Job 3
1 Après cela, Job ouvrit la bouche et maudit le jour de sa naissance.
Potem otworzył Ijob usta swoje, i złorzeczył dniowi swemu.
2 Job répondit:
I zawołał Ijob, mówiąc:
3 « Que périsse le jour où je suis né! la nuit qui a dit: « Un garçon a été conçu.
Bodaj był zginął dzień, któregom się urodził! i noc, w którą rzeczono: Począł się mężczyzna!
4 Que ce jour soit ténèbres. Ne laissez pas le Dieu d'en haut le chercher, ni laisser la lumière l'éclairer.
Bodaj się był on dzień obrócił w ciemność! By się był o nim nie pytał Bóg z wysokości, i nie był oświecony światłością!
5 Que les ténèbres et l'ombre de la mort le revendiquent pour eux. Qu'un nuage s'y attarde. Que tout ce qui rend le jour noir le terrifie.
Bodaj go była zaćmiła ciemność i cień śmierci! by go był ogarnął obłok, i ustraszyła go gorącość dzienna!
6 Quant à cette nuit, que d'épaisses ténèbres la saisissent. Qu'il ne se réjouisse pas parmi les jours de l'année. Qu'il n'entre pas dans le nombre des mois.
Bodaj była noc onę osiadła ciemność, aby nie szła w liczbę dni rocznych, i w liczbę miesięcy nie przyszła!
7 Voici, que cette nuit soit stérile. Qu'aucune voix joyeuse n'y parvienne.
Bodaj noc ona była samotna, a śpiewania aby nie było w niej!
8 Qu'ils le maudissent, ceux qui maudissent le jour! qui sont prêts à réveiller le Léviathan.
Bodaj ją byli przeklęli, którzy przeklinają dzień, którzy są gotowi, wzruszać płacz swój!
9 Que les étoiles de son crépuscule soient sombres. Qu'il cherche de la lumière, mais n'en a pas, ni ne le laisse voir les paupières du matin,
Bodaj się były zaćmiły gwiazdy przy zmierzkaniu jej! a czekając światła, aby się go była nie doczekała, ani nie oglądała zorzy porannej!
10 parce qu'il n'a pas fermé les portes du ventre de ma mère, et n'a pas caché les problèmes à mes yeux.
Iż nie zawarła drzwi żywota mego, a nie skryła boleści od oczu moich.
11 « Pourquoi ne suis-je pas mort dès le ventre de ma mère? Pourquoi n'ai-je pas renoncé à l'esprit quand ma mère m'a mis au monde?
Przeczżem w żywocie nie umarł, albo, gdym z żywota wyszedł, czemum nie zginął?
12 Pourquoi les genoux m'ont-ils reçu? Ou pourquoi le sein, que je devrais allaiter?
Przeczże mię piastowano na kolanach? a przeczżem ssał piersi?
13 Pour l'instant, j'aurais dû me coucher et me taire. J'aurais dû dormir, alors j'aurais été en paix,
Albowiembym teraz leżał i odpoczywał; spałbym i miałbym pokój,
14 avec les rois et les conseillers de la terre, qui se sont construits des décharges pour eux-mêmes;
Z królmi i z radcami ziemi, którzy sobie budowali na miejscach pustych;
15 ou avec des princes qui avaient de l'or, qui ont rempli leurs maisons d'argent;
Albo z książętami, którzy mieli złoto, a napełniali domy swe srebrem,
16 ou comme une naissance prématurée cachée, je n'avais pas été, comme des enfants qui n'ont jamais vu la lumière.
Albo czemum się nie stał jako martwy płód skryty? albo jako niemowlątka, które nie oglądały światłości?
17 Là, les méchants cessent de s'inquiéter. Les personnes fatiguées y trouvent le repos.
Tam niepobożni przestawają straszyć, i tam odpoczywają zwątleni w siłę.
18 Là, les prisonniers sont à l'aise ensemble. Ils n'entendent pas la voix du maître d'œuvre.
Tamże więźniowie sobie wydychają, a nie słyszą głosu trapiącego ich,
19 Le petit et le grand sont là. Le serviteur est libre de son maître.
Mały i wielki tam sobie są równi a niewolnik wolny od pana swego.
20 « Pourquoi la lumière est-elle donnée à celui qui est dans la misère, la vie jusqu'à l'amertume de l'âme,
Przecz nędznemu dana jest światłość, a żywot tym, którzy są utrapionego ducha?
21 qui aspirent à la mort, mais elle ne vient pas; et creuser pour elle plus que pour des trésors cachés,
Którzy czekają śmierci, a nie przychodzi, choć jej pilniej szukają niż skarbów skrytych;
22 qui se réjouissent à l'excès, et sont heureux, quand ils peuvent trouver la tombe?
Którzyby się z radością weselili, pląsając, gdyby znaleźli grób.
23 Pourquoi la lumière est-elle donnée à un homme dont le chemin est caché, que Dieu a mis à l'abri?
Przecz dana jest światłość mężowi, którego droga skryta jest, a którego Bóg ciężkościami ogarnął?
24 Car mes soupirs arrivent avant que je mange. Mes gémissements sont déversés comme de l'eau.
Albowiem kiedy mam jeść, wzdychanie moje przychodzi, a rozchodzi się jako woda ryczenie moje;
25 Car la chose que je crains vient sur moi, ce dont j'ai peur vient à moi.
Bo strach, któregom się lękał, przyszedł na mię, a czegom się obawiał, przydało mi się.
26 Je ne suis pas tranquille, je ne suis pas tranquille, je n'ai pas de repos; mais les problèmes arrivent. »
Nie byłem bezpieczny, anim się uspokoił, anim odpoczywał, a przecież na mię przyszła trwoga.
