Actes 25
1 Festus, étant arrivé dans la province, monta de Césarée à Jérusalem au bout de trois jours.
φηστος ουν επιβας τη επαρχια μετα τρεις ημερας ανεβη εις ιεροσολυμα απο καισαρειας
2 Alors le grand prêtre et les principaux hommes des Juifs lui donnèrent des informations contre Paul, et ils le supplièrent,
ενεφανισαν δε αυτω ο αρχιερευς και οι πρωτοι των ιουδαιων κατα του παυλου και παρεκαλουν αυτον
3 en lui demandant une faveur, de le convoquer à Jérusalem, complotant de le tuer en chemin.
αιτουμενοι χαριν κατ αυτου οπως μεταπεμψηται αυτον εις ιερουσαλημ ενεδραν ποιουντες ανελειν αυτον κατα την οδον
4 Mais Festus répondit que Paul devait être gardé en détention à Césarée, et que lui-même allait bientôt partir.
ο μεν ουν φηστος απεκριθη τηρεισθαι τον παυλον εν καισαρεια εαυτον δε μελλειν εν ταχει εκπορευεσθαι
5 « Que ceux qui ont du pouvoir parmi vous, dit-il, descendent donc avec moi, et s'il y a quelque chose de mauvais dans cet homme, qu'ils l'accusent. »
οι ουν δυνατοι εν υμιν φησιν συγκαταβαντες ει τι εστιν ατοπον εν τω ανδρι τουτω κατηγορειτωσαν αυτου
6 Après avoir passé plus de dix jours au milieu d'eux, il descendit à Césarée, et, le lendemain, il s'assit sur le tribunal, et ordonna qu'on amenât Paul.
διατριψας δε εν αυτοις ημερας πλειους η δεκα καταβας εις καισαρειαν τη επαυριον καθισας επι του βηματος εκελευσεν τον παυλον αχθηναι
7 Lorsqu'il fut amené, les Juifs qui étaient descendus de Jérusalem se tinrent autour de lui, portant contre lui des accusations nombreuses et graves qu'ils ne pouvaient prouver,
παραγενομενου δε αυτου περιεστησαν οι απο ιεροσολυμων καταβεβηκοτες ιουδαιοι πολλα και βαρεα αιτιαματα φεροντες κατα του παυλου α ουκ ισχυον αποδειξαι
8 tandis qu'il disait pour sa défense: « Je n'ai commis aucun péché, ni contre la loi des Juifs, ni contre le temple, ni contre César. »
απολογουμενου αυτου οτι ουτε εις τον νομον των ιουδαιων ουτε εις το ιερον ουτε εις καισαρα τι ημαρτον
9 Mais Festus, désireux de gagner la faveur des Juifs, prit la parole et dit à Paul: « Veux-tu monter à Jérusalem et y être jugé par moi au sujet de ces choses? »
ο φηστος δε τοις ιουδαιοις θελων χαριν καταθεσθαι αποκριθεις τω παυλω ειπεν θελεις εις ιεροσολυμα αναβας εκει περι τουτων κρινεσθαι επ εμου
10 Mais Paul répondit: « Je me tiens devant le tribunal de César, où je dois être jugé. Je n'ai rien fait de mal aux Juifs, comme vous le savez aussi très bien.
ειπεν δε ο παυλος επι του βηματος καισαρος εστως ειμι ου με δει κρινεσθαι ιουδαιους ουδεν ηδικησα ως και συ καλλιον επιγινωσκεις
11 En effet, si j'ai commis une faute et quelque chose qui mérite la mort, je ne refuse pas de mourir; mais si aucune de ces choses dont ils m'accusent n'est vraie, personne ne peut me livrer à eux. J'en appelle à César! »
ει μεν γαρ αδικω και αξιον θανατου πεπραχα τι ου παραιτουμαι το αποθανειν ει δε ουδεν εστιν ων ουτοι κατηγορουσιν μου ουδεις με δυναται αυτοις χαρισασθαι καισαρα επικαλουμαι
12 Alors Festus, après avoir consulté le conseil, prit la parole et dit: « Tu as fait appel à César. C'est à César que tu iras. »
τοτε ο φηστος συλλαλησας μετα του συμβουλιου απεκριθη καισαρα επικεκλησαι επι καισαρα πορευση
13 Quelques jours après, le roi Agrippa et Bérénice arrivèrent à Césarée et saluèrent Festus.
ημερων δε διαγενομενων τινων αγριππας ο βασιλευς και βερνικη κατηντησαν εις καισαρειαν ασπασομενοι τον φηστον
14 Comme il restait là plusieurs jours, Festus exposa au roi la cause de Paul, en disant: Il y a un homme que Félix a laissé prisonnier,
ως δε πλειους ημερας διετριβον εκει ο φηστος τω βασιλει ανεθετο τα κατα τον παυλον λεγων ανηρ τις εστιν καταλελειμμενος υπο φηλικος δεσμιος
15 et au sujet duquel, lorsque j'étais à Jérusalem, les principaux sacrificateurs et les anciens des Juifs m'ont informé, en demandant une sentence contre lui.
