ ਯੰ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੰ ਵਦਨ੍ਤਿ, ਤੰ ਯੀਸ਼ੁੰ ਕਿੰ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ? ਸਰ੍ੱਵੇ ਕਥਯਾਮਾਸੁਃ, ਸ ਕ੍ਰੁਸ਼ੇਨ ਵਿਧ੍ਯਤਾਂ|
23 Mais le gouverneur dit: « Pourquoi? Quel mal a-t-il fait? » Mais ils poussaient de grands cris, disant: « Qu'on le crucifie! »
ਤਤੋ(ਅ)ਧਿਪਤਿਰਵਾਦੀਤ੍, ਕੁਤਃ? ਕਿੰ ਤੇਨਾਪਰਾੱਧੰ? ਕਿਨ੍ਤੁ ਤੇ ਪੁਨਰੁਚੈ ਰ੍ਜਗਦੁਃ, ਸ ਕ੍ਰੁਸ਼ੇਨ ਵਿਧ੍ਯਤਾਂ|
24 Alors, voyant que l'on ne gagnait rien, mais qu'au contraire on commençait à faire du grabuge, Pilate prit de l'eau et se lava les mains devant la foule, en disant: « Je suis innocent du sang de ce juste. Tu y veilles. »
ਤਦਾ ਨਿਜਵਾਕ੍ਯਮਗ੍ਰਾਹ੍ਯਮਭੂਤ੍, ਕਲਹਸ਼੍ਚਾਪ੍ਯਭੂਤ੍, ਪੀਲਾਤ ਇਤਿ ਵਿਲੋਕ੍ਯ ਲੋਕਾਨਾਂ ਸਮਕ੍ਸ਼਼ੰ ਤੋਯਮਾਦਾਯ ਕਰੌ ਪ੍ਰਕ੍ਸ਼਼ਾਲ੍ਯਾਵੋਚਤ੍, ਏਤਸ੍ਯ ਧਾਰ੍ੰਮਿਕਮਨੁਸ਼਼੍ਯਸ੍ਯ ਸ਼ੋਣਿਤਪਾਤੇ ਨਿਰ੍ਦੋਸ਼਼ੋ(ਅ)ਹੰ, ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਰੇਵ ਤਦ੍ ਬੁਧ੍ਯਤਾਂ|
25 Tout le peuple répondit: « Que son sang retombe sur nous et sur nos enfants! »
ਤਦਾ ਸਰ੍ੱਵਾਃ ਪ੍ਰਜਾਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵੋਚਨ੍, ਤਸ੍ਯ ਸ਼ੋਣਿਤਪਾਤਾਪਰਾਧੋ(ਅ)ਸ੍ਮਾਕਮ੍ ਅਸ੍ਮਤ੍ਸਨ੍ਤਾਨਾਨਾਞ੍ਚੋਪਰਿ ਭਵਤੁ|
26 Puis il leur relâcha Barabbas, mais il flagella Jésus et le livra pour être crucifié.
ਤਤਃ ਸ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸਮੀਪੇ ਬਰੱਬਾਂ ਮੋਚਯਾਮਾਸ ਯੀਸ਼ੁਨ੍ਤੁ ਕਸ਼਼ਾਭਿਰਾਹਤ੍ਯ ਕ੍ਰੁਸ਼ੇਨ ਵੇਧਿਤੁੰ ਸਮਰ੍ਪਯਾਮਾਸ|
27 Alors les soldats du gouverneur emmenèrent Jésus dans le prétoire, et rassemblèrent contre lui toute la garnison.
ਅਨਨ੍ਤਰਮ੍ ਅਧਿਪਤੇਃ ਸੇਨਾ ਅਧਿਪਤੇ ਰ੍ਗ੍ਰੁʼਹੰ ਯੀਸ਼ੁਮਾਨੀਯ ਤਸ੍ਯ ਸਮੀਪੇ ਸੇਨਾਸਮੂਹੰ ਸੰਜਗ੍ਰੁʼਹੁਃ|
