Actes 23
1 Paul, regardant fixement le conseil, dit: « Frères, j'ai vécu devant Dieu en toute bonne conscience jusqu'à ce jour. »
Páll hvessti augun á ráðið og sagði: „Bræður, ég hef alltaf kappkostað að hafa góða samvisku gagnvart Guði.“
2 Le grand prêtre, Ananias, ordonna à ceux qui se tenaient près de lui de le frapper sur la bouche.
Ananías, æðsti presturinn, fyrirskipaði þá að Páll yrði þegar í stað sleginn á munninn.
3 Alors Paul lui dit: « Dieu te frappera, muraille blanchie! T'assieds-tu pour me juger selon la loi, et ordonnes-tu de me frapper contrairement à la loi? ".
Þá sagði Páll: „Guð mun slá þig, þú kalkaði veggur. Hvers konar dómari ert þú? Þú brýtur sjálfur lögin með því að fyrirskipa að ég skuli sleginn?“
4 Ceux qui se tenaient là dirent: « Est-ce que tu diffames le grand prêtre de Dieu? »
Þeir sem næstir stóðu Páli, sögðu við hann: „Þú smánar, með þessum orðum, æðsta prest Guðs.“
5 Paul dit: « Je ne savais pas, frères, qu'il était grand prêtre. Car il est écrit: « Tu ne parleras pas mal d'un chef de ton peuple ».
„Bræður, ekki var mér ljóst að hann væri æðsti prestur, “svaraði Páll, „enda veit ég að í Biblíunni stendur: „Talaðu aldrei illa um yfirmann þjóðar þinnar“.“
6 Mais Paul, voyant que les uns étaient sadducéens et les autres pharisiens, s'écria dans le sanhédrin: « Hommes et frères, je suis pharisien, fils de pharisiens. C'est au sujet de l'espérance et de la résurrection des morts que je suis jugé! »
Allt í einu datt Páli nokkuð í hug. Annar hluti ráðsins var saddúkear en hinn farísear. Hann kallaði því: „Bræður, ég er farísei eins og forfeður mínir, en nú er ég fyrir rétti vegna vonarinnar um eilíft líf og trúar á upprisu dauðra.“
7 Dès qu'il eut dit cela, une dispute s'éleva entre les pharisiens et les sadducéens, et la foule se divisa.
Þar með klofnaði ráðið – farísear á móti saddúkeum.
8 Car les sadducéens disent qu'il n'y a ni résurrection, ni ange, ni esprit; mais les pharisiens confessent tout cela.
Saddúkear segja að hvorki sé til upprisa né englar og að ekki sé eilífur andi í manninum, en öllu þessu trúa farísearnir.
9 Une grande clameur s'éleva, et quelques-uns des scribes, du côté des pharisiens, se levèrent et disputèrent, disant: « Nous ne trouvons aucun mal en cet homme. Mais si un esprit ou un ange lui a parlé, ne luttons pas contre Dieu! »
Nú hófst mikil deila. Sumir leiðtoganna spruttu á fætur til að styðja orð Páls. „Við sjáum ekkert athugavert við hann!“hrópuðu þeir. „Kannski hefur engill eða andi talað til hans þarna á veginum til Damaskus.“
10 Une grande dispute s'étant élevée, le commandant, craignant que Paul ne soit mis en pièces par eux, ordonna aux soldats de descendre, de le prendre de force parmi eux et de l'amener dans la caserne.
Hrópin og köllin urðu æ háværari. Menn þrifu í Pál frá báðum hliðum og toguðu hann á milli sín. Hersveitarforinginn óttaðist að þeir slitu hann í sundur. Hann skipaði því hermönnum sínum að taka hann af þeim með valdi og fara með hann aftur til kastalans.
