Matthieu 15
1 Alors des pharisiens et des scribes vinrent de Jérusalem vers Jésus, en disant:
ਅਪਰੰ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮ੍ਨਗਰੀਯਾਃ ਕਤਿਪਯਾ ਅਧ੍ਯਾਪਕਾਃ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨਸ਼੍ਚ ਯੀਸ਼ੋਃ ਸਮੀਪਮਾਗਤ੍ਯ ਕਥਯਾਮਾਸੁਃ,
2 « Pourquoi tes disciples désobéissent-ils à la tradition des anciens? Car ils ne se lavent pas les mains quand ils mangent du pain. »
ਤਵ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਃ ਕਿਮਰ੍ਥਮ੍ ਅਪ੍ਰਕ੍ਸ਼਼ਾਲਿਤਕਰੈ ਰ੍ਭਕ੍ਸ਼਼ਿਤ੍ਵਾ ਪਰਮ੍ਪਰਾਗਤੰ ਪ੍ਰਾਚੀਨਾਨਾਂ ਵ੍ਯਵਹਾਰੰ ਲਙ੍ਵਨ੍ਤੇ?
3 Il leur répondit: Pourquoi, vous aussi, désobéissez-vous au commandement de Dieu, à cause de votre tradition?
ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਵਾਚ, ਯੂਯੰ ਪਰਮ੍ਪਰਾਗਤਾਚਾਰੇਣ ਕੁਤ ਈਸ਼੍ਵਰਾਜ੍ਞਾਂ ਲਙ੍ਵਧ੍ਵੇ|
4 Car Dieu a ordonné: « Honore ton père et ta mère", et: « Que celui qui parle mal de son père ou de sa mère soit mis à mort ».
ਈਸ਼੍ਵਰ ਇਤ੍ਯਾਜ੍ਞਾਪਯਤ੍, ਤ੍ਵੰ ਨਿਜਪਿਤਰੌ ਸੰਮਨ੍ਯੇਥਾਃ, ਯੇਨ ਚ ਨਿਜਪਿਤਰੌ ਨਿਨ੍ਦ੍ਯੇਤੇ, ਸ ਨਿਸ਼੍ਚਿਤੰ ਮ੍ਰਿਯੇਤ;
5 Mais vous dites: « Celui qui dira à son père ou à sa mère: « L'aide que vous auriez pu obtenir de moi est un don consacré à Dieu »,
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੂਯੰ ਵਦਥ, ਯਃ ਸ੍ਵਜਨਕੰ ਸ੍ਵਜਨਨੀਂ ਵਾ ਵਾਕ੍ਯਮਿਦੰ ਵਦਤਿ, ਯੁਵਾਂ ਮੱਤੋ ਯੱਲਭੇਥੇ, ਤਤ੍ ਨ੍ਯਵਿਦ੍ਯਤ,
6 n'honorera ni son père ni sa mère. Vous avez rendu nul le commandement de Dieu à cause de votre tradition.
ਸ ਨਿਜਪਿਤਰੌ ਪੁਨ ਰ੍ਨ ਸੰਮੰਸ੍ਯਤੇ| ਇੱਥੰ ਯੂਯੰ ਪਰਮ੍ਪਰਾਗਤੇਨ ਸ੍ਵੇਸ਼਼ਾਮਾਚਾਰੇਣੇਸ਼੍ਵਰੀਯਾਜ੍ਞਾਂ ਲੁਮ੍ਪਥ|
7 Hypocrites! Ésaïe a bien prophétisé sur vous, en disant,
ਰੇ ਕਪਟਿਨਃ ਸਰ੍ੱਵੇ ਯਿਸ਼ਯਿਯੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਧਿ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਚਨਾਨ੍ਯੇਤਾਨਿ ਸਮ੍ਯਗ੍ ਉਕ੍ਤਵਾਨ੍|
8 Ces gens-là s'approchent de moi avec leur bouche, et m'honorent de leurs lèvres; mais leur cœur est loin de moi.
ਵਦਨੈ ਰ੍ਮਨੁਜਾ ਏਤੇ ਸਮਾਯਾਨ੍ਤਿ ਮਦਨ੍ਤਿਕੰ| ਤਥਾਧਰੈ ਰ੍ਮਦੀਯਞ੍ਚ ਮਾਨੰ ਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ਤਿ ਤੇ ਨਰਾਃ|
9 Et ils m'adorent en vain, d'enseigner comme doctrine des règles faites par les hommes''.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਮਨੋ ਮੱਤੋ ਵਿਦੂਰਏਵ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ| ਸ਼ਿਕ੍ਸ਼਼ਯਨ੍ਤੋ ਵਿਧੀਨ੍ ਨ੍ਰਾਜ੍ਞਾ ਭਜਨ੍ਤੇ ਮਾਂ ਮੁਧੈਵ ਤੇ|
