Luc 11
1 Comme il achevait de prier dans un certain lieu, un de ses disciples lui dit: « Seigneur, apprends-nous à prier, comme Jean l'a aussi enseigné à ses disciples. »
και εγενετο εν τω ειναι αυτον εν τοπω τινι προσευχομενον ως επαυσατο ειπεν τις των μαθητων αυτου προς αυτον κυριε διδαξον ημας προσευχεσθαι καθως και ιωαννης εδιδαξεν τους μαθητας αυτου
2 Il leur dit: « Lorsque vous priez, dites, « Notre Père qui est aux cieux, que votre nom soit gardé saint. Que ton règne vienne. Que votre volonté soit faite sur la terre, comme au ciel.
ειπεν δε αυτοις οταν προσευχησθε λεγετε πατερ ημων ο εν τοις ουρανοις αγιασθητω το ονομα σου ελθετω η βασιλεια σου γενηθητω το θελημα σου ως εν ουρανω και επι της γης
3 Donne-nous jour après jour notre pain quotidien.
τον αρτον ημων τον επιουσιον διδου ημιν το καθ ημεραν
4 Pardonnez-nous nos péchés, car nous aussi, nous pardonnons à tous ceux qui nous sont redevables. Ne nous soumets pas à la tentation, mais délivre-nous du malin. »
και αφες ημιν τας αμαρτιας ημων και γαρ αυτοι αφιεμεν παντι οφειλοντι ημιν και μη εισενεγκης ημας εις πειρασμον αλλα ρυσαι ημας απο του πονηρου
5 Il leur dit: « Lequel d'entre vous, s'il va à minuit chez un ami et lui dit: « Ami, prête-moi trois pains,
και ειπεν προς αυτους τις εξ υμων εξει φιλον και πορευσεται προς αυτον μεσονυκτιου και ειπη αυτω φιλε χρησον μοι τρεις αρτους
6 car un de mes amis est venu me voir au retour d'un voyage, et je n'ai rien à lui présenter,
επειδη φιλος μου παρεγενετο εξ οδου προς με και ουκ εχω ο παραθησω αυτω
7 et celui du dedans répondra: « Ne me dérange pas. La porte est maintenant fermée, et mes enfants sont couchés avec moi. Je ne peux pas me lever et te le donner »?
κακεινος εσωθεν αποκριθεις ειπη μη μοι κοπους παρεχε ηδη η θυρα κεκλεισται και τα παιδια μου μετ εμου εις την κοιτην εισιν ου δυναμαι αναστας δουναι σοι
8 Je vous le dis, même s'il ne se lèvera pas pour le lui donner parce qu'il est son ami, il se lèvera, à cause de son obstination, et lui en donnera autant qu'il en a besoin.
λεγω υμιν ει και ου δωσει αυτω αναστας δια το ειναι αυτου φιλον δια γε την αναιδειαν αυτου εγερθεις δωσει αυτω οσων χρηζει
9 « Je vous le dis, continuez à demander, et l'on vous donnera. Cherchez toujours, et vous trouverez. Continuez à frapper, et l'on vous ouvrira.
καγω υμιν λεγω αιτειτε και δοθησεται υμιν ζητειτε και ευρησετε κρουετε και ανοιγησεται υμιν
10 Car quiconque demande reçoit. Celui qui cherche trouve. A celui qui frappe, on ouvre.
πας γαρ ο αιτων λαμβανει και ο ζητων ευρισκει και τω κρουοντι ανοιγησεται
11 « Lequel d'entre vous, pères, si son fils demande du pain, lui donnera une pierre? Ou s'il demande un poisson, ne lui donnera-t-il pas un serpent au lieu d'un poisson?
τινα δε υμων τον πατερα αιτησει ο υιος αρτον μη λιθον επιδωσει αυτω ει και ιχθυν μη αντι ιχθυος οφιν επιδωσει αυτω
12 Ou s'il demande un œuf, il ne lui donnera pas un scorpion, n'est-ce pas?
η και εαν αιτηση ωον μη επιδωσει αυτω σκορπιον
13 Si donc vous, qui êtes mauvais, vous savez donner de bonnes choses à vos enfants, à combien plus forte raison votre Père céleste donnera-t-il le Saint-Esprit à ceux qui le lui demandent. »
ει ουν υμεις πονηροι υπαρχοντες οιδατε αγαθα δοματα διδοναι τοις τεκνοις υμων ποσω μαλλον ο πατηρ ο εξ ουρανου δωσει πνευμα αγιον τοις αιτουσιν αυτον
14 Il chassait un démon, et cet homme était muet. Quand le démon fut sorti, le muet parla, et la foule fut dans l'étonnement.
