Josué 22

1 Josué appela les Rubénites, les Gadites et la demi-tribu de Manassé,

یوشع مردان جنگی قبایل رئوبین، جاد و نصف قبیلهٔ منسی را فرا خواند

2 et leur dit: « Vous avez observé tout ce que Moïse, serviteur de Yahvé, vous a prescrit, et vous avez écouté ma voix dans tout ce que je vous ai commandé.

و به ایشان چنین فرمود: «هر چه موسی خدمتگزار خداوند به شما امر فرموده بود، انجام داده‌اید، و تمام دستورهای مرا نیز اطاعت کرده‌اید.

3 Vous n'avez pas quitté vos frères depuis tant de jours jusqu'à ce jour, mais vous avez observé le commandement de l'Éternel, votre Dieu.

هر چند جنگ خیلی طول کشید، ولی شما در این مدت برادران خود را ترک نکردید بلکه مأموریتی را که یهوه، خدایتان به شما داده بود، انجام دادید.

4 Maintenant, l'Éternel, ton Dieu, a donné du repos à tes frères, comme il le leur avait dit. Maintenant, retourne et va dans tes tentes, dans le pays que tu possèdes et que Moïse, serviteur de l'Éternel, t'a donné au-delà du Jourdain.

اکنون یهوه، خدای شما مطابق وعدهٔ خود، به برادرانتان پیروزی و آرامش بخشیده است. پس به خانه‌های خود در آن سوی رود اردن که خداوند توسط خدمتگزار خود موسی به شما به ملکیت داده است، برگردید.

5 Prends seulement garde de mettre en pratique le commandement et la loi que Moïse, serviteur de Yahvé, t'a prescrits, d'aimer Yahvé ton Dieu, de marcher dans toutes ses voies, de garder ses commandements, de t'attacher à lui et de le servir de tout ton cœur et de toute ton âme. »

به دقت آنچه را که موسی به شما دستور داده است، انجام دهید: یهوه، خدای خود را دوست بدارید، در راه او گام بردارید، احکامش را اطاعت کنید، به او بچسبید و با دل و جان او را خدمت نمایید.»

6 Et Josué les bénit, et les renvoya; et ils s'en allèrent dans leurs tentes.

پس یوشع آنها را برکت داده، ایشان را به خانه‌هایشان روانه ساخت.

7 Moïse avait donné à l'une des demi-tribus de Manassé un héritage en Basan; mais Josué donna à l'autre moitié un héritage parmi leurs frères, au-delà du Jourdain, vers l'occident. Lorsque Josué les renvoya dans leurs tentes, il les bénit,

(موسی قبلاً در شرق رود اردن در باشان به نصف قبیلهٔ منسی زمین داده بود، و یوشع هم در غرب رود اردن به نصف دیگر آن قبیله، در میان قبایل دیگر، زمین بخشید.) در حالی که مردان جنگی عازم خانه‌های خود بودند، یوشع ایشان را برکت داده، گفت: «با ثروت بسیار، گله و رمه‌های بی‌شمار، طلا و نقره، مس و آهن، و پوشاک فراوان به خانه‌های خود بازگردید و این غنایم را با بستگان خود تقسیم نمایید.»

8 et leur parla ainsi: « Retournez dans vos tentes avec beaucoup de richesses, avec beaucoup de bétail, avec de l'argent, de l'or, du bronze, du fer, et avec beaucoup de vêtements. Partagez le butin de vos ennemis avec vos frères. »

9 Les fils de Ruben, les fils de Gad et la demi-tribu de Manassé s'en retournèrent et quittèrent les enfants d'Israël de Silo, qui est dans le pays de Canaan, pour aller au pays de Galaad, dans le pays qui leur appartenait, selon le commandement de l'Éternel par Moïse.

