Luc 23
1 Toute la troupe se leva et l'amena devant Pilate.
και ανασταν απαν το πληθος αυτων ηγαγεν αυτον επι τον πιλατον
2 Ils se mirent à l'accuser, en disant: « Nous avons trouvé cet homme qui pervertit la nation, qui interdit de payer les impôts à César, et qui dit qu'il est lui-même le Christ, un roi. »
ηρξαντο δε κατηγορειν αυτου λεγοντες τουτον ευρομεν διαστρεφοντα το εθνος και κωλυοντα καισαρι φορους διδοναι λεγοντα εαυτον χριστον βασιλεα ειναι
3 Pilate lui demanda: « Es-tu le roi des Juifs? » Il lui répondit: « C'est ce que tu dis. »
ο δε πιλατος επηρωτησεν αυτον λεγων συ ει ο βασιλευς των ιουδαιων ο δε αποκριθεις αυτω εφη συ λεγεις
4 Pilate dit aux chefs des prêtres et à la foule: « Je ne trouve aucun motif d'accusation contre cet homme. »
ο δε πιλατος ειπεν προς τους αρχιερεις και τους οχλους ουδεν ευρισκω αιτιον εν τω ανθρωπω τουτω
5 Mais ils insistèrent, disant: « Il excite le peuple, enseignant dans toute la Judée, depuis la Galilée jusqu'ici. »
οι δε επισχυον λεγοντες οτι ανασειει τον λαον διδασκων καθ ολης της ιουδαιας αρξαμενος απο της γαλιλαιας εως ωδε
6 Mais Pilate, ayant entendu parler de la Galilée, demanda si cet homme était Galiléen.
πιλατος δε ακουσας γαλιλαιαν επηρωτησεν ει ο ανθρωπος γαλιλαιος εστιν
7 Ayant appris qu'il était dans la juridiction d'Hérode, il l'envoya à Hérode, qui était aussi à Jérusalem en ce temps-là.
και επιγνους οτι εκ της εξουσιας ηρωδου εστιν ανεπεμψεν αυτον προς ηρωδην οντα και αυτον εν ιεροσολυμοις εν ταυταις ταις ημεραις
8 Lorsque Hérode vit Jésus, il eut une grande joie, car il y avait longtemps qu'il désirait le voir, ayant entendu dire beaucoup de choses sur lui. Il espérait voir quelque miracle accompli par lui.
ο δε ηρωδης ιδων τον ιησουν εχαρη λιαν ην γαρ θελων εξ ικανου ιδειν αυτον δια το ακουειν πολλα περι αυτου και ηλπιζεν τι σημειον ιδειν υπ αυτου γινομενον
9 Il l'interrogea avec beaucoup de mots, mais il ne répondit pas.
επηρωτα δε αυτον εν λογοις ικανοις αυτος δε ουδεν απεκρινατο αυτω
10 Les chefs des prêtres et les scribes, debout, l'accusaient avec véhémence.
ειστηκεισαν δε οι αρχιερεις και οι γραμματεις ευτονως κατηγορουντες αυτου
11 Hérode et ses soldats l'humiliaient et se moquaient de lui. Après l'avoir revêtu de vêtements de luxe, ils le renvoyèrent à Pilate.
εξουθενησας δε αυτον ο ηρωδης συν τοις στρατευμασιν αυτου και εμπαιξας περιβαλων αυτον εσθητα λαμπραν ανεπεμψεν αυτον τω πιλατω
12 Ce jour-là, Hérode et Pilate se lièrent d'amitié, car ils étaient auparavant ennemis l'un de l'autre.
εγενοντο δε φιλοι ο τε πιλατος και ο ηρωδης εν αυτη τη ημερα μετ αλληλων προυπηρχον γαρ εν εχθρα οντες προς εαυτους
13 Pilate convoqua les principaux sacrificateurs, les magistrats et le peuple,
πιλατος δε συγκαλεσαμενος τους αρχιερεις και τους αρχοντας και τον λαον
14 et leur dit: Tu m'as amené cet homme comme étant un homme qui pervertit le peuple; or, après l'avoir examiné devant vous, je n'ai trouvé aucun motif d'accusation contre cet homme au sujet des choses dont tu l'accuses.