10 Il convoqua la foule, et lui dit: « Écoutez, et comprenez.
ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁ ਰ੍ਲੋਕਾਨ੍ ਆਹੂਯ ਪ੍ਰੋਕ੍ਤਵਾਨ੍, ਯੂਯੰ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਬੁਧ੍ਯਧ੍ਬੰ|
11 Ce qui entre dans la bouche ne souille pas l'homme; mais ce qui sort de la bouche, cela souille l'homme. »
ਯਨ੍ਮੁਖੰ ਪ੍ਰਵਿਸ਼ਤਿ, ਤਤ੍ ਮਨੁਜਮ੍ ਅਮੇਧ੍ਯੰ ਨ ਕਰੋਤਿ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਦਾਸ੍ਯਾਤ੍ ਨਿਰ੍ਗੱਛਤਿ, ਤਦੇਵ ਮਾਨੁਸ਼਼ਮਮੇਧ੍ਯੀ ਕਰੋਤੀ|
12 Alors les disciples s'approchèrent et lui dirent: « Sais-tu que les pharisiens ont été scandalisés en entendant cette parole? »
ਤਦਾਨੀਂ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾ ਆਗਤ੍ਯ ਤਸ੍ਮੈ ਕਥਯਾਞ੍ਚਕ੍ਰੁਃ, ਏਤਾਂ ਕਥਾਂ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨੋ ਵ੍ਯਰਜ੍ਯਨ੍ਤ, ਤਤ੍ ਕਿੰ ਭਵਤਾ ਜ੍ਞਾਯਤੇ?
13 Mais il répondit: « Toute plante que mon Père céleste n'a pas plantée sera déracinée.
ਸ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਦਤ੍, ਮਮ ਸ੍ਵਰ੍ਗਸ੍ਥਃ ਪਿਤਾ ਯੰ ਕਞ੍ਚਿਦਙ੍ਕੁਰੰ ਨਾਰੋਪਯਤ੍, ਸ ਉਤ੍ਪਾਵ੍ਦ੍ਯਤੇ|
14 Laissez-les tranquilles. Ce sont des aveugles qui guident des aveugles. Si l'aveugle guide l'aveugle, tous deux tomberont dans une fosse. »
ਤੇ ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ਤੁ, ਤੇ ਅਨ੍ਧਮਨੁਜਾਨਾਮ੍ ਅਨ੍ਧਮਾਰ੍ਗਦਰ੍ਸ਼ਕਾ ਏਵ; ਯਦ੍ਯਨ੍ਧੋ(ਅ)ਨ੍ਧੰ ਪਨ੍ਥਾਨੰ ਦਰ੍ਸ਼ਯਤਿ, ਤਰ੍ਹ੍ਯੁਭੌ ਗਰ੍ੱਤੇ ਪਤਤਃ|
15 Pierre lui répondit: « Explique-nous la parabole. »
ਤਦਾ ਪਿਤਰਸ੍ਤੰ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਦਤ੍, ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਤਮਿਮਮਸ੍ਮਾਨ੍ ਬੋਧਯਤੁ|
16 Alors Jésus dit: « Vous aussi, vous ne comprenez pas encore?
ਯੀਸ਼ੁਨਾ ਪ੍ਰੋਕ੍ਤੰ, ਯੂਯਮਦ੍ਯ ਯਾਵਤ੍ ਕਿਮਬੋਧਾਃ ਸ੍ਥ?
17 Ne comprenez-vous pas que ce qui entre dans la bouche passe dans le ventre et sort ensuite du corps?
ਕਥਾਮਿਮਾਂ ਕਿੰ ਨ ਬੁਧ੍ਯਧ੍ਬੇ? ਯਦਾਸ੍ਯੰ ਪ੍ਰੇਵਿਸ਼ਤਿ, ਤਦ੍ ਉਦਰੇ ਪਤਨ੍ ਬਹਿਰ੍ਨਿਰ੍ਯਾਤਿ,
18 Mais les choses qui sortent de la bouche sortent du cœur, et elles souillent l'homme.
ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਾਸ੍ਯਾਦ੍ ਯੰਨਿਰ੍ਯਾਤਿ, ਤਦ੍ ਅਨ੍ਤਃਕਰਣਾਤ੍ ਨਿਰ੍ਯਾਤਤ੍ਵਾਤ੍ ਮਨੁਜਮਮੇਧ੍ਯੰ ਕਰੋਤਿ|
19 Car c'est du cœur que viennent les mauvaises pensées, les meurtres, les adultères, les péchés sexuels, les vols, les faux témoignages, les blasphèmes.