28 Ils le dépouillèrent et le revêtirent d'une robe écarlate.
ਤਤਸ੍ਤੇ ਤਸ੍ਯ ਵਸਨੰ ਮੋਚਯਿਤ੍ਵਾ ਕ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਣਲੋਹਿਤਵਰ੍ਣਵਸਨੰ ਪਰਿਧਾਪਯਾਮਾਸੁਃ
29 Ils tressèrent une couronne d'épines et la mirent sur sa tête, et un roseau dans sa main droite. Ils se mirent à genoux devant lui et se moquèrent de lui en disant: « Salut, roi des Juifs! »
ਕਣ੍ਟਕਾਨਾਂ ਮੁਕੁਟੰ ਨਿਰ੍ੰਮਾਯ ਤੱਛਿਰਸਿ ਦਦੁਃ, ਤਸ੍ਯ ਦਕ੍ਸ਼਼ਿਣਕਰੇ ਵੇਤ੍ਰਮੇਕੰ ਦੱਤ੍ਵਾ ਤਸ੍ਯ ਸੰਮੁਖੇ ਜਾਨੂਨਿ ਪਾਤਯਿਤ੍ਵਾ, ਹੇ ਯਿਹੂਦੀਯਾਨਾਂ ਰਾਜਨ੍, ਤੁਭ੍ਯੰ ਨਮ ਇਤ੍ਯੁਕ੍ਤ੍ਵਾ ਤੰ ਤਿਰਸ਼੍ਚਕ੍ਰੁਃ,
30 Ils crachèrent sur lui, prirent le roseau et le frappèrent sur la tête.
ਤਤਸ੍ਤਸ੍ਯ ਗਾਤ੍ਰੇ ਨਿਸ਼਼੍ਠੀਵੰ ਦਤ੍ਵਾ ਤੇਨ ਵੇਤ੍ਰੇਣ ਸ਼ਿਰ ਆਜਘ੍ਨੁਃ|
31 Après s'être moqués de lui, ils lui ôtèrent le manteau, le revêtirent de ses vêtements, et l'emmenèrent pour le crucifier.
ਇੱਥੰ ਤੰ ਤਿਰਸ੍ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਤਦ੍ ਵਸਨੰ ਮੋਚਯਿਤ੍ਵਾ ਪੁਨਰ੍ਨਿਜਵਸਨੰ ਪਰਿਧਾਪਯਾਞ੍ਚਕ੍ਰੁਃ, ਤੰ ਕ੍ਰੁਸ਼ੇਨ ਵੇਧਿਤੁੰ ਨੀਤਵਨ੍ਤਃ|
32 En sortant, ils trouvèrent un homme de Cyrène, nommé Simon, et ils l'obligèrent à marcher avec eux, afin qu'il porte sa croix.
ਪਸ਼੍ਚਾੱਤੇ ਬਹਿਰ੍ਭੂਯ ਕੁਰੀਣੀਯੰ ਸ਼ਿਮੋੰਨਾਮਕਮੇਕੰ ਵਿਲੋਕ੍ਯ ਕ੍ਰੁਸ਼ੰ ਵੋਢੁੰ ਤਮਾਦਦਿਰੇ|
33 Lorsqu'ils arrivèrent à un lieu appelé Golgotha, c'est-à-dire le lieu du crâne,
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਗੁਲ੍ਗਲ੍ਤਾਮ੍ ਅਰ੍ਥਾਤ੍ ਸ਼ਿਰਸ੍ਕਪਾਲਨਾਮਕਸ੍ਥਾਨਮੁ ਪਸ੍ਥਾਯ ਤੇ ਯੀਸ਼ਵੇ ਪਿੱਤਮਿਸ਼੍ਰਿਤਾਮ੍ਲਰਸੰ ਪਾਤੁੰ ਦਦੁਃ,
34 ils lui donnèrent à boire du vin aigre mêlé de fiel. Lorsqu'il l'eut goûté, il ne voulut pas boire.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ ਤਮਾਸ੍ਵਾਦ੍ਯ ਨ ਪਪੌ|
35 Après l'avoir crucifié, ils se partagèrent ses vêtements en tirant au sort,
ਤਦਾਨੀਂ ਤੇ ਤੰ ਕ੍ਰੁਸ਼ੇਨ ਸੰਵਿਧ੍ਯ ਤਸ੍ਯ ਵਸਨਾਨਿ ਗੁਟਿਕਾਪਾਤੇਨ ਵਿਭਜ੍ਯ ਜਗ੍ਰੁʼਹੁਃ, ਤਸ੍ਮਾਤ੍, ਵਿਭਜਨ੍ਤੇ(ਅ)ਧਰੀਯੰ ਮੇ ਤੇ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਾਃ ਪਰਸ੍ਪਰੰ| ਮਦੁੱਤਰੀਯਵਸ੍ਤ੍ਰਾਰ੍ਥੰ ਗੁਟਿਕਾਂ ਪਾਤਯਨ੍ਤਿ ਚ|| ਯਦੇਤਦ੍ਵਚਨੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਭਿਰੁਕ੍ਤਮਾਸੀਤ੍, ਤਦਾ ਤਦ੍ ਅਸਿਧ੍ਯਤ੍,
36 et ils s'assirent là pour le regarder.
ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਤੇ ਤਤ੍ਰੋਪਵਿਸ਼੍ਯ ਤਦ੍ਰਕ੍ਸ਼਼ਣਕਰ੍ੱਵਣਿ ਨਿਯੁਕ੍ਤਾਸ੍ਤਸ੍ਥੁਃ|
37 Ils mirent au-dessus de sa tête l'accusation portée contre lui, écrite: « C'est JÉSUS, le roi des Juifs. »
ਅਪਰਮ੍ ਏਸ਼਼ ਯਿਹੂਦੀਯਾਨਾਂ ਰਾਜਾ ਯੀਸ਼ੁਰਿਤ੍ਯਪਵਾਦਲਿਪਿਪਤ੍ਰੰ ਤੱਛਿਰਸ ਊਰ੍ਦ੍ੱਵੇ ਯੋਜਯਾਮਾਸੁਃ|
38 Et il y avait deux brigands crucifiés avec lui, l'un à sa droite et l'autre à sa gauche.
ਤਤਸ੍ਤਸ੍ਯ ਵਾਮੇ ਦਕ੍ਸ਼਼ਿਣੇ ਚ ਦ੍ਵੌ ਚੈਰੌ ਤੇਨ ਸਾਕੰ ਕ੍ਰੁਸ਼ੇਨ ਵਿਵਿਧੁਃ|
39 Les passants le blasphémaient, remuant la tête
ਤਦਾ ਪਾਨ੍ਥਾ ਨਿਜਸ਼ਿਰੋ ਲਾਡਯਿਤ੍ਵਾ ਤੰ ਨਿਨ੍ਦਨ੍ਤੋ ਜਗਦੁਃ,
40 et disant: « Toi qui détruis le temple et le rebâtis en trois jours, sauve-toi toi-même! Si tu es le Fils de Dieu, descends de la croix! »
ਹੇ ਈਸ਼੍ਵਰਮਨ੍ਦਿਰਭਞ੍ਜਕ ਦਿਨਤ੍ਰਯੇ ਤੰਨਿਰ੍ੰਮਾਤਃ ਸ੍ਵੰ ਰਕ੍ਸ਼਼, ਚੇੱਤ੍ਵਮੀਸ਼੍ਵਰਸੁਤਸ੍ਤਰ੍ਹਿ ਕ੍ਰੁਸ਼ਾਦਵਰੋਹ|
41 De même, les principaux sacrificateurs, se moquant des scribes, des pharisiens et des anciens, dirent:
ਪ੍ਰਧਾਨਯਾਜਕਾਧ੍ਯਾਪਕਪ੍ਰਾਚੀਨਾਸ਼੍ਚ ਤਥਾ ਤਿਰਸ੍ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਜਗਦੁਃ,
42 « Il a sauvé les autres, mais il ne peut se sauver lui-même. S'il est le roi d'Israël, qu'il descende maintenant de la croix, et nous croirons en lui.
ਸੋ(ਅ)ਨ੍ਯਜਨਾਨਾਵਤ੍, ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ੍ਵਮਵਿਤੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ| ਯਦੀਸ੍ਰਾਯੇਲੋ ਰਾਜਾ ਭਵੇਤ੍, ਤਰ੍ਹੀਦਾਨੀਮੇਵ ਕ੍ਰੁਸ਼ਾਦਵਰੋਹਤੁ, ਤੇਨ ਤੰ ਵਯੰ ਪ੍ਰਤ੍ਯੇਸ਼਼੍ਯਾਮਃ|
