2 Chroniques 30

1 Ézéchias envoya des messages à tout Israël et Juda, et écrivit des lettres à Éphraïm et Manassé, pour qu'ils viennent à la maison de l'Éternel à Jérusalem, afin de célébrer la Pâque en l'honneur de l'Éternel, le Dieu d'Israël.

حِزِقیای پادشاه، نامه‌هایی به سراسر اسرائیل و یهودا و مخصوصاً قبایل افرایم و منسی فرستاد و همه را دعوت نمود تا به اورشلیم بیایند و در خانهٔ خداوند عید پِسَح را برای خداوند، خدای اسرائیل جشن بگیرند.

2 Car le roi avait pris l'avis de ses princes et de toute l'assemblée de Jérusalem de célébrer la Pâque au second mois.

پادشاه و مقامات مملکتی و تمام جماعت اورشلیم پس از مشورت با هم تصمیم گرفتند مراسم عید پِسَح را به جای وقت معمول آن در ماه اول، این بار در ماه دوم برگزار نمایند. علّت این بود که کاهنان کافی در این زمان تقدیس نشده بودند و قوم نیز در اورشلیم جمع نشده بودند.

3 Car ils ne pouvaient pas la célébrer en ce temps-là, parce que les prêtres ne s'étaient pas sanctifiés en nombre suffisant et que le peuple ne s'était pas rassemblé à Jérusalem.

4 La chose était juste aux yeux du roi et de toute l'assemblée.

این تصمیم با توافق پادشاه و تمام جماعت اخذ شد.

5 Et ils établirent un décret pour proclamer dans tout Israël, depuis Beersheba jusqu'à Dan, qu'il fallait venir célébrer la Pâque en l'honneur de Yahvé, le Dieu d'Israël, à Jérusalem, car ils ne l'avaient pas célébrée en grand nombre comme il est écrit.

پس به سراسر اسرائیل، از دان تا بئرشبع پیغام فرستادند و همه را دعوت کردند تا به اورشلیم بیایند و عید پِسَح را برای خداوند، خدای اسرائیل جشن بگیرند. زیرا مدت زیادی بود که آن را بر اساس شریعت، به طور دسته جمعی جشن نگرفته بودند.

6 Et les courriers portèrent les lettres du roi et de ses princes dans tout Israël et Juda, selon l'ordre du roi: « Enfants d'Israël, revenez à l'Éternel, le Dieu d'Abraham, d'Isaac et d'Israël, afin qu'il revienne au reste d'entre vous qui s'est échappé de la main des rois d'Assyrie.

قاصدان از طرف پادشاه و مقامات مملکت با نامه‌ها به سراسر اسرائیل و یهودا اعزام شدند. متن نامه‌ها چنین بود: «ای بنی‌اسرائیل، به سوی خداوند، خدای ابراهیم و اسحاق و یعقوب بازگشت کنید، تا او نیز به سوی شما بازماندگان قوم که از چنگ پادشاهان آشور جان به در برده‌اید، بازگشت نماید.

7 Ne soyez pas comme vos pères et comme vos frères, qui ont péché contre Yahvé, le Dieu de leurs pères, et qui les ont livrés à la désolation, comme vous le voyez.

مانند پدران و برادران خود نباشید که نسبت به خداوند، خدای اجدادشان گناه کردند و به طوری که می‌بینید به شدت مجازات شدند.

8 Maintenant, n'ayez pas la nuque raide, comme vos pères, mais soumettez-vous à l'Éternel, entrez dans son sanctuaire, qu'il a sanctifié pour toujours, et servez l'Éternel, votre Dieu, afin que son ardente colère se détourne de vous.

مثل آنها یاغی نباشید، بلکه از خداوند اطاعت نمایید و به خانهٔ او بیایید که آن را تا به ابد تقدیس فرموده است و خداوند، خدای خود را عبادت کنید تا خشم او از شما برگردد.

9 Car si vous revenez à Yahvé, vos frères et vos enfants auront pitié de ceux qui les ont emmenés en captivité, et ils reviendront dans ce pays, car Yahvé votre Dieu est compatissant et miséricordieux, et il ne détournera pas sa face de vous si vous revenez à lui. »

اگر شما به سوی خداوند بازگشت نمایید، برادران و فرزندان شما مورد لطف کسانی قرار می‌گیرند که ایشان را اسیر کرده‌اند و به این سرزمین باز خواهند گشت. زیرا خداوند، خدای شما رحیم و مهربان است و اگر شما به سوی او بازگشت نمایید او شما را خواهد پذیرفت.»