پس مردان جنگی قبایل رئوبین، جاد، و نصف قبیلهٔ منسی، بنی‌اسرائیل را در شیلوه در سرزمین کنعان ترک نمودند و به سوی سرزمین خود در جلعاد که بنا به دستور خداوند به موسی، آن را تصرف کرده بودند، روانه شدند.

10 Lorsqu'ils arrivèrent dans la région proche du Jourdain, c'est-à-dire dans le pays de Canaan, les fils de Ruben, les fils de Gad et la demi-tribu de Manassé construisirent un autel près du Jourdain, un grand autel à contempler.

وقتی قبایل رئوبین، جاد و نصف قبیله منسی به جلیلوت در کنار رود اردن در کنعان رسیدند، مذبح بسیار بزرگ و چشمگیری در کنار رود اردن بنا کردند. اما هنگامی که بقیهٔ قبایل اسرائیل این را شنیدند، در شیلوه جمع شدند تا به جنگ آنها بروند.

11 Les enfants d'Israël entendirent ceci: « Voici que les fils de Ruben, les fils de Gad et la demi-tribu de Manassé ont bâti un autel le long de la frontière du pays de Canaan, dans la région du Jourdain, du côté des enfants d'Israël. »

12 Lorsque les enfants d'Israël l'apprirent, toute l'assemblée des enfants d'Israël se rassembla à Silo, pour monter contre eux en guerre.

13 Les enfants d'Israël envoyèrent aux fils de Ruben, aux fils de Gad et à la demi-tribu de Manassé, dans le pays de Galaad, Phinées, fils du sacrificateur Éléazar.

ولی اول، عده‌ای را به رهبری فینحاس پسر العازار کاهن نزد ایشان به سرزمین جلعاد فرستادند.

14 Il avait avec lui dix princes, un prince d'une maison paternelle pour chacune des tribus d'Israël, et ils étaient chacun à la tête de leur maison paternelle parmi les milliers d'Israël.

افرادی که همراه فینحاس رفتند ده نفر بودند که هر کدام از آنها مقام سرپرستی خاندانی را بر عهده داشتند و به نمایندگی از طرف قبیلهٔ خود آمده بودند.

15 Ils allèrent vers les fils de Ruben, les fils de Gad et la demi-tribu de Manassé, au pays de Galaad, et ils leur parlèrent ainsi:

وقتی این گروه به نزد قبایل رئوبین، جاد و نصف قبیلهٔ منسی در سرزمین جلعاد رسیدند،

16 « Toute l'assemblée de l'Éternel dit: Quelle faute avez-vous commise contre le Dieu d'Israël, en vous détournant aujourd'hui de l'Éternel, en vous construisant un autel, pour vous révolter aujourd'hui contre l'Éternel?

به نمایندگی از طرف تمام قوم خداوند گفتند: «چرا از پیروی خداوند برگشته‌اید و با ساختن این مذبح از او روگردان شده، بر ضد خدای اسرائیل برخاسته‌اید؟

17 L'iniquité de Péor est-elle trop légère pour nous, dont nous ne nous sommes pas purifiés jusqu'à ce jour, bien qu'une plaie ait frappé la congrégation de l'Éternel,

آیا عقوبت پرستش بت بعل فغور برای ما کم بود؟ مگر فراموش کرده‌اید چه بلای وحشتناکی بر قوم خداوند عارض شد، به طوری که هنوز هم از آن کاملاً آزاد نشده‌ایم؟ مگر نمی‌دانید اگر امروز از دستور خداوند سرپیچی کنید فردا او بار دیگر بر همهٔ قوم اسرائیل خشمگین خواهد شد؟

18 pour que vous vous détourniez aujourd'hui de l'Éternel? Puisque vous vous rebellez aujourd'hui contre l'Éternel, il s'irritera demain contre toute la congrégation d'Israël.

19 Mais si le pays de votre propriété est impur, passez dans le pays de la propriété de l'Éternel, où habite le tabernacle de l'Éternel, et prenez possession au milieu de nous; mais ne vous révoltez pas contre l'Éternel, et ne vous révoltez pas contre nous, en bâtissant un autel autre que l'autel de l'Éternel, notre Dieu.