ειπεν προς αυτους προσηνεγκατε μοι τον ανθρωπον τουτον ως αποστρεφοντα τον λαον και ιδου εγω ενωπιον υμων ανακρινας ουδεν ευρον εν τω ανθρωπω τουτω αιτιον ων κατηγορειτε κατ αυτου
15 Hérode non plus, car je t'ai envoyé vers lui, et voici, il n'a rien fait de digne de mort.
αλλ ουδε ηρωδης ανεπεμψα γαρ υμας προς αυτον και ιδου ουδεν αξιον θανατου εστιν πεπραγμενον αυτω
16 Je vais donc le châtier et le relâcher. »
παιδευσας ουν αυτον απολυσω
17 Or, il devait leur relâcher un prisonnier à l'occasion de la fête.
αναγκην δε ειχεν απολυειν αυτοις κατα εορτην ενα
18 Mais ils s'écrièrent tous ensemble: « Lâchez cet homme! Relâchez-nous Barabbas,
ανεκραξαν δε παμπληθει λεγοντες αιρε τουτον απολυσον δε ημιν τον βαραββαν
19 qui avait été jeté en prison pour une révolte dans la ville et pour un meurtre. »
οστις ην δια στασιν τινα γενομενην εν τη πολει και φονον βεβλημενος εις φυλακην
20 Alors Pilate leur parla de nouveau, voulant relâcher Jésus,
παλιν ουν ο πιλατος προσεφωνησεν θελων απολυσαι τον ιησουν
21 mais ils crièrent: « Crucifie! Crucifie-le! »
οι δε επεφωνουν λεγοντες σταυρωσον σταυρωσον αυτον
22 Il leur dit pour la troisième fois: « Pourquoi? Quel mal a fait cet homme? Je n'ai trouvé en lui aucun crime capital. Je vais donc le châtier et le relâcher. »
ο δε τριτον ειπεν προς αυτους τι γαρ κακον εποιησεν ουτος ουδεν αιτιον θανατου ευρον εν αυτω παιδευσας ουν αυτον απολυσω
23 Mais ils insistaient à voix haute, demandant qu'il soit crucifié. Leurs voix et celles des principaux sacrificateurs l'emportèrent.
οι δε επεκειντο φωναις μεγαλαις αιτουμενοι αυτον σταυρωθηναι και κατισχυον αι φωναι αυτων και των αρχιερεων
24 Pilate décréta que ce qu'ils demandaient devait être fait.
ο δε πιλατος επεκρινεν γενεσθαι το αιτημα αυτων
25 Il relâcha celui qui avait été jeté en prison pour insurrection et meurtre, celui qu'ils demandaient, mais il livra Jésus à leur volonté.
απελυσεν δε αυτοις τον δια στασιν και φονον βεβλημενον εις την φυλακην ον ητουντο τον δε ιησουν παρεδωκεν τω θεληματι αυτων
26 Après l'avoir emmené, ils saisirent un certain Simon de Cyrène, venu du pays, et lui mirent la croix pour la porter après Jésus.
και ως απηγαγον αυτον επιλαβομενοι σιμωνος τινος κυρηναιου του ερχομενου απ αγρου επεθηκαν αυτω τον σταυρον φερειν οπισθεν του ιησου
27 Une grande foule du peuple le suivait, y compris des femmes qui, elles aussi, le pleuraient et le déploraient.
ηκολουθει δε αυτω πολυ πληθος του λαου και γυναικων αι και εκοπτοντο και εθρηνουν αυτον
28 Mais Jésus, se tournant vers elles, dit: « Filles de Jérusalem, ne pleurez pas sur moi, mais pleurez sur vous-mêmes et sur vos enfants.
