Actes 14

1 A Icone, ils entrèrent ensemble dans la synagogue des Juifs, et ils parlèrent de telle sorte qu'une grande multitude de Juifs et de Grecs crurent.

εγενετο δε εν ικονιω κατα το αυτο εισελθειν αυτους εις την συναγωγην των ιουδαιων και λαλησαι ουτως ωστε πιστευσαι ιουδαιων τε και ελληνων πολυ πληθος

2 Mais les Juifs incrédules excitèrent et aigrirent les âmes des païens contre les frères.

οι δε απειθουντες ιουδαιοι επηγειραν και εκακωσαν τας ψυχας των εθνων κατα των αδελφων

3 Ils restèrent là longtemps, parlant avec assurance au Seigneur, qui rendait témoignage à la parole de sa grâce, en accordant que des signes et des prodiges se fassent par leurs mains.

ικανον μεν ουν χρονον διετριψαν παρρησιαζομενοι επι τω κυριω τω μαρτυρουντι τω λογω της χαριτος αυτου και διδοντι σημεια και τερατα γινεσθαι δια των χειρων αυτων

4 Mais la foule de la ville était divisée. Une partie prenait parti pour les Juifs et l'autre pour les apôtres.

εσχισθη δε το πληθος της πολεως και οι μεν ησαν συν τοις ιουδαιοις οι δε συν τοις αποστολοις

5 Une partie des païens et des Juifs, avec leurs chefs, cherchant à les maltraiter et à les lapider,

ως δε εγενετο ορμη των εθνων τε και ιουδαιων συν τοις αρχουσιν αυτων υβρισαι και λιθοβολησαι αυτους

6 ils en eurent connaissance et s'enfuirent dans les villes de Lycaonie, Lystre, Derbe et les environs.

συνιδοντες κατεφυγον εις τας πολεις της λυκαονιας λυστραν και δερβην και την περιχωρον

7 Ils y prêchaient la Bonne Nouvelle.

κακει ησαν ευαγγελιζομενοι

8 A Lystre, un homme était assis, impotent des pieds, infirme dès le sein de sa mère, et qui n'avait jamais marché.

και τις ανηρ εν λυστροις αδυνατος τοις ποσιν εκαθητο χωλος εκ κοιλιας μητρος αυτου υπαρχων ος ουδεποτε περιπεπατηκει

9 Il écoutait parler Paul, qui, fixant les yeux sur lui et voyant qu'il avait la foi pour être guéri,

ουτος ηκουεν του παυλου λαλουντος ος ατενισας αυτω και ιδων οτι πιστιν εχει του σωθηναι

10 dit d'une voix forte: « Redresse-toi sur tes pieds! » Il se leva d'un bond et marcha.

ειπεν μεγαλη τη φωνη αναστηθι επι τους ποδας σου ορθος και ηλλετο και περιεπατει

11 La foule, voyant ce que Paul avait fait, éleva la voix et dit en langue lycaonienne: « Les dieux sont descendus chez nous sous la forme d'hommes. »

οι δε οχλοι ιδοντες ο εποιησεν ο παυλος επηραν την φωνην αυτων λυκαονιστι λεγοντες οι θεοι ομοιωθεντες ανθρωποις κατεβησαν προς ημας

12 Ils appelaient Barnabas « Jupiter », et Paul « Mercure », parce qu'il était le principal orateur.

εκαλουν τε τον μεν βαρναβαν δια τον δε παυλον ερμην επειδη αυτος ην ο ηγουμενος του λογου

13 Le prêtre de Jupiter, dont le temple était en face de leur ville, amenait aux portes des bœufs et des guirlandes, et il aurait voulu offrir un sacrifice avec la foule.

ο δε ιερευς του διος του οντος προ της πολεως αυτων ταυρους και στεμματα επι τους πυλωνας ενεγκας συν τοις οχλοις ηθελεν θυειν

14 Mais les apôtres Barnabas et Paul, ayant appris cela, déchirèrent leurs vêtements et se jetèrent dans la foule, en s'écriant:

ακουσαντες δε οι αποστολοι βαρναβας και παυλος διαρρηξαντες τα ιματια αυτων εισεπηδησαν εις τον οχλον κραζοντες

15 « Hommes, pourquoi faites-vous cela? Nous aussi, nous sommes des hommes de même nature que vous, et nous vous apportons une bonne nouvelle, afin que vous vous détourniez de ces choses vaines pour vous tourner vers le Dieu vivant, qui a fait le ciel, la terre, la mer et tout ce qui s'y trouve;

και λεγοντες ανδρες τι ταυτα ποιειτε και ημεις ομοιοπαθεις εσμεν υμιν ανθρωποι ευαγγελιζομενοι υμας απο τουτων των ματαιων επιστρεφειν επι τον θεον τον ζωντα ος εποιησεν τον ουρανον και την γην και την θαλασσαν και παντα τα εν αυτοις

16 qui, dans les générations passées, a laissé toutes les nations suivre leurs propres voies.

