Isaïe 17
1 Le fardeau de Damas. « Voici, Damas est enlevée de son statut de ville, et elle sera un monceau de ruines.
Дәмәшқ тоғрилиқ жүкләнгән вәһий: — Мана, Дәмәшқ шәһәр болуп турувәрмәй, наһайити бир дога харабилиққа айландурулиду.
2 Les villes d'Aroër sont abandonnées. Elles seront pour les troupeaux, qui se coucheront, et personne ne les effraiera.
Ароәрдики шәһәрләр адәмзатсиз болуп, Қой падилириға қалдурулиду, Улар теч-аман ятиду, Уларни қорқутқидәк һеч бир адәмму көрүнмәйду.
3 La forteresse disparaît d'Éphraïm, Le royaume de Damas, et le reste de la Syrie. Ils seront comme la gloire des enfants d'Israël », dit Yahvé des armées.
Әфраимда болса, қорғанлиқ шәһәрләр йоқилиду, Дәмәшқниң шаһанә һоқуқи, Сурийәниң қалдуқлири йоқилиду; Улар «Исраилниң шөһрити»дәк йоқ болиду. — дәйду самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигар.
4 « En ce jour-là, la gloire de Jacob sera amaigrie, et la graisse de sa chair deviendra maigre.
Шу күни шундақ болидуки, Яқупниң шөһрити суслишип, Тенидики семиз әтләр сизип кетиду.
5 Ce sera comme lorsque le moissonneur recueille le blé, et que son bras moissonne le grain. Oui, ce sera comme quand on glane le grain dans la vallée des Rephaïm.
Уларниң һали болса ормичи буғдай орғандин кейин, Йәни билиги билән жиғип орғандин кейин, Һәтта Рәфайим җилғисида адәмләр башақларни тәргәндин кейинки һаләткә охшаш, [қалғини йоқ дейәрлик болиду];
6 Mais il y restera des glanures, comme on secoue un olivier, deux ou trois olives au sommet de la branche supérieure, quatre ou cinq dans les branches extérieures d'un arbre fructueux, dit l'Éternel, le Dieu d'Israël.
Һалбуки, йәнә азрақ тәргидәк башақ, Зәйтун дәриғи силкингәндин кейин, Әң учида икки-үч тал мевә, Көп мевилигән шахлирида төрт-бәш тал мевә қалдурулиду, — дәйду Исраилниң Худаси болған Пәрвәрдигар.
7 En ce jour-là, les gens regarderont vers leur Créateur, et leurs yeux se tourneront vers le Saint d'Israël.
— Шу күни инсан болса Яратқучисиға нәзирини тикиду, Көзи Исраилдики Муқәддәс Болғучида болиду.
8 Ils ne regarderont pas les autels, ouvrage de leurs mains, et ils ne respecteront pas ce que leurs doigts ont fait, les mâts d'ashère et les autels à encens.
Улар өз қурбангаһлириға, йәни өз қоли билән ясиғанлириға, Яки бармақлири билән шәкилләндүргәнлиригә һеч қаримайду, Нә «Ашәраһ»ларға нә «күн түврүклири»гә һеч үмүт бағлимайду.
9 En ce jour-là, leurs villes fortes seront comme les lieux abandonnés dans les bois et sur le sommet des montagnes, qui ont été abandonnés devant les enfants d'Israël, et ce sera une désolation.
Шу күнидә униң қорғанлиқ шәһәрлири, Әслидики Исраилларниң алдида чатқаллиққа вә тақир тағларға айландурулған харабә шәһәрләрдәк, Һәммиси вәйран болуп кетиду.
10 Car vous avez oublié le Dieu de votre salut, et vous ne vous êtes pas souvenus du rocher de votre force. C'est pourquoi vous plantez des plantes agréables, et vous mettez en terre des plants étrangers.
Чүнки ниҗатиң болған Худани унтуп қалдиң, Күчүң болған «Қорам Таш Болғучи»ни әслимидиң; Шуңа сән «сәрхил» өсүмлүкләрни тикип қойғиниң билән, Вә яқа жуттики үзүм таллирини тиккиниң билән,
11 Le jour où tu as planté, tu fais une haie. Le matin, tu fais fleurir ta semence, mais la moisson s'enfuit au jour du deuil et de la détresse.
Уларни тиккән күнила яшартқиниң билән, Тиккән әтисила уларни чечәкләткиниң билән, Һосулиға еришкән күнидә, у пәқәт бир патман давалиғусиз қайғу-һәсрәт болиду, халас!
12 Ah! le tumulte de peuples nombreux qui mugissent comme le mugissement des mers, et le tumulte des nations qui se précipitent comme le tumulte des grandes eaux!
Һәй! Көп хәлиқләрниң чуқан-сүрәнлири! Улар деңиз-океанларни урғутуп долқунлардәк шавқунларни көтириду, Аһ, әлләрниң қайнам-ташқинлири! Долқунланған күчлүк сулардәк улар қайнам-ташқинларни көтириду.
13 Les nations se précipiteront comme les grandes eaux, mais il les réprimandera, et elles fuiront au loin, et seront chassées comme la balle des montagnes devant le vent, et comme la poussière tourbillonnante devant la tempête.
Әлләр улуқ суларниң қайнам-ташқинлиридәк долқунлинип кетиду; Бирақ У уларниң дәккисини бериши биләнла, улар жираққа бәдәр қечип кетиду. Улар тағдики от-чөпләрниң топа-топанлири шамалда жирақларға учуруветилгәндәк, Қара қуюн алдида чаң-тозаңлар қуюн болғандәк һайдиветилиду!
14 Le soir, voici la terreur! Avant le matin, ils ne sont plus. Telle est la part de ceux qui nous pillent, tel est le sort de ceux qui nous dépouillent.
Кәчтә — вәһимә! Таң сәһәрдә — йоқ бирақ! Мана бизни булап кәткәнләрниң несивиси, Биздин олҗа-ғәниймәт еливалғанларниң ақивитидур!