στραφεις δε προς αυτας ο ιησους ειπεν θυγατερες ιερουσαλημ μη κλαιετε επ εμε πλην εφ εαυτας κλαιετε και επι τα τεκνα υμων
29 Car voici venir des jours où l'on dira: Heureuses les stériles, les entrailles qui n'ont pas enfanté, les mamelles qui n'ont pas allaité!
οτι ιδου ερχονται ημεραι εν αις ερουσιν μακαριαι αι στειραι και κοιλιαι αι ουκ εγεννησαν και μαστοι οι ουκ εθηλασαν
30 Alors ils se mettront à dire aux montagnes: « Tombez sur nous », et aux collines: « Couvrez-nous ».
τοτε αρξονται λεγειν τοις ορεσιν πεσετε εφ ημας και τοις βουνοις καλυψατε ημας
31 Car s'ils font ces choses dans l'arbre vert, que fera-t-on dans l'arbre sec? ".
οτι ει εν τω υγρω ξυλω ταυτα ποιουσιν εν τω ξηρω τι γενηται
32 Il y en avait aussi d'autres, deux malfaiteurs, conduits avec lui pour être mis à mort.
ηγοντο δε και ετεροι δυο κακουργοι συν αυτω αναιρεθηναι
33 Lorsqu'ils arrivèrent au lieu appelé « Crâne », ils le crucifièrent là avec les malfaiteurs, l'un à droite et l'autre à gauche.
και οτε απηλθον επι τον τοπον τον καλουμενον κρανιον εκει εσταυρωσαν αυτον και τους κακουργους ον μεν εκ δεξιων ον δε εξ αριστερων
34 Jésus dit: « Père, pardonne-leur, car ils ne savent pas ce qu'ils font. » Ils se partagèrent ses vêtements en tirant au sort.
ο δε ιησους ελεγεν πατερ αφες αυτοις ου γαρ οιδασιν τι ποιουσιν διαμεριζομενοι δε τα ιματια αυτου εβαλον κληρον
35 Le peuple était là, à regarder. Les chefs qui étaient avec eux se moquaient aussi de lui, disant: « Il a sauvé les autres. Qu'il se sauve lui-même, si c'est là le Christ de Dieu, son élu! »
και ειστηκει ο λαος θεωρων εξεμυκτηριζον δε και οι αρχοντες συν αυτοις λεγοντες αλλους εσωσεν σωσατω εαυτον ει ουτος εστιν ο χριστος ο του θεου εκλεκτος
36 Les soldats se moquaient aussi de lui, s'approchant de lui et lui offrant du vinaigre,
ενεπαιζον δε αυτω και οι στρατιωται προσερχομενοι και οξος προσφεροντες αυτω
37 et disant: « Si tu es le roi des Juifs, sauve-toi toi-même! »
και λεγοντες ει συ ει ο βασιλευς των ιουδαιων σωσον σεαυτον
38 Une inscription était aussi placée au-dessus de lui en lettres grecques, latines et hébraïques: « C'EST LE ROI DES JUIFS ».
ην δε και επιγραφη γεγραμμενη επ αυτω γραμμασιν ελληνικοις και ρωμαικοις και εβραικοις ουτος εστιν ο βασιλευς των ιουδαιων
39 L'un des malfaiteurs qui avait été pendu l'insulta en disant: « Si tu es le Christ, sauve-toi toi-même et nous! ».
εις δε των κρεμασθεντων κακουργων εβλασφημει αυτον λεγων ει συ ει ο χριστος σωσον σεαυτον και ημας
40 Mais l'autre, prenant la parole, le réprimanda et dit: « Tu ne crains même pas Dieu, puisque tu es sous la même condamnation?