43 Il a confiance en Dieu. Que Dieu le délivre maintenant, s'il le veut, car il a dit: « Je suis le Fils de Dieu ».
ਸ ਈਸ਼੍ਵਰੇ ਪ੍ਰਤ੍ਯਾਸ਼ਾਮਕਰੋਤ੍, ਯਦੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਸਨ੍ਤੁਸ਼਼੍ਟਸ੍ਤਰ੍ਹੀਦਾਨੀਮੇਵ ਤਮਵੇਤ੍, ਯਤਃ ਸ ਉਕ੍ਤਵਾਨ੍ ਅਹਮੀਸ਼੍ਵਰਸੁਤਃ|
44 Les brigands aussi, qui ont été crucifiés avec lui, lui ont jeté le même opprobre.
ਯੌ ਸ੍ਤੇਨੌ ਸਾਕੰ ਤੇਨ ਕ੍ਰੁਸ਼ੇਨ ਵਿੱਧੌ ਤੌ ਤਦ੍ਵਦੇਵ ਤੰ ਨਿਨਿਨ੍ਦਤੁਃ|
45 Or, depuis la sixième heure, il y eut des ténèbres sur tout le pays jusqu'à la neuvième heure.
ਤਦਾ ਦ੍ਵਿਤੀਯਯਾਮਾਤ੍ ਤ੍ਰੁʼਤੀਯਯਾਮੰ ਯਾਵਤ੍ ਸਰ੍ੱਵਦੇਸ਼ੇ ਤਮਿਰੰ ਬਭੂਵ,
46 Vers la neuvième heure, Jésus cria d'une voix forte, en disant: « Eli, Eli, lima sabachthani? » C'est-à-dire: « Mon Dieu, mon Dieu, pourquoi m'as-tu abandonné? »
ਤ੍ਰੁʼਤੀਯਯਾਮੇ "ਏਲੀ ਏਲੀ ਲਾਮਾ ਸ਼ਿਵਕ੍ਤਨੀ", ਅਰ੍ਥਾਤ੍ ਮਦੀਸ਼੍ਵਰ ਮਦੀਸ਼੍ਵਰ ਕੁਤੋ ਮਾਮਤ੍ਯਾਕ੍ਸ਼਼ੀਃ? ਯੀਸ਼ੁਰੁੱਚੈਰਿਤਿ ਜਗਾਦ|
47 Quelques-uns de ceux qui se tenaient là, l'ayant entendu, dirent: « Cet homme appelle Élie. »
ਤਦਾ ਤਤ੍ਰ ਸ੍ਥਿਤਾਃ ਕੇਚਿਤ੍ ਤਤ੍ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਬਭਾਸ਼਼ਿਰੇ, ਅਯਮ੍ ਏਲਿਯਮਾਹੂਯਤਿ|
48 Aussitôt, l'un d'eux courut prendre une éponge, la remplit de vinaigre, la posa sur un roseau et lui donna à boire.
ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਮਧ੍ਯਾਦ੍ ਏਕਃ ਸ਼ੀਘ੍ਰੰ ਗਤ੍ਵਾ ਸ੍ਪਞ੍ਜੰ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਤਤ੍ਰਾਮ੍ਲਰਸੰ ਦੱਤ੍ਵਾ ਨਲੇਨ ਪਾਤੁੰ ਤਸ੍ਮੈ ਦਦੌ|
49 Les autres dirent: « Laisse-le. Voyons si Élie viendra le sauver. »
ਇਤਰੇ(ਅ)ਕਥਯਨ੍ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤ, ਤੰ ਰਕ੍ਸ਼਼ਿਤੁਮ੍ ਏਲਿਯ ਆਯਾਤਿ ਨਵੇਤਿ ਪਸ਼੍ਯਾਮਃ|