ος εν ταις παρωχημεναις γενεαις ειασεν παντα τα εθνη πορευεσθαι ταις οδοις αυτων

17 Pourtant, il ne s'est pas laissé sans témoignage, en ce qu'il a fait du bien et vous a donné des pluies du ciel et des saisons fécondes, remplissant nos cœurs de nourriture et de joie. »

και τοι γε ουκ αμαρτυρον εαυτον αφηκεν αγαθοποιων ουρανοθεν ημιν υετους διδους και καιρους καρποφορους εμπιπλων τροφης και ευφροσυνης τας καρδιας ημων

18 Même en disant ces choses, ils n'empêchaient guère la foule de leur offrir un sacrifice.

και ταυτα λεγοντες μολις κατεπαυσαν τους οχλους του μη θυειν αυτοις

19 Mais des Juifs d'Antioche et d'Iconium, étant arrivés là, persuadèrent la foule de lapider Paul et de le traîner hors de la ville, croyant qu'il était mort.

επηλθον δε απο αντιοχειας και ικονιου ιουδαιοι και πεισαντες τους οχλους και λιθασαντες τον παυλον εσυρον εξω της πολεως νομισαντες αυτον τεθναναι

20 Mais comme les disciples se tenaient autour de lui, il se leva, et entra dans la ville. Le lendemain, il partit avec Barnabé pour Derbe.

κυκλωσαντων δε αυτον των μαθητων αναστας εισηλθεν εις την πολιν και τη επαυριον εξηλθεν συν τω βαρναβα εις δερβην

21 Après avoir annoncé la bonne nouvelle dans cette ville et fait beaucoup de disciples, ils retournèrent à Lystre, à Icone et à Antioche,

ευαγγελισαμενοι τε την πολιν εκεινην και μαθητευσαντες ικανους υπεστρεψαν εις την λυστραν και ικονιον και αντιοχειαν

22 fortifiant l'âme des disciples, les exhortant à persévérer dans la foi, et leur disant que c'est par beaucoup d'afflictions qu'il faut entrer dans le royaume de Dieu.

επιστηριζοντες τας ψυχας των μαθητων παρακαλουντες εμμενειν τη πιστει και οτι δια πολλων θλιψεων δει ημας εισελθειν εις την βασιλειαν του θεου

23 Après avoir établi pour eux des anciens dans chaque assemblée, et après avoir prié et jeûné, ils les recommandaient au Seigneur en qui ils avaient cru.

χειροτονησαντες δε αυτοις πρεσβυτερους κατ εκκλησιαν προσευξαμενοι μετα νηστειων παρεθεντο αυτους τω κυριω εις ον πεπιστευκεισαν

24 Ils traversèrent la Pisidie et arrivèrent en Pamphylie.

και διελθοντες την πισιδιαν ηλθον εις παμφυλιαν

25 Après avoir annoncé la parole à Perge, ils descendirent à Attalie.

και λαλησαντες εν περγη τον λογον κατεβησαν εις ατταλειαν

26 De là, ils s'embarquèrent pour Antioche, d'où ils avaient été remis à la grâce de Dieu pour l'œuvre qu'ils avaient accomplie.

κακειθεν απεπλευσαν εις αντιοχειαν οθεν ησαν παραδεδομενοι τη χαριτι του θεου εις το εργον ο επληρωσαν

27 Lorsqu'ils furent arrivés et qu'ils eurent rassemblé l'assemblée, ils racontèrent tout ce que Dieu avait fait avec eux, et qu'il avait ouvert aux nations une porte de la foi.

παραγενομενοι δε και συναγαγοντες την εκκλησιαν ανηγγειλαν οσα εποιησεν ο θεος μετ αυτων και οτι ηνοιξεν τοις εθνεσιν θυραν πιστεως

28 Ils restèrent là longtemps avec les disciples.

διετριβον δε εκει χρονον ουκ ολιγον συν τοις μαθηταις