αποκριθεις δε ο ετερος επετιμα αυτω λεγων ουδε φοβη συ τον θεον οτι εν τω αυτω κριματι ει
41 Nous, en effet, nous sommes justes, car nous recevons la récompense de nos actes; mais cet homme n'a rien fait de mal. »
και ημεις μεν δικαιως αξια γαρ ων επραξαμεν απολαμβανομεν ουτος δε ουδεν ατοπον επραξεν
42 Il dit à Jésus: « Seigneur, souviens-toi de moi quand tu viendras dans ton Royaume. »
και ελεγεν τω ιησου μνησθητι μου κυριε οταν ελθης εν τη βασιλεια σου
43 Jésus lui dit: « Je te le dis en vérité, aujourd'hui tu seras avec moi dans le paradis. »
και ειπεν αυτω ο ιησους αμην λεγω σοι σημερον μετ εμου εση εν τω παραδεισω
44 Il était environ la sixième heure, et les ténèbres se répandirent sur tout le pays jusqu'à la neuvième heure.
ην δε ωσει ωρα εκτη και σκοτος εγενετο εφ ολην την γην εως ωρας εννατης
45 Le soleil s'obscurcit, et le voile du temple se déchira en deux.
και εσκοτισθη ο ηλιος και εσχισθη το καταπετασμα του ναου μεσον
46 Jésus, poussant un grand cri, dit: « Père, entre tes mains je remets mon esprit. » Ayant dit cela, il rendit le dernier soupir.
και φωνησας φωνη μεγαλη ο ιησους ειπεν πατερ εις χειρας σου παραθησομαι το πνευμα μου και ταυτα ειπων εξεπνευσεν
47 Le centurion, voyant ce qui s'était passé, glorifia Dieu, en disant: « Certainement, c'était un homme juste. »
ιδων δε ο εκατονταρχος το γενομενον εδοξασεν τον θεον λεγων οντως ο ανθρωπος ουτος δικαιος ην
48 Toute la foule qui s'était rassemblée pour voir cela, à la vue de ce qui s'était passé, s'en retourna chez elle en se frappant la poitrine.
και παντες οι συμπαραγενομενοι οχλοι επι την θεωριαν ταυτην θεωρουντες τα γενομενα τυπτοντες εαυτων τα στηθη υπεστρεφον
49 Toutes les personnes de sa connaissance et les femmes qui l'avaient suivi depuis la Galilée se tenaient à distance, observant ces choses.
ειστηκεισαν δε παντες οι γνωστοι αυτου μακροθεν και γυναικες αι συνακολουθησασαι αυτω απο της γαλιλαιας ορωσαι ταυτα
50 Voici, il y avait un homme nommé Joseph, membre du sanhédrin, homme bon et juste
και ιδου ανηρ ονοματι ιωσηφ βουλευτης υπαρχων ανηρ αγαθος και δικαιος
51 (il n'avait pas consenti à leurs conseils et à leurs actes), originaire d'Arimathée, ville des Juifs, qui attendait aussi le royaume de Dieu.
ουτος ουκ ην συγκατατεθειμενος τη βουλη και τη πραξει αυτων απο αριμαθαιας πολεως των ιουδαιων ος και προσεδεχετο και αυτος την βασιλειαν του θεου
52 Cet homme se rendit auprès de Pilate, et demanda le corps de Jésus.
ουτος προσελθων τω πιλατω ητησατο το σωμα του ιησου
53 Il le descendit, l'enveloppa dans un linceul, et le déposa dans un tombeau taillé dans la pierre, où personne n'avait jamais été mis.
και καθελων αυτο ενετυλιξεν αυτο σινδονι και εθηκεν αυτο εν μνηματι λαξευτω ου ουκ ην ουδεπω ουδεις κειμενος
54 C'était le jour de la Préparation, et le sabbat approchait.
και ημερα ην παρασκευη και σαββατον επεφωσκεν
55 Les femmes de Galilée qui étaient venues avec lui suivirent, et virent le tombeau et la manière dont son corps avait été déposé.
κατακολουθησασαι δε και γυναικες αιτινες ησαν συνεληλυθυιαι αυτω εκ της γαλιλαιας εθεασαντο το μνημειον και ως ετεθη το σωμα αυτου
56 Elles s'en retournèrent et préparèrent des aromates et des onguents. Le jour du sabbat, elles se reposèrent, selon le commandement.
υποστρεψασαι δε ητοιμασαν αρωματα και μυρα και το μεν σαββατον ησυχασαν κατα την εντολην