και ην εκβαλλων δαιμονιον και αυτο ην κωφον εγενετο δε του δαιμονιου εξελθοντος ελαλησεν ο κωφος και εθαυμασαν οι οχλοι
15 Mais quelques-uns d'entre eux disaient: « Il chasse les démons par Béelzébul, le prince des démons. »
τινες δε εξ αυτων ειπον εν βεελζεβουλ αρχοντι των δαιμονιων εκβαλλει τα δαιμονια
16 D'autres, l'éprouvant, attendaient de lui un signe venant du ciel.
ετεροι δε πειραζοντες σημειον παρ αυτου εζητουν εξ ουρανου
17 Mais lui, connaissant leurs pensées, leur dit: « Tout royaume divisé contre lui-même est dévasté. Une maison divisée contre elle-même tombe.
αυτος δε ειδως αυτων τα διανοηματα ειπεν αυτοις πασα βασιλεια εφ εαυτην διαμερισθεισα ερημουται και οικος επι οικον πιπτει
18 Si Satan aussi est divisé contre lui-même, comment son royaume subsistera-t-il? Car vous dites que c'est par Béelzébul que je chasse les démons.
ει δε και ο σατανας εφ εαυτον διεμερισθη πως σταθησεται η βασιλεια αυτου οτι λεγετε εν βεελζεβουλ εκβαλλειν με τα δαιμονια
19 Mais si c'est par Béelzébul que je chasse les démons, par qui vos enfants les chassent-ils? C'est pourquoi ils seront vos juges.
ει δε εγω εν βεελζεβουλ εκβαλλω τα δαιμονια οι υιοι υμων εν τινι εκβαλλουσιν δια τουτο κριται υμων αυτοι εσονται
20 Mais si c'est par le doigt de Dieu que je chasse les démons, c'est que le Royaume de Dieu est venu à vous.
ει δε εν δακτυλω θεου εκβαλλω τα δαιμονια αρα εφθασεν εφ υμας η βασιλεια του θεου
21 « Quand un homme fort, bien armé, garde sa propre demeure, ses biens sont en sécurité.
οταν ο ισχυρος καθωπλισμενος φυλασση την εαυτου αυλην εν ειρηνη εστιν τα υπαρχοντα αυτου
22 Mais lorsque quelqu'un de plus fort l'attaque et le vainc, il lui enlève toute l'armure dans laquelle il se confiait, et partage son butin.
επαν δε ο ισχυροτερος αυτου επελθων νικηση αυτον την πανοπλιαν αυτου αιρει εφ η επεποιθει και τα σκυλα αυτου διαδιδωσιν
23 « Celui qui n'est pas avec moi est contre moi. Celui qui ne s'assemble pas avec moi se disperse.
ο μη ων μετ εμου κατ εμου εστιν και ο μη συναγων μετ εμου σκορπιζει
24 L'esprit impur, lorsqu'il est sorti de l'homme, passe par des lieux arides, cherchant du repos; et n'en trouvant pas, il dit: « Je retournerai dans ma maison d'où je suis sorti.
οταν το ακαθαρτον πνευμα εξελθη απο του ανθρωπου διερχεται δι ανυδρων τοπων ζητουν αναπαυσιν και μη ευρισκον λεγει υποστρεψω εις τον οικον μου οθεν εξηλθον
25 Quand il revient, il la trouve balayée et rangée.
και ελθον ευρισκει σεσαρωμενον και κεκοσμημενον
26 Alors il s'en va et prend sept autres esprits plus mauvais que lui, et ils y entrent et y demeurent. Le dernier état de cet homme devient pire que le premier. »
τοτε πορευεται και παραλαμβανει επτα ετερα πνευματα πονηροτερα εαυτου και εισελθοντα κατοικει εκει και γινεται τα εσχατα του ανθρωπου εκεινου χειρονα των πρωτων
27 Comme il parlait ainsi, une femme de la foule éleva la voix et lui dit: « Heureux le sein qui t'a porté et les mamelles qui t'ont allaité! »
εγενετο δε εν τω λεγειν αυτον ταυτα επαρασα τις γυνη φωνην εκ του οχλου ειπεν αυτω μακαρια η κοιλια η βαστασασα σε και μαστοι ους εθηλασας
28 Mais il dit: « Au contraire, heureux ceux qui écoutent la parole de Dieu et la gardent. »
αυτος δε ειπεν μενουνγε μακαριοι οι ακουοντες τον λογον του θεου και φυλασσοντες αυτον
29 Comme les foules s'assemblaient autour de lui, il se mit à dire: « Cette génération est mauvaise. Elle cherche un signe. Il ne lui sera donné d'autre signe que le signe de Jonas, le prophète.
