Hébreux 1
1 Dieu, ayant autrefois, en plusieurs temps et de diverses manières, parlé aux pères par les prophètes,
πολυμερως και πολυτροπως παλαι ο θεος λαλησας τοις πατρασιν εν τοις προφηταις επ εσχατων των ημερων τουτων ελαλησεν ημιν εν υιω
2 nous a parlé, à la fin de ces jours, par son Fils, qu'il a établi héritier de toutes choses, par lequel il a aussi créé le monde. (aiōn g165)
ον εθηκεν κληρονομον παντων δι ου και τους αιωνας εποιησεν (aiōn g165)
3 Son Fils est le rayonnement de sa gloire, l'image même de sa substance, et il soutient toutes choses par la parole de sa puissance; après nous avoir purifiés par lui-même de nos péchés, il s'est assis à la droite de la majesté des cieux,
ος ων απαυγασμα της δοξης και χαρακτηρ της υποστασεως αυτου φερων τε τα παντα τω ρηματι της δυναμεως αυτου δι εαυτου καθαρισμον ποιησαμενος των αμαρτιων ημων εκαθισεν εν δεξια της μεγαλωσυνης εν υψηλοις
4 étant devenu aussi supérieur aux anges que le nom plus excellent dont il a hérité est supérieur au leur.
τοσουτω κρειττων γενομενος των αγγελων οσω διαφορωτερον παρ αυτους κεκληρονομηκεν ονομα
5 Car auquel des anges a-t-il jamais dit, « Tu es mon fils. Aujourd'hui, je suis devenu ton père? » et encore, « Je serai pour lui un Père, et il sera pour moi un Fils? »
τινι γαρ ειπεν ποτε των αγγελων υιος μου ει συ εγω σημερον γεγεννηκα σε και παλιν εγω εσομαι αυτω εις πατερα και αυτος εσται μοι εις υιον
6 Lorsqu'il introduit à nouveau le premier-né dans le monde, il dit: « Que tous les anges de Dieu se prosternent devant lui. »
οταν δε παλιν εισαγαγη τον πρωτοτοκον εις την οικουμενην λεγει και προσκυνησατωσαν αυτω παντες αγγελοι θεου
7 Des anges, il dit, « Il fait des vents à ses anges, et ses serviteurs une flamme de feu. »
και προς μεν τους αγγελους λεγει ο ποιων τους αγγελους αυτου πνευματα και τους λειτουργους αυτου πυρος φλογα
8 Mais il dit du Fils, « Ton trône, ô Dieu, est pour les siècles des siècles. Le sceptre de la droiture est le sceptre de votre Royaume. (aiōn g165)
προς δε τον υιον ο θρονος σου ο θεος εις τον αιωνα του αιωνος ραβδος ευθυτητος η ραβδος της βασιλειας σου (aiōn g165)
9 Tu as aimé la justice et haï l'iniquité; C'est pourquoi Dieu, ton Dieu, t'a oint d'une huile de jubilation au-dessus de tes semblables. »
ηγαπησας δικαιοσυνην και εμισησας ανομιαν δια τουτο εχρισεν σε ο θεος ο θεος σου ελαιον αγαλλιασεως παρα τους μετοχους σου
10 Et, « Toi, Seigneur, au commencement, tu as posé les fondements de la terre. Les cieux sont l'œuvre de tes mains.
και συ κατ αρχας κυριε την γην εθεμελιωσας και εργα των χειρων σου εισιν οι ουρανοι
11 Ils vont périr, mais toi tu continues. Ils vieilliront tous comme un vêtement.
αυτοι απολουνται συ δε διαμενεις και παντες ως ιματιον παλαιωθησονται
12 Tu les enrouleras comme un manteau, et ils seront changés; mais tu es le même. Vos années ne manqueront pas. »
και ωσει περιβολαιον ελιξεις αυτους και αλλαγησονται συ δε ο αυτος ει και τα ετη σου ουκ εκλειψουσιν
13 Mais lequel des anges a-t-il dit à un moment donné, « Assieds-toi à ma droite, jusqu'à ce que je fasse de tes ennemis le marchepied de tes pieds? »
προς τινα δε των αγγελων ειρηκεν ποτε καθου εκ δεξιων μου εως αν θω τους εχθρους σου υποποδιον των ποδων σου
14 Ne sont-ils pas tous des esprits serviteurs, envoyés pour servir ceux qui doivent hériter du salut?
ουχι παντες εισιν λειτουργικα πνευματα εις διακονιαν αποστελλομενα δια τους μελλοντας κληρονομειν σωτηριαν