اگر زمین شما برای عبادت خداوند مناسب نیست، بهتر است به سرزمین خداوند که خیمهٔ عبادت در آنجاست بیایید و در این سرزمین با ما زندگی کنید، و با ساختن یک مذبح دیگر علاوه بر مذبحی که برای خداوند، خدای ما ساخته شده است، بر ضد خداوند و بر ضد ما برنخیزید.

20 Acan, fils de Zérah, n'a-t-il pas commis une faute dans la chose dévouée, et la colère n'est-elle pas tombée sur toute la congrégation d'Israël? Cet homme n'a pas péri seul dans son iniquité.'"

آیا فراموش کرده‌اید که وقتی عخان پسر زارح مال حرام را برداشت، نه فقط او بلکه تمام قوم اسرائیل با او مجازات شدند؟»

21 Alors les fils de Ruben, les fils de Gad et la demi-tribu de Manassé prirent la parole et dirent aux chefs des milliers d'Israéliens:

قبایل رئوبین، جاد و نصف قبیلهٔ منسی به نمایندگان قبایل چنین پاسخ دادند:

22 « Le Puissant, Dieu, Yahvé, le Puissant, Dieu, Yahvé, il le sait, et Israël le saura: si c'est par rébellion, ou par infidélité à Yahvé (ne nous sauve pas aujourd'hui),

«یهوه، خدای خدایان می‌داند که قصد ما از بنای این مذبح چه بوده است و می‌خواهیم شما نیز بدانید. اگر ما با این کار از پیروی خداوند روگردان شده‌ایم و به او خیانت ورزیده‌ایم، شما ما را زنده نگذارید.

23 que nous nous sommes bâti un autel pour nous détourner de Yahvé, ou si c'est pour offrir un holocauste ou une offrande, ou si c'est pour offrir des sacrifices d'actions de grâces, que Yahvé lui-même le demande.

اگر از خداوند برگشته و این مذبح را ساخته‌ایم تا روی آن قربانی سوختنی، هدیه آردی و قربانی سلامتی تقدیم کنیم، خداوند خودش ما را مجازات کند.

24 Si nous n'avons pas agi ainsi, c'est pour une raison précise: « Dans l'avenir, vos enfants pourront parler à nos enfants en disant: « Qu'avez-vous à faire avec Yahvé, le Dieu d'Israël?

ما این کار را از روی احتیاط انجام داده‌ایم، چون می‌ترسیم در آینده فرزندان شما به فرزندان ما بگویند: شما حق ندارید خداوند، خدای اسرائیل را پرستش کنید،

25 Car Yahvé a fait du Jourdain une frontière entre nous et vous, enfants de Ruben et enfants de Gad. Vous n'avez pas de part dans Yahvé. »'' Ainsi vos enfants pourraient amener nos enfants à cesser de craindre Yahvé.

زیرا شما سهمی در خداوند ندارید. خداوند رود اردن را بین ما و شما قرار داده است. و به این ترتیب فرزندان شما، فرزندان ما را از پرستش خداوند باز دارند.

26 Nous avons donc dit: « Préparons-nous à nous bâtir un autel, non pour des holocaustes ou des sacrifices,

پس تصمیم گرفتیم آن مذبح را بنا کنیم، البته نه برای تقدیم قربانی سوختنی و سایر قربانیها، بلکه تا بین ما و شما و فرزندانمان شاهدی باشد که ما هم حق داریم در خانهٔ خداوند او را با تقدیم قربانیهای سوختنی و سلامتی پرستش نماییم، و اگر فرزندان شما به فرزندان ما بگویند: شما سهمی در خداوند ندارید،

27 mais comme témoin entre nous et vous, et entre nos générations après nous, pour accomplir devant lui le service de l'Éternel par nos holocaustes, nos sacrifices et nos sacrifices d'actions de grâces, afin que vos enfants ne disent pas un jour à nos enfants: « Vous n'avez pas de part à l'Éternel ».