11 La nuit suivante, le Seigneur se tint près de lui et dit: « Courage, Paul, car de même que tu as rendu témoignage de moi à Jérusalem, il faut que tu le rendes aussi à Rome. »
Um nóttina kom Drottinn til Páls og sagði: „Vertu ekki kvíðinn, Páll. Þú hefur vitnað um mig fyrir íbúum Jerúsalem og sama muntu gera í Róm.“
12 Lorsqu'il fit jour, quelques Juifs s'assemblèrent et se lièrent par une malédiction, disant qu'ils ne mangeraient ni ne boiraient jusqu'à ce qu'ils eussent tué Paul.
Morguninn eftir, gerðu um fjörutíu Gyðingar samkomulag um að bragða hvorki vott né þurrt, fyrr en þeir hefðu komið Páli fyrir kattarnef.
13 Il y avait plus de quarante personnes qui avaient formé cette conspiration.
14 Ils allèrent trouver les principaux sacrificateurs et les anciens, et dirent: Nous nous sommes liés par une grande malédiction pour ne rien goûter jusqu'à ce que nous ayons tué Paul.
Síðan fóru þeir til æðstu prestanna og öldunganna og sögðu þeim frá fyrirætlun sinni.
15 Maintenant donc, vous, avec le conseil, informez le tribun qu'il doit vous l'amener demain, comme si vous alliez juger son cas plus exactement. Nous sommes prêts à le tuer avant qu'il ne s'approche. »
„Biðjið hersveitarforingjann að leiða Pál aftur fram fyrir ráðið, “sögðu þeir, „og segið að þið ætlið að spyrja hann nokkurra viðbótarspurninga. Við munum svo drepa hann á leiðinni.“
16 Le fils de la sœur de Paul, ayant appris qu'ils étaient aux aguets, entra dans la caserne et en informa Paul.
Systursonur Páls frétti um samsærið, fór upp í kastalann og lét Pál vita.
17 Paul fit venir un des centurions et dit: « Amenez ce jeune homme au commandant, car il a quelque chose à lui dire. »
Páll kallaði þá til eins liðsforingjans og sagði: „Farðu með þennan unga mann til hersveitarforingjans. Hann er með áríðandi skilaboð.“
18 Il le prit donc et l'amena au commandant en disant: « Paul, le prisonnier, m'a convoqué et m'a demandé de vous amener ce jeune homme. Il a quelque chose à te dire. »
Liðsforinginn fór með hann til hersveitarforingjans og sagði: „Bandinginn Páll bað mig að fara með þennan unga mann til þín. Hann hefur víst eitthvað að segja þér.“
19 Le commandant le prit par la main et, s'éloignant, lui demanda en privé: « Qu'as-tu à me dire? »
Hersveitarforinginn tók í hönd drengsins, leiddi hann afsíðis og spurði: „Hvað ætlar þú að segja mér, vinur minn?“
20 Il dit: « Les Juifs se sont mis d'accord pour te demander d'amener Paul demain au conseil, comme s'ils avaient l'intention de s'informer un peu plus précisément sur lui.
„Á morgun, “svaraði drengurinn, „ætla Gyðingarnir að biðja þig að leiða Pál aftur fram fyrir ráðið, undir því yfirskyni að þeir vilji fá að spyrja hann enn frekar.
21 Ne leur cède donc pas, car plus de quarante hommes l'attendent, qui se sont engagés par une malédiction à ne pas manger ni boire avant de l'avoir tué. Maintenant ils sont prêts, attendant la promesse de ta part. »
En gerðu það ekki! Því rúmlega fjörutíu menn ætla að fela sig við veginn og stökkva á Pál og drepa hann. Þeir hafa lofað hver öðrum því að borða hvorki né drekka, fyrr en hann sé dauður. Þeir eru hérna fyrir utan núna og eru komnir til að fá samþykki þitt.“
22 Le commandant laissa donc partir le jeune homme, en lui recommandant: « Ne dis à personne que tu m'as révélé ces choses. »
„Láttu ekki nokkurn lifandi mann vita að þú hafir sagt mér frá þessu, “sagði hersveitarforinginn við drenginn um leið og hann lét hann fara.