ਯਤੋ(ਅ)ਨ੍ਤਃਕਰਣਾਤ੍ ਕੁਚਿਨ੍ਤਾ ਬਧਃ ਪਾਰਦਾਰਿਕਤਾ ਵੇਸ਼੍ਯਾਗਮਨੰ ਚੈਰ੍ੱਯੰ ਮਿਥ੍ਯਾਸਾਕ੍ਸ਼਼੍ਯਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਨਿਨ੍ਦਾ ਚੈਤਾਨਿ ਸਰ੍ੱਵਾਣਿ ਨਿਰ੍ੱਯਾਨ੍ਤਿ|
20 Ce sont là des choses qui souillent l'homme; mais manger avec des mains non lavées ne souille pas l'homme. »
ਏਤਾਨਿ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਮਪਵਿਤ੍ਰੀ ਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ਤਿ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਪ੍ਰਕ੍ਸ਼਼ਾਲਿਤਕਰੇਣ ਭੋਜਨੰ ਮਨੁਜਮਮੇਧ੍ਯੰ ਨ ਕਰੋਤਿ|
21 Jésus sortit de là et se retira dans la région de Tyr et de Sidon.
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਸ੍ਥਾਨਾਤ੍ ਪ੍ਰਸ੍ਥਾਯ ਸੋਰਸੀਦੋੰਨਗਰਯੋਃ ਸੀਮਾਮੁਪਤਸ੍ਯੌ|
22 Voici qu'une femme cananéenne sortit de ces frontières et s'écria: « Aie pitié de moi, Seigneur, fils de David! Ma fille est gravement possédée par un démon! »
ਤਦਾ ਤਤ੍ਸੀਮਾਤਃ ਕਾਚਿਤ੍ ਕਿਨਾਨੀਯਾ ਯੋਸ਼਼ਿਦ੍ ਆਗਤ੍ਯ ਤਮੁੱਚੈਰੁਵਾਚ, ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਦਾਯੂਦਃ ਸਨ੍ਤਾਨ, ਮਮੈਕਾ ਦੁਹਿਤਾਸ੍ਤੇ ਸਾ ਭੂਤਗ੍ਰਸ੍ਤਾ ਸਤੀ ਮਹਾਕ੍ਲੇਸ਼ੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਨੋਤਿ ਮਮ ਦਯਸ੍ਵ|
23 Mais il ne lui répondit pas un mot. Ses disciples vinrent le supplier, en disant: « Renvoie-la, car elle crie après nous. »
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਾਂ ਕਿਮਪਿ ਨੋਕ੍ਤਵਾਨ੍, ਤਤਃ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾ ਆਗਤ੍ਯ ਤੰ ਨਿਵੇਦਯਾਮਾਸੁਃ, ਏਸ਼਼ਾ ਯੋਸ਼਼ਿਦ੍ ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਉੱਚੈਰਾਹੂਯਾਗੱਛਤਿ, ਏਨਾਂ ਵਿਸ੍ਰੁʼਜਤੁ|
24 Mais il répondit: « Je n'ai été envoyé qu'aux brebis perdues de la maison d'Israël. »
ਤਦਾ ਸ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਦਤ੍, ਇਸ੍ਰਾਯੇਲ੍ਗੋਤ੍ਰਸ੍ਯ ਹਾਰਿਤਮੇਸ਼਼ਾਨ੍ ਵਿਨਾ ਕਸ੍ਯਾਪ੍ਯਨ੍ਯਸ੍ਯ ਸਮੀਪੰ ਨਾਹੰ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਿਤੋਸ੍ਮਿ|
25 Mais elle vint et l'adora, disant: « Seigneur, aide-moi. »
ਤਤਃ ਸਾ ਨਾਰੀਸਮਾਗਤ੍ਯ ਤੰ ਪ੍ਰਣਮ੍ਯ ਜਗਾਦ, ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਮਾਮੁਪਕੁਰੁ|
26 Mais il répondit: « Il ne convient pas de prendre le pain des enfants et de le jeter aux chiens. »
ਸ ਉਕ੍ਤਵਾਨ੍, ਬਾਲਕਾਨਾਂ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯਮਾਦਾਯ ਸਾਰਮੇਯੇਭ੍ਯੋ ਦਾਨੰ ਨੋਚਿਤੰ|
27 Mais elle répondit: « Oui, Seigneur, mais même les chiens mangent les miettes qui tombent de la table de leurs maîtres. »
ਤਦਾ ਸਾ ਬਭਾਸ਼਼ੇ, ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ, ਤਤ੍ ਸਤ੍ਯੰ, ਤਥਾਪਿ ਪ੍ਰਭੋ ਰ੍ਭਞ੍ਚਾਦ੍ ਯਦੁੱਛਿਸ਼਼੍ਟੰ ਪਤਤਿ, ਤਤ੍ ਸਾਰਮੇਯਾਃ ਖਾਦਨ੍ਤਿ|
28 Alors Jésus lui répondit: « Femme, grande est ta foi! Qu'il te soit fait comme tu le désires. » Et sa fille fut guérie dès cette heure-là.
ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਦਤ੍, ਹੇ ਯੋਸ਼਼ਿਤ੍, ਤਵ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸੋ ਮਹਾਨ੍ ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਤਵ ਮਨੋਭਿਲਸ਼਼ਿਤੰ ਸਿਦ੍ੱਯਤੁ, ਤੇਨ ਤਸ੍ਯਾਃ ਕਨ੍ਯਾ ਤਸ੍ਮਿੰਨੇਵ ਦਣ੍ਡੇ ਨਿਰਾਮਯਾਭਵਤ੍|
29 Jésus partit de là et s'approcha de la mer de Galilée; il monta sur la montagne et s'y assit.
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਯੀਸ਼ਸ੍ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਸ੍ਥਾਨਾਤ੍ ਪ੍ਰਸ੍ਥਾਯ ਗਾਲੀਲ੍ਸਾਗਰਸ੍ਯ ਸੰਨਿਧਿਮਾਗਤ੍ਯ ਧਰਾਧਰਮਾਰੁਹ੍ਯ ਤਤ੍ਰੋਪਵਿਵੇਸ਼|
30 De grandes foules vinrent à lui, ayant avec elles des boiteux, des aveugles, des muets, des estropiés et beaucoup d'autres, et elles les déposèrent à ses pieds. Il les guérit,
ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਜਨਨਿਵਹੋ ਬਹੂਨ੍ ਖਞ੍ਚਾਨ੍ਧਮੂਕਸ਼ੁਸ਼਼੍ਕਕਰਮਾਨੁਸ਼਼ਾਨ੍ ਆਦਾਯ ਯੀਸ਼ੋਃ ਸਮੀਪਮਾਗਤ੍ਯ ਤੱਚਰਣਾਨ੍ਤਿਕੇ ਸ੍ਥਾਪਯਾਮਾਸੁਃ, ਤਤਃ ਸਾ ਤਾਨ੍ ਨਿਰਾਮਯਾਨ੍ ਅਕਰੋਤ੍|
31 de sorte que la foule était dans l'admiration en voyant le muet parler, le blessé guérir, le boiteux marcher et l'aveugle voir, et elle glorifiait le Dieu d'Israël.
ਇੱਥੰ ਮੂਕਾ ਵਾਕ੍ਯੰ ਵਦਨ੍ਤਿ, ਸ਼ੁਸ਼਼੍ਕਕਰਾਃ ਸ੍ਵਾਸ੍ਥ੍ਯਮਾਯਾਨ੍ਤਿ, ਪਙ੍ਗਵੋ ਗੱਛਨ੍ਤਿ, ਅਨ੍ਧਾ ਵੀਕ੍ਸ਼਼ਨ੍ਤੇ, ਇਤਿ ਵਿਲੋਕ੍ਯ ਲੋਕਾ ਵਿਸ੍ਮਯੰ ਮਨ੍ਯਮਾਨਾ ਇਸ੍ਰਾਯੇਲ ਈਸ਼੍ਵਰੰ ਧਨ੍ਯੰ ਬਭਾਸ਼਼ਿਰੇ|
32 Jésus convoqua ses disciples et leur dit: « J'ai pitié de la foule, car cela fait trois jours qu'ils restent avec moi et ils n'ont rien à manger. Je ne veux pas les renvoyer à jeun, car ils pourraient s'évanouir en chemin. »
ਤਦਾਨੀਂ ਯੀਸ਼ੁਃ ਸ੍ਵਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਨ੍ ਆਹੂਯ ਗਦਿਤਵਾਨ੍, ਏਤੱਜਨਨਿਵਹੇਸ਼਼ੁ ਮਮ ਦਯਾ ਜਾਯਤੇ, ਏਤੇ ਦਿਨਤ੍ਰਯੰ ਮਯਾ ਸਾਕੰ ਸਨ੍ਤਿ, ਏਸ਼਼ਾਂ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯਵਸ੍ਤੁ ਚ ਕਞ੍ਚਿਦਪਿ ਨਾਸ੍ਤਿ, ਤਸ੍ਮਾਦਹਮੇਤਾਨਕ੍ਰੁʼਤਾਹਾਰਾਨ੍ ਨ ਵਿਸ੍ਰਕ੍ਸ਼਼੍ਯਾਮਿ, ਤਥਾਤ੍ਵੇ ਵਰ੍ਤ੍ਮਮਧ੍ਯੇ ਕ੍ਲਾਮ੍ਯੇਸ਼਼ੁਃ|