των δε οχλων επαθροιζομενων ηρξατο λεγειν η γενεα αυτη πονηρα εστιν σημειον επιζητει και σημειον ου δοθησεται αυτη ει μη το σημειον ιωνα του προφητου
30 Car, de même que Jonas a été un signe pour les Ninivites, de même le Fils de l'homme le sera pour cette génération.
καθως γαρ εγενετο ιωνας σημειον τοις νινευιταις ουτως εσται και ο υιος του ανθρωπου τη γενεα ταυτη
31 La reine du Midi se lèvera au tribunal avec les hommes de cette génération et les condamnera, car elle est venue des extrémités de la terre pour entendre la sagesse de Salomon; et voici qu'il y a ici un plus grand que Salomon.
βασιλισσα νοτου εγερθησεται εν τη κρισει μετα των ανδρων της γενεας ταυτης και κατακρινει αυτους οτι ηλθεν εκ των περατων της γης ακουσαι την σοφιαν σολομωντος και ιδου πλειον σολομωντος ωδε
32 Les hommes de Ninive se lèveront en jugement avec les hommes de cette génération et la condamneront, car ils se sont repentis à la prédication de Jonas; et voici, un plus grand que Jonas est ici.
ανδρες νινευι αναστησονται εν τη κρισει μετα της γενεας ταυτης και κατακρινουσιν αυτην οτι μετενοησαν εις το κηρυγμα ιωνα και ιδου πλειον ιωνα ωδε
33 « Personne, après avoir allumé une lampe, ne la met dans une cave ou sous un panier, mais sur un support, afin que ceux qui entrent voient la lumière.
ουδεις δε λυχνον αψας εις κρυπτον τιθησιν ουδε υπο τον μοδιον αλλ επι την λυχνιαν ινα οι εισπορευομενοι το φεγγος βλεπωσιν
34 La lampe du corps, c'est l'œil. C'est pourquoi, quand ton œil est bon, tout ton corps est aussi plein de lumière; mais quand il est mauvais, ton corps aussi est plein de ténèbres.
ο λυχνος του σωματος εστιν ο οφθαλμος οταν ουν ο οφθαλμος σου απλους η και ολον το σωμα σου φωτεινον εστιν επαν δε πονηρος η και το σωμα σου σκοτεινον
35 Regarde donc si la lumière qui est en toi n'est pas ténèbres.
σκοπει ουν μη το φως το εν σοι σκοτος εστιν
36 Si donc tout ton corps est plein de lumière, n'ayant aucune partie obscure, il sera tout entier plein de lumière, comme lorsque la lampe, par son éclat, t'éclaire. »
ει ουν το σωμα σου ολον φωτεινον μη εχον τι μερος σκοτεινον εσται φωτεινον ολον ως οταν ο λυχνος τη αστραπη φωτιζη σε
37 Comme il parlait, un pharisien lui demanda de dîner avec lui. Il entra et se mit à table.
εν δε τω λαλησαι ηρωτα αυτον φαρισαιος τις οπως αριστηση παρ αυτω εισελθων δε ανεπεσεν
38 Lorsque le pharisien le vit, il s'étonna qu'il ne se soit pas d'abord lavé avant de dîner.
ο δε φαρισαιος ιδων εθαυμασεν οτι ου πρωτον εβαπτισθη προ του αριστου
39 Le Seigneur lui dit: « Vous, les pharisiens, vous nettoyez l'extérieur de la coupe et du plat, mais votre intérieur est plein de rapines et de méchancetés.
ειπεν δε ο κυριος προς αυτον νυν υμεις οι φαρισαιοι το εξωθεν του ποτηριου και του πινακος καθαριζετε το δε εσωθεν υμων γεμει αρπαγης και πονηριας
40 Insensés, celui qui a fait le dehors n'a-t-il pas aussi fait le dedans?
αφρονες ουχ ο ποιησας το εξωθεν και το εσωθεν εποιησεν
41 Mais donnez aux indigents ce qui est à l'intérieur, et voici, tout sera pur pour vous.
πλην τα ενοντα δοτε ελεημοσυνην και ιδου παντα καθαρα υμιν εστιν
42 Mais malheur à vous, pharisiens! Car vous payez la dîme de la menthe, de la rue et de toutes les herbes, mais vous passez outre la justice et l'amour de Dieu. Vous auriez dû faire ces deux choses, et ne pas laisser l'autre en suspens.