50 Jésus cria encore d'une voix forte, et rendit l'esprit.
ਯੀਸ਼ੁਃ ਪੁਨਰੁਚੈਰਾਹੂਯ ਪ੍ਰਾਣਾਨ੍ ਜਹੌ|
51 Voici, le voile du temple s'est déchiré en deux, du haut en bas. La terre trembla et les rochers se fendirent.
ਤਤੋ ਮਨ੍ਦਿਰਸ੍ਯ ਵਿੱਛੇਦਵਸਨਮ੍ ਊਰ੍ਦ੍ੱਵਾਦਧੋ ਯਾਵਤ੍ ਛਿਦ੍ਯਮਾਨੰ ਦ੍ਵਿਧਾਭਵਤ੍,
52 Les sépulcres s'ouvrirent, et beaucoup de corps de saints qui s'étaient endormis ressuscitèrent.
ਭੂਮਿਸ਼੍ਚਕਮ੍ਪੇ ਭੂਧਰੋਵ੍ਯਦੀਰ੍ੱਯਤ ਚ| ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨੇ ਮੁਕ੍ਤੇ ਭੂਰਿਪੁਣ੍ਯਵਤਾਂ ਸੁਪ੍ਤਦੇਹਾ ਉਦਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍,
53 Et, sortant des sépulcres après sa résurrection, ils entrèrent dans la ville sainte et apparurent à beaucoup de gens.
ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਾਦ੍ ਵਹਿਰ੍ਭੂਯ ਤਦੁੱਥਾਨਾਤ੍ ਪਰੰ ਪੁਣ੍ਯਪੁਰੰ ਗਤ੍ਵਾ ਬਹੁਜਨਾਨ੍ ਦਰ੍ਸ਼ਯਾਮਾਸੁਃ|
54 Or le centurion et ceux qui étaient avec lui et qui regardaient Jésus, voyant le tremblement de terre et ce qui se passait, furent saisis de terreur et dirent: « Vraiment, c'était le Fils de Dieu! »
ਯੀਸ਼ੁਰਕ੍ਸ਼਼ਣਾਯ ਨਿਯੁਕ੍ਤਃ ਸ਼ਤਸੇਨਾਪਤਿਸ੍ਤਤ੍ਸਙ੍ਗਿਨਸ਼੍ਚ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੀਂ ਭੂਕਮ੍ਪਾਦਿਘਟਨਾਂ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਭੀਤਾ ਅਵਦਨ੍, ਏਸ਼਼ ਈਸ਼੍ਵਰਪੁਤ੍ਰੋ ਭਵਤਿ|
55 Il y avait là plusieurs femmes qui regardaient de loin, et qui avaient suivi Jésus depuis la Galilée, pour le servir.
ਯਾ ਬਹੁਯੋਸ਼਼ਿਤੋ ਯੀਸ਼ੁੰ ਸੇਵਮਾਨਾ ਗਾਲੀਲਸ੍ਤਤ੍ਪਸ਼੍ਚਾਦਾਗਤਾਸ੍ਤਾਸਾਂ ਮਧ੍ਯੇ
56 Parmi elles se trouvaient Marie de Magdala, Marie, mère de Jacques et de Joses, et la mère des fils de Zébédée.
ਮਗ੍ਦਲੀਨੀ ਮਰਿਯਮ੍ ਯਾਕੂਬ੍ਯੋਸ਼੍ਯੋ ਰ੍ਮਾਤਾ ਯਾ ਮਰਿਯਮ੍ ਸਿਬਦਿਯਪੁਤ੍ਰਯੋ ਰ੍ਮਾਤਾ ਚ ਯੋਸ਼਼ਿਤ ਏਤਾ ਦੂਰੇ ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ਤ੍ਯੋ ਦਦ੍ਰੁʼਸ਼ੁਃ|
57 Le soir venu, arriva un homme riche d'Arimathée, nommé Joseph, qui était aussi le disciple de Jésus.
ਸਨ੍ਧ੍ਯਾਯਾਂ ਸਤ੍ਯਮ੍ ਅਰਿਮਥਿਯਾਨਗਰਸ੍ਯ ਯੂਸ਼਼ਫ੍ਨਾਮਾ ਧਨੀ ਮਨੁਜੋ ਯੀਸ਼ੋਃ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਤ੍ਵਾਤ੍
58 Cet homme alla trouver Pilate et demanda le corps de Jésus. Pilate ordonna qu'on lui remette le corps.
ਪੀਲਾਤਸ੍ਯ ਸਮੀਪੰ ਗਤ੍ਵਾ ਯੀਸ਼ੋਃ ਕਾਯੰ ਯਯਾਚੇ, ਤੇਨ ਪੀਲਾਤਃ ਕਾਯੰ ਦਾਤੁਮ੍ ਆਦਿਦੇਸ਼|
59 Joseph prit le corps, l'enveloppa dans un linge propre
ਯੂਸ਼਼ਫ੍ ਤਤ੍ਕਾਯੰ ਨੀਤ੍ਵਾ ਸ਼ੁਚਿਵਸ੍ਤ੍ਰੇਣਾੱਛਾਦ੍ਯ
60 et le déposa dans son tombeau neuf, qu'il avait taillé dans le roc. Puis il roula une grande pierre contre l'entrée du tombeau, et s'en alla.