23 Il appela deux des centurions, et dit: « Préparez deux cents soldats pour aller jusqu'à Césarée, avec soixante-dix cavaliers et deux cents hommes armés de lances, à la troisième heure de la nuit. »
Síðan kallaði hann á tvo liðsforingja og gaf eftirfarandi fyrirmæli: „Hafið 200 hermenn reiðubúna til að fara til Sesareu klukkan níu í kvöld. Hafið einnig 200 menn vopnaða spjótum og 70 riddara. Hafið tilbúinn hest handa Páli, til þess að koma honum heilum á húfi til Felixar landstjóra.“
24 Il leur demanda de fournir des montures, afin de faire monter Paul sur l'une d'elles et de l'amener sain et sauf à Félix, le gouverneur.
25 Il écrivit une lettre ainsi conçue:
Síðan skrifaði hann landstjóranum svohljóðandi bréf:
26 « Claudius Lysias au très excellent gouverneur Félix: Salutations.
„Frá: Kládíusi Lýsíasi. Göfugi landstjóri, Felix! Þennan mann handtóku Gyðingarnir.
27 Cet homme avait été saisi par les Juifs et allait être tué par eux, lorsque je suis arrivé avec les soldats et que je l'ai secouru, ayant appris qu'il était romain.
Þeir höfðu nærri því gert út af við hann, þegar ég sendi hermenn til að bjarga honum – en ég hafði komist að því að hann er rómverskur borgari.
28 Désireux de savoir pourquoi ils l'accusaient, je l'ai fait descendre dans leur conseil.
Síðan fór ég með hann fyrir æðsta ráðið til að komast að því hvað hann hefði gert.
29 J'ai trouvé qu'on l'accusait sur des questions relatives à leur loi, mais qu'il n'était accusé de rien qui mérite la mort ou la prison.
Ég komst fljótt að því að það snerist um eitthvað í trú þeirra – örugglega ekkert sem krefst fangelsunar eða dauðadóms.
30 Lorsqu'on m'a dit que les Juifs attendaient cet homme, je te l'ai envoyé immédiatement, en chargeant ses accusateurs de te présenter eux aussi leurs accusations contre lui. Adieu. »
Þegar ég svo frétti af samsæri um að drepa hann, ákvað ég að senda hann til þín. Ég mun láta ákærendur hans vita að þeir verði að bera málið upp við þig.“
31 Les soldats, exécutant leurs ordres, prirent donc Paul et le conduisirent de nuit à Antipatris.
Um nóttina fóru hermennirnir með Pál til Antípatris, eins og fyrir þá var lagt.
32 Le lendemain, ils laissèrent les cavaliers qui devaient l'accompagner et retournèrent à la caserne.
Morguninn eftir sneru þeir aftur til kastalans, en skildu Pál eftir, ásamt riddaraliðinu, sem átti að fara með hann áfram til Sesareu.
33 Lorsqu'ils arrivèrent à Césarée et remirent la lettre au gouverneur, ils lui présentèrent aussi Paul.
Þegar þeir komu til Sesareu kynntu þeir Pál fyrir landstjóranum og afhentu honum bréfið.
34 Après l'avoir lue, le gouverneur demanda de quelle province il était originaire. Ayant compris qu'il était de Cilicie, il dit:
Hann las það og spurði síðan Pál hvaðan hann væri. „Frá Kilikíu, “svaraði Páll. „Þegar ákærendur þínir eru komnir, mun ég taka mál þitt fyrir, “sagði landstjórinn. Síðan lét hann varpa honum í fangelsið í höll Heródesar.
35 « Je t'entendrai pleinement quand tes accusateurs seront aussi arrivés. » Il ordonna qu'on le garde dans le palais d'Hérode.
