Job 7

1 « L'homme n'est-il pas contraint de travailler sur terre? Ses journées ne sont-elles pas comme celles d'un ouvrier?

Czy człowiekowi nie jest wyznaczony czas na ziemi? Czy jego dni [nie są] jak dni najemnika?

2 Comme un serviteur qui désire ardemment l'ombre, comme un mercenaire qui attend son salaire,

Jak sługa pragnie cienia, jak najemnik oczekuje [zapłaty] za swoją pracę;

3 alors on me fait posséder des mois de misère, des nuits épuisantes me sont réservées.

Tak moim udziałem są miesiące próżne, a przeznaczono mi noce bolesne.

4 Quand je me couche, je dis, « Quand me lèverai-je, et que la nuit aura disparu? Je me tourne et me retourne jusqu'à l'aube du jour.

Gdy się kładę, mówię: Kiedy minie noc, abym mógł wstać? I jestem pełny niepokoju aż do świtu.

5 Ma chair est vêtue de vers et de mottes de poussière. Ma peau se referme et fait de nouvelles éruptions.

Moje ciało pokryte jest robactwem i strupami w prochu, moja skóra pęka i ropieje.

6 Mes jours sont plus rapides que la navette d'un tisserand, et sont dépourvus d'espoir.

Moje dni biegną szybciej niż czółenko tkackie i przemijają bez nadziei.

7 Oh, souviens-toi que ma vie n'est qu'un souffle. Mon œil ne verra plus rien de bon.

Pamiętaj, że moje życie [jest] wiatrem, moje oko już nie zobaczy dobra.

8 L'œil de celui qui me voit ne me verra plus. Vos yeux seront sur moi, mais je ne le serai pas.

Oko, które mnie widziało, już mnie nie zobaczy. Twoje oczy [są zwrócone] na mnie, a mnie [już] nie ma.

9 Comme la nuée se consume et s'évanouit, ainsi celui qui descend au séjour des morts n'en remontera plus. (Sheol h7585)

[Jak] obłok się rozchodzi i przemija, tak ten, kto zstępuje do grobu, nie wraca. (Sheol h7585)

10 Il ne retournera plus dans sa maison, sa place ne le connaîtra plus non plus.

Nie wróci już do swego domu ani nie pozna go już jego miejsce.

11 « C'est pourquoi je ne me tairai pas. Je parlerai dans l'angoisse de mon esprit. Je me plaindrai dans l'amertume de mon âme.

Dlatego nie mogę powstrzymać swoich ust, będę mówił w utrapieniu swego ducha, będę narzekał w goryczy swojej duszy.

12 Suis-je une mer, ou un monstre marin, que tu as mis un garde sur moi?

Czy jestem morzem albo wielorybem, że postawiłeś przy mnie straż?

13 Quand je dis: « Mon lit me consolera ». Mon canapé soulagera ma plainte,'

Gdy mówię: Pocieszy mnie moje łóżko i moje posłanie ulży mojemu narzekaniu;

14 puis tu me fais peur avec des rêves et me terrifient à travers des visions,

Wtedy straszysz mnie snami i przerażasz mnie widzeniami;

15 pour que mon âme choisisse l'étranglement, la mort plutôt que mes os.

Tak że moja dusza wybrałaby sobie uduszenie, raczej śmierć niż życie.

16 Je déteste ma vie. Je ne veux pas vivre éternellement. Laisse-moi tranquille, car mes jours ne sont qu'un souffle.

Uprzykrzyło mi się [życie], nie chcę żyć wiecznie. Zostaw mnie, bo moje dni są marnością.

17 Qu'est-ce que l'homme, pour que vous le magnifiez, que tu dois te concentrer sur lui,

Czym [jest] człowiek, że go tak wywyższasz i że zwracasz ku niemu swoje serce?

18 que vous lui rendiez visite chaque matin, et le tester à chaque instant?

Że nawiedzasz go każdego ranka i w każdej chwili doświadczasz?

19 Jusqu'à quand ne détourneras-tu pas les yeux de moi? ni me laisser tranquille jusqu'à ce que j'aie avalé ma salive?

Kiedy odwrócisz się ode mnie i zostawisz mnie, abym mógł przełknąć swoją ślinę?

20 Si j'ai péché, que dois-je faire pour toi, gardien des hommes? Pourquoi m'avoir choisi comme cible pour vous, pour que je sois un fardeau pour moi-même?

Zgrzeszyłem, cóż mam czynić, stróżu człowieka? Czemu mnie wziąłeś za cel, abym był sam dla siebie ciężarem?

21 Pourquoi ne pardonnes-tu pas ma désobéissance, et n'effaces-tu pas mon iniquité? Car maintenant, je vais me coucher dans la poussière. Vous me chercherez avec soin, mais je ne serai pas là. »

Czemu nie przebaczysz mojego przestępstwa i nie zmażesz mojej nieprawości? Teraz bowiem położę się w prochu i [gdy] rano będziesz mnie szukał, nie będzie mnie.