περι ου γενομενου μου εις ιεροσολυμα ενεφανισαν οι αρχιερεις και οι πρεσβυτεροι των ιουδαιων αιτουμενοι κατ αυτου δικην
16 Je leur ai répondu que ce n'est pas la coutume des Romains de livrer un homme à la mort avant que l'accusé ait rencontré ses accusateurs et ait eu l'occasion de se défendre sur ce qui lui est reproché.
προς ους απεκριθην οτι ουκ εστιν εθος ρωμαιοις χαριζεσθαι τινα ανθρωπον εις απωλειαν πριν η ο κατηγορουμενος κατα προσωπον εχοι τους κατηγορους τοπον τε απολογιας λαβοι περι του εγκληματος
17 Lorsqu'ils se sont donc rassemblés ici, je n'ai pas tardé, mais le lendemain, je me suis assis sur le siège du tribunal et j'ai ordonné que l'homme soit amené.
συνελθοντων ουν αυτων ενθαδε αναβολην μηδεμιαν ποιησαμενος τη εξης καθισας επι του βηματος εκελευσα αχθηναι τον ανδρα
18 Les accusateurs, s'étant levés, ne l'accusèrent pas des choses que j'avais supposées,
περι ου σταθεντες οι κατηγοροι ουδεμιαν αιτιαν επεφερον ων υπενοουν εγω
19 mais ils lui posèrent des questions sur leur propre religion et sur un certain Jésus, mort, que Paul a déclaré être vivant.
ζητηματα δε τινα περι της ιδιας δεισιδαιμονιας ειχον προς αυτον και περι τινος ιησου τεθνηκοτος ον εφασκεν ο παυλος ζην
20 Ne sachant comment m'informer de ces choses, je lui demandai s'il voulait aller à Jérusalem et y être jugé à ce sujet.
απορουμενος δε εγω εις την περι τουτου ζητησιν ελεγον ει βουλοιτο πορευεσθαι εις ιερουσαλημ κακει κρινεσθαι περι τουτων
21 Mais Paul ayant demandé qu'on le garde pour le jugement de l'empereur, j'ai ordonné qu'on le garde jusqu'à ce que je puisse l'envoyer à César. »
του δε παυλου επικαλεσαμενου τηρηθηναι αυτον εις την του σεβαστου διαγνωσιν εκελευσα τηρεισθαι αυτον εως ου πεμψω αυτον προς καισαρα
22 Agrippa dit à Festus: « Je voudrais aussi l'entendre moi-même. » « Demain, » a-t-il dit, « vous l'entendrez. »
αγριππας δε προς τον φηστον εφη εβουλομην και αυτος του ανθρωπου ακουσαι ο δε αυριον φησιν ακουση αυτου
23 Le lendemain, Agrippa et Bérénice étant venus en grande pompe, et étant entrés dans le lieu d'audience avec les commandants et les principaux de la ville, sur l'ordre de Festus, on fit entrer Paul.
τη ουν επαυριον ελθοντος του αγριππα και της βερνικης μετα πολλης φαντασιας και εισελθοντων εις το ακροατηριον συν τε τοις χιλιαρχοις και ανδρασιν τοις κατ εξοχην ουσιν της πολεως και κελευσαντος του φηστου ηχθη ο παυλος
24 Festus dit: « Roi Agrippa, et tous ceux qui sont ici présents avec nous, vous voyez cet homme au sujet duquel toute la multitude des Juifs m'a adressé des supplications, tant à Jérusalem qu'ici, en disant qu'il ne devait plus vivre.
και φησιν ο φηστος αγριππα βασιλευ και παντες οι συμπαροντες ημιν ανδρες θεωρειτε τουτον περι ου παν το πληθος των ιουδαιων ενετυχον μοι εν τε ιεροσολυμοις και ενθαδε επιβοωντες μη δειν ζην αυτον μηκετι
25 Mais comme j'ai constaté qu'il n'avait rien commis qui mérite la mort, et comme il en a appelé lui-même à l'empereur, j'ai décidé de l'envoyer,
εγω δε καταλαβομενος μηδεν αξιον θανατου αυτον πεπραχεναι και αυτου δε τουτου επικαλεσαμενου τον σεβαστον εκρινα πεμπειν αυτον
26 lui dont je n'ai rien de certain à écrire à mon seigneur. C'est pourquoi je l'ai fait venir devant vous, et surtout devant vous, roi Agrippa, afin que, après examen, j'aie quelque chose à écrire.
περι ου ασφαλες τι γραψαι τω κυριω ουκ εχω διο προηγαγον αυτον εφ υμων και μαλιστα επι σου βασιλευ αγριππα οπως της ανακρισεως γενομενης σχω τι γραψαι
27 Car il me semble déraisonnable, en envoyant un prisonnier, de ne pas préciser aussi les charges qui pèsent sur lui. »
αλογον γαρ μοι δοκει πεμποντα δεσμιον μη και τας κατ αυτου αιτιας σημαναι