33 Les disciples lui dirent: « Où pourrions-nous trouver autant de pains dans un lieu désert pour rassasier une si grande multitude? »
ਤਦਾ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾ ਊਚੁਃ, ਏਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਪ੍ਰਾਨ੍ਤਰਮਧ੍ਯ ਏਤਾਵਤੋ ਮਰ੍ਤ੍ਯਾਨ੍ ਤਰ੍ਪਯਿਤੁੰ ਵਯੰ ਕੁਤ੍ਰ ਪੂਪਾਨ੍ ਪ੍ਰਾਪ੍ਸ੍ਯਾਮਃ?
34 Jésus leur dit: « Combien de pains avez-vous? » Ils ont dit: « Sept, et quelques petits poissons. »
ਯੀਸ਼ੁਰਪ੍ਰੁʼੱਛਤ੍, ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਨਿਕਟੇ ਕਤਿ ਪੂਪਾ ਆਸਤੇ? ਤ ਊਚੁਃ, ਸਪ੍ਤਪੂਪਾ ਅਲ੍ਪਾਃ ਕ੍ਸ਼਼ੁਦ੍ਰਮੀਨਾਸ਼੍ਚ ਸਨ੍ਤਿ|
35 Il ordonna à la foule de s'asseoir par terre,
ਤਦਾਨੀਂ ਸ ਲੋਕਨਿਵਹੰ ਭੂਮਾਵੁਪਵੇਸ਼਼੍ਟੁਮ੍ ਆਦਿਸ਼੍ਯ
36 et il prit les sept pains et les poissons. Il rendit grâces, les rompit, les donna aux disciples, et les disciples à la foule.
ਤਾਨ੍ ਸਪ੍ਤਪੂਪਾਨ੍ ਮੀਨਾਂਸ਼੍ਚ ਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲਨ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੀਯਗੁਣਾਨ੍ ਅਨੂਦ੍ਯ ਭੰਕ੍ਤ੍ਵਾ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯੇਭ੍ਯੋ ਦਦੌ, ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾ ਲੋਕੇਭ੍ਯੋ ਦਦੁਃ|
37 Tous mangèrent et furent rassasiés. Ils emportèrent sept corbeilles pleines des morceaux qui restaient.
ਤਤਃ ਸਰ੍ੱਵੇ ਭੁਕ੍ਤ੍ਵਾ ਤ੍ਰੁʼਪ੍ਤਵਨ੍ਤਃ; ਤਦਵਸ਼ਿਸ਼਼੍ਟਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯੇਣ ਸਪ੍ਤਡਲਕਾਨ੍ ਪਰਿਪੂਰ੍ੱਯ ਸੰਜਗ੍ਰੁʼਹੁਃ|
38 Ceux qui mangèrent étaient quatre mille hommes, sans compter les femmes et les enfants.
ਤੇ ਭੋਕ੍ਤਾਰੋ ਯੋਸ਼਼ਿਤੋ ਬਾਲਕਾਂਸ਼੍ਚ ਵਿਹਾਯ ਪ੍ਰਾਯੇਣ ਚਤੁਃਸਹਸ੍ਰਾਣਿ ਪੁਰੁਸ਼਼ਾ ਆਸਨ੍|
39 Puis il renvoya la foule, monta dans la barque et arriva dans le territoire de Magdala.
ਤਤਃ ਪਰੰ ਸ ਜਨਨਿਵਹੰ ਵਿਸ੍ਰੁʼਜ੍ਯ ਤਰਿਮਾਰੁਹ੍ਯ ਮਗ੍ਦਲਾਪ੍ਰਦੇਸ਼ੰ ਗਤਵਾਨ੍|