ਸ੍ਵਾਰ੍ਥੰ ਸ਼ੈਲੇ ਯਤ੍ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨੰ ਚਖਾਨ, ਤਨ੍ਮਧ੍ਯੇ ਤਤ੍ਕਾਯੰ ਨਿਧਾਯ ਤਸ੍ਯ ਦ੍ਵਾਰਿ ਵ੍ਰੁʼਹਤ੍ਪਾਸ਼਼ਾਣੰ ਦਦੌ|
61 Marie-Madeleine était là, avec l'autre Marie, assise en face du tombeau.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਮਗ੍ਦਲੀਨੀ ਮਰਿਯਮ੍ ਅਨ੍ਯਮਰਿਯਮ੍ ਏਤੇ ਸ੍ਤ੍ਰਿਯੌ ਤਤ੍ਰ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਸੰਮੁਖ ਉਪਵਿਵਿਸ਼ਤੁਃ|
62 Le lendemain du jour de la préparation, les chefs des prêtres et les pharisiens s'assemblèrent auprès de Pilate,
ਤਦਨਨ੍ਤਰੰ ਨਿਸ੍ਤਾਰੋਤ੍ਸਵਸ੍ਯਾਯੋਜਨਦਿਨਾਤ੍ ਪਰੇ(ਅ)ਹਨਿ ਪ੍ਰਧਾਨਯਾਜਕਾਃ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨਸ਼੍ਚ ਮਿਲਿਤ੍ਵਾ ਪੀਲਾਤਮੁਪਾਗਤ੍ਯਾਕਥਯਨ੍,
63 et dirent: « Seigneur, nous nous souvenons de ce que ce séducteur a dit quand il vivait encore: « Après trois jours, je ressusciterai ».
ਹੇ ਮਹੇੱਛ ਸ ਪ੍ਰਤਾਰਕੋ ਜੀਵਨ ਅਕਥਯਤ੍, ਦਿਨਤ੍ਰਯਾਤ੍ ਪਰੰ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਾਦੁੱਥਾਸ੍ਯਾਮਿ ਤਦ੍ਵਾਕ੍ਯੰ ਸ੍ਮਰਾਮੋ ਵਯੰ;
64 Ordonne donc que le tombeau soit mis en sûreté jusqu'au troisième jour, de peur que ses disciples ne viennent la nuit l'enlever et ne disent au peuple: « Il est ressuscité des morts »; et la dernière tromperie sera pire que la première. »
ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਤ੍ਰੁʼਤੀਯਦਿਨੰ ਯਾਵਤ੍ ਤਤ੍ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨੰ ਰਕ੍ਸ਼਼ਿਤੁਮਾਦਿਸ਼ਤੁ, ਨੋਚੇਤ੍ ਤੱਛਿਸ਼਼੍ਯਾ ਯਾਮਿਨ੍ਯਾਮਾਗਤ੍ਯ ਤੰ ਹ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਲੋਕਾਨ੍ ਵਦਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ, ਸ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਾਦੁਦਤਿਸ਼਼੍ਠਤ੍, ਤਥਾ ਸਤਿ ਪ੍ਰਥਮਭ੍ਰਾਨ੍ਤੇਃ ਸ਼ੇਸ਼਼ੀਯਭ੍ਰਾਨ੍ਤਿ ਰ੍ਮਹਤੀ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
65 Pilate leur dit: « Vous avez une garde. Allez, sécurisez-le autant que vous le pouvez. »
ਤਦਾ ਪੀਲਾਤ ਅਵਾਦੀਤ੍, ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸਮੀਪੇ ਰਕ੍ਸ਼਼ਿਗਣ ਆਸ੍ਤੇ, ਯੂਯੰ ਗਤ੍ਵਾ ਯਥਾ ਸਾਧ੍ਯੰ ਰਕ੍ਸ਼਼ਯਤ|
66 Ils allèrent donc avec la garde et sécurisèrent le tombeau, en scellant la pierre.
ਤਤਸ੍ਤੇ ਗਤ੍ਵਾ ਤੱਦੂਰਪਾਸ਼਼ਾਣੰ ਮੁਦ੍ਰਾਙ੍ਕਿਤੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਰਕ੍ਸ਼਼ਿਗਣੰ ਨਿਯੋਜ੍ਯ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨੰ ਰਕ੍ਸ਼਼ਯਾਮਾਸੁਃ|