28 « C'est pourquoi nous avons dit: « Lorsqu'on nous le dira, à nous ou à nos descendants, dans l'avenir, nous dirons: « Voici le modèle de l'autel de Yahvé, que nos pères ont construit, non pour l'holocauste ou le sacrifice, mais comme témoin entre nous et vous ».

فرزندان ما بتوانند بگویند: این مذبح را نگاه کنید که پدران ما از روی نمونهٔ مذبح خداوند ساخته‌اند. این مذبح، برای تقدیم قربانیهای سوختنی و سایر قربانیها نیست بلکه نشانهٔ این است که ما هم حق داریم بیاییم و خدا را بپرستیم.

29 « Loin de nous l'idée de nous révolter contre Yahvé et de nous détourner aujourd'hui de Yahvé pour construire un autel pour des holocaustes, des offrandes ou des sacrifices, en dehors de l'autel de Yahvé, notre Dieu, qui est devant sa tente! »

ما هرگز از پیروی خداوند دست برنمی‌داریم و با ساختن مذبحی برای تقدیم قربانی سوختنی، هدیهٔ آردی و سایر قربانیها از دستورهای او سرپیچی نمی‌کنیم. ما می‌دانیم تنها مذبحی که باید بر آن قربانی کرد، همان است که در عبادتگاه خداوند قرار دارد.»

30 Le sacrificateur Phinées et les chefs de l'assemblée, les chefs des milliers d'Israélites qui étaient avec lui, entendirent les paroles que prononcèrent les fils de Ruben, les fils de Gad et les fils de Manassé, et cela leur plut.

فینحاس کاهن و نمایندگان قبایل بنی‌اسرائیل که همراه وی بودند، چون این سخنان را از قبیله‌های رئوبین، جاد و نصف قبیلهٔ منسی شنیدند، قانع شدند.

31 Phinées, fils du prêtre Éléazar, dit aux fils de Ruben, aux fils de Gad et aux fils de Manassé: « Nous savons aujourd'hui que l'Éternel est au milieu de nous, car vous n'avez pas commis cette faute contre l'Éternel. Maintenant, vous avez délivré les enfants d'Israël de la main de l'Éternel. »

فینحاس پسر العازار به ایشان گفت: «امروز فهمیدیم که خداوند در میان ماست، زیرا شما بر ضد او برنخاسته‌اید بلکه برعکس، قوم ما را از نابودی نجات داده‌اید.»

32 Phinées, fils du prêtre Éléazar, et les princes, revinrent des fils de Ruben et des fils de Gad, du pays de Galaad au pays de Canaan, vers les enfants d'Israël, et leur rapportèrent la parole.

پس فینحاس پسر العازار و نمایندگان، از جلعاد به کنعان بازگشتند و هر آنچه را که شنیده بودند به بنی‌اسرائیل گزارش دادند.

33 La chose plut aux enfants d'Israël; et les enfants d'Israël bénirent Dieu, et ne parlèrent plus de monter contre eux pour faire la guerre et détruire le pays où habitaient les fils de Ruben et les fils de Gad.

با شنیدن گزارش آنها، همهٔ مردم اسرائیل شاد شدند و خدا را شکر نمودند و دیگر سخنی از جنگ با قبایل رئوبین و جاد و یا خراب کردن سرزمین آنها به میان نیامد.

34 Les fils de Ruben et les fils de Gad donnèrent à l'autel le nom de « Témoin entre nous que Yahvé est Dieu ».

قبایل رئوبین و جاد آن مذبحی را که بنا کرده بودند «مذبح شاهد» نامیدند و گفتند: «این مذبح بین ما و برادران ما شاهد است که خداوند، خدای ما نیز هست.»