Ecclésiaste 3
1 Il y a une saison pour toute chose, et un temps pour toute chose sous le ciel:
Każda rzecz ma swój czas, i każde przedsięwzięcie ma swój czas pod niebem.
2 un temps pour naître, et un moment pour mourir; le moment de planter, et un temps pour arracher ce qui a été planté;
Jest czas rodzenia i czas umierania; czas sadzenia, i czas wycinania tego, co sadzono;
3 un temps à tuer, et un temps de guérison; un moment pour se décomposer, et un temps pour se construire;
Czas zabijania, i czas leczenia; czas rozwalania, i czas budowania;
4 un temps pour pleurer, et un temps pour rire; un temps de deuil, et un temps pour danser;
Czas płaczu, i czas śmiechu; czas smutku, i czas skakania;
5 un temps pour jeter les pierres, et un temps pour rassembler les pierres; un temps à embrasser, et un temps pour s'abstenir d'embrasser;
Czas rozrzucania kamieni, i czas zbierania kamieni; czas obłapiania, i czas oddalenia się od obłapiania;
6 un temps à chercher, et un temps à perdre; un temps à conserver, et un temps pour s'en débarrasser;
Czas szukania, i czas stracenia; czas chowania, i czas odrzucenia;
7 un temps à déchirer, et un temps pour coudre; un temps pour garder le silence, et un temps de parole;
Czas rozdzierania, i czas zszywania; czas milczenia, i czas mówienia;
8 un temps pour aimer, et un temps pour la haine; un temps pour la guerre, et un temps pour la paix.
Czas miłowania, i czas nienawidzenia; czas wojny, i czas pokoju.
9 Quel profit a celui qui travaille dans ce qu'il peine?
Cóż tedy ma ten, co pracuje, z tego, około czego pracuje?
10 J'ai vu le fardeau que Dieu a donné aux fils des hommes pour les accabler.
Widziałem pracę, którą dał Bóg synom ludzkim, aby się nią bawili.
11 Il a rendu chaque chose belle en son temps. Il a aussi mis l'éternité dans leur cœur, sans que l'homme puisse découvrir l'œuvre que Dieu a faite depuis le commencement jusqu'à la fin.
Wszystko dobrze czyni czasu swego; owszem i żądość świata dał do serca ich, choć człowiek dzieła tego, które Bóg sprawuje, ani początku, ani końca nie dochodzi.
12 Je sais qu'il n'y a rien de mieux pour eux que de se réjouir et de faire le bien tant qu'ils vivent.
Stąd wiem, że nic lepszego nie mają, jedno aby się weselili, a czynili dobrze za żywota swego.
13 Aussi, que chacun mange et boive, et jouisse du bien dans tout son travail, c'est un don de Dieu.
Acz i to, gdy każdy człowiek je i pije, i używa dobrze wszystkiej pracy swojej, jest dar Boży.
14 Je sais que tout ce que Dieu fait, c'est pour toujours. Rien ne peut y être ajouté, rien ne peut en être retranché; et Dieu a fait cela pour que les hommes craignent devant lui.
Wiem i to, że cokolwiek Bóg czyni, trwa na wieki; i że się do tego nic nie może przydać, ani z tego co ująć; a czyni to Bóg, aby się bali oblicza jego.
15 Ce qui est a déjà été, et ce qui doit être a déjà été. Dieu cherche de nouveau ce qui est passé.
To, co było, teraz jest, a co będzie, już było; albowiem Bóg odnawia to, co przeminęło.
16 J'ai vu sous le soleil que, dans le lieu de la justice, il y avait de la méchanceté, et dans le lieu de la justice, il y avait de la méchanceté.
Nadtom jeszcze widział pod słońcem na miejscu sądu niepobożność, a na miejscu sprawiedliwości niesprawiedliwość.
17 Je disais en mon cœur: « Dieu jugera les justes et les méchants, car il y a là un temps pour toute chose et pour toute œuvre. »
I rzekłem w sercu swem: Sprawiedliwego i niezbożnego Bóg sądzić będzie; bo czas każdemu przedsięwzięciu i każdej sprawy tam będzie.
18 Je disais en mon cœur: « Quant aux fils des hommes, Dieu les éprouve, afin qu'ils voient qu'ils sont eux-mêmes comme des animaux.
Nadto rzekłem w sercu swem o sprawie synów ludzkich, że im Bóg okazał, aby wiedzieli, że są podobni bydłu.
19 Car ce qui arrive aux fils des hommes arrive aux animaux. Il leur arrive même une chose. Comme l'un meurt, l'autre meurt aussi. Oui, ils ont tous le même souffle; et l'homme n'a aucun avantage sur les animaux, car tout est vanité.
Bo przypadek synów ludzkich, i przypadek bydła, jest przypadek jednaki. Jako umiera ono, tak umiera i ten, i ducha jednakiego wszyscy mają, a nie ma człowiek nic więcej nad bydlę; bo wszystko jest marność.
20 Tous vont au même endroit. Tous sont issus de la poussière, et tous retournent à la poussière.
Wszystko to idzie na jedno miejsce; a wszystko jest z prochu, i wszystko się zaś w proch obraca.
21 Qui connaît l'esprit de l'homme, s'il monte vers le haut, et l'esprit de l'animal, s'il descend vers la terre? ".
A któż wie, że duch synów ludzkich wstępuje w górę? a duch bydlęcy, że zstępuje pod ziemię?
22 C'est pourquoi j'ai vu qu'il n'y a rien de mieux que l'homme se réjouisse de ses œuvres, car c'est là sa part; car qui peut lui faire voir ce qui sera après lui?
Przetoż obaczyłem, że człowiekowi niemasz nic lepszego, jedno weselić się z pracy swej, gdyż to jest dział jego; albowiem któż go do tego przywiedzie, aby poznał to, co ma być po nim?