αλλ ουαι υμιν τοις φαρισαιοις οτι αποδεκατουτε το ηδυοσμον και το πηγανον και παν λαχανον και παρερχεσθε την κρισιν και την αγαπην του θεου ταυτα εδει ποιησαι κακεινα μη αφιεναι
43 Malheur à vous, pharisiens! Car vous aimez les meilleures places dans les synagogues et les salutations sur les places de marché.
ουαι υμιν τοις φαρισαιοις οτι αγαπατε την πρωτοκαθεδριαν εν ταις συναγωγαις και τους ασπασμους εν ταις αγοραις
44 Malheur à vous, scribes et pharisiens, hypocrites! Car vous êtes comme des sépultures cachées, et les hommes qui marchent dessus ne le savent pas. »
ουαι υμιν γραμματεις και φαρισαιοι υποκριται οτι εστε ως τα μνημεια τα αδηλα και οι ανθρωποι οι περιπατουντες επανω ουκ οιδασιν
45 L'un des avocats lui répondit: « Maître, en disant cela, tu nous insultes nous aussi. »
αποκριθεις δε τις των νομικων λεγει αυτω διδασκαλε ταυτα λεγων και ημας υβριζεις
46 Il dit: « Malheur à vous aussi, avocats! Car vous chargez les hommes de fardeaux difficiles à porter, et vous-mêmes ne levez pas le petit doigt pour aider à porter ces fardeaux.
ο δε ειπεν και υμιν τοις νομικοις ουαι οτι φορτιζετε τους ανθρωπους φορτια δυσβαστακτα και αυτοι ενι των δακτυλων υμων ου προσψαυετε τοις φορτιοις
47 Malheur à vous! Car vous bâtissez les tombeaux des prophètes, que vos pères ont tués.
ουαι υμιν οτι οικοδομειτε τα μνημεια των προφητων οι δε πατερες υμων απεκτειναν αυτους
48 Vous rendez ainsi témoignage et vous consentez aux œuvres de vos pères. Car ils les ont tués, et vous bâtissez leurs tombeaux.
αρα μαρτυρειτε και συνευδοκειτε τοις εργοις των πατερων υμων οτι αυτοι μεν απεκτειναν αυτους υμεις δε οικοδομειτε αυτων τα μνημεια
49 C'est pourquoi la sagesse de Dieu a dit: « Je leur enverrai des prophètes et des apôtres, et ils tueront et persécuteront quelques-uns d'entre eux,
δια τουτο και η σοφια του θεου ειπεν αποστελω εις αυτους προφητας και αποστολους και εξ αυτων αποκτενουσιν και εκδιωξουσιν
50 afin que le sang de tous les prophètes, qui a été versé dès la fondation du monde, soit exigé de cette génération,
ινα εκζητηθη το αιμα παντων των προφητων το εκχυνομενον απο καταβολης κοσμου απο της γενεας ταυτης
51 depuis le sang d'Abel jusqu'au sang de Zacharie, qui a péri entre l'autel et le sanctuaire ». Oui, je vous le dis, il sera exigé de cette génération.
απο του αιματος αβελ εως του αιματος ζαχαριου του απολομενου μεταξυ του θυσιαστηριου και του οικου ναι λεγω υμιν εκζητηθησεται απο της γενεας ταυτης
52 Malheur à vous, avocats! Car vous avez emporté la clé de la connaissance. Vous n'êtes pas entrés vous-mêmes, et ceux qui entraient, vous les avez empêchés. »
ουαι υμιν τοις νομικοις οτι ηρατε την κλειδα της γνωσεως αυτοι ουκ εισηλθετε και τους εισερχομενους εκωλυσατε
53 Comme il leur disait cela, les scribes et les pharisiens commencèrent à s'irriter terriblement, et à tirer de lui beaucoup de choses,
λεγοντος δε αυτου ταυτα προς αυτους ηρξαντο οι γραμματεις και οι φαρισαιοι δεινως ενεχειν και αποστοματιζειν αυτον περι πλειονων
54 le guettant et cherchant à le surprendre dans quelque chose qu'il pourrait dire, afin de l'accuser.
ενεδρευοντες αυτον και ζητουντες θηρευσαι τι εκ του στοματος αυτου ινα κατηγορησωσιν αυτου