10 Les coursiers passèrent donc de ville en ville dans le pays d'Ephraïm et de Manassé, jusqu'à Zabulon, mais les gens se moquaient d'eux et les bafouaient.

پس قاصدان، شهر به شهر از افرایم و منسی تا زبولون رفتند. ولی در اکثر جاها با ریشخند و اهانت مردم مواجه شدند.

11 Néanmoins, quelques hommes d'Asher, de Manassé et de Zabulon s'humilièrent et vinrent à Jérusalem.

اما از قبیله‌های اشیر، منسی و زبولون عده‌ای اطاعت نمودند و به اورشلیم آمدند.

12 Et la main de Dieu vint sur Juda pour leur donner un seul cœur, afin qu'ils mettent en pratique les ordres du roi et des princes, selon la parole de Yahvé.

همچنین دست خدا بر یهودا بود و آنها را یکدل ساخت تا آنچه را پادشاه و مقاماتش طبق کلام خداوند فرمان داده بودند، به انجام رسانند.

13 Un peuple nombreux s'assembla à Jérusalem pour célébrer la fête des pains sans levain au deuxième mois, une très grande assemblée.

گروه عظیمی در ماه دوم در شهر اورشلیم جمع شدند تا عید نان فطیر را جشن بگیرند.

14 Ils se levèrent et enlevèrent les autels qui étaient à Jérusalem, ils enlevèrent tous les autels à encens et les jetèrent dans le torrent de Cédron.

ایشان برخاسته، تمام مذبحهای اورشلیم را که روی آنها قربانی و بخور به بتها تقدیم می‌شد در هم کوبیده به درهٔ قدرون ریختند.

15 Puis ils immolèrent la Pâque le quatorzième jour du deuxième mois. Les prêtres et les lévites eurent honte, se purifièrent et apportèrent des holocaustes dans la maison de Yahvé.

در روز چهاردهم ماه دوم، بره‌های عید پِسَح را سر بریدند. کاهنان و لاویانی که برای انجام مراسم آماده نشده بودند، خجالت کشیده، فوری خود را تقدیس کردند و به تقدیم قربانی در خانۀ خداوند مشغول شدند.

16 Ils se tinrent à leur place selon leur ordre, conformément à la loi de Moïse, homme de Dieu. Les prêtres aspergeaient le sang qu'ils avaient reçu de la main des Lévites.

آنها با ترتیبی که در تورات موسی، مرد خدا آمده است سر خدمت خود ایستادند و کاهنان، خونی را که لاویان به دست ایشان دادند، بر مذبح پاشیدند.

17 Car il y avait dans l'assemblée beaucoup de gens qui ne s'étaient pas sanctifiés; c'est pourquoi les Lévites étaient chargés d'immoler la Pâque pour tous ceux qui n'étaient pas purs, afin de les sanctifier pour Yahvé.

عدهٔ زیادی از قوم که از سرزمینهای افرایم، منسی، یساکار و زبولون آمده بودند مراسم طهارت و تقدیس را بجا نیاورده بودند و نمی‌توانستند بره‌های خود را ذبح کنند، پس لاویان مأمور شدند این کار را برای ایشان انجام دهند. حِزِقیای پادشاه نیز برای ایشان دعا کرد تا بتوانند خوراک عید پِسَح را بخورند، هر چند این برخلاف شریعت بود. حِزِقیا چنین دعا کرد: «ای خداوند مهربان، خدای اجداد ما، هر کسی را که قصد دارد تو را پیروی نماید ولی خود را برای شرکت در این مراسم تقدیس نکرده است، بیامرز.»

18 En effet, une grande partie du peuple, beaucoup d'Ephraïm, de Manassé, d'Issacar et de Zabulon ne s'étaient pas purifiés, et ils mangeaient la Pâque autrement qu'il est écrit. Car Ézéchias avait prié pour eux en disant: « Que le bon Yahvé pardonne à tous ceux

19 qui mettent leur cœur à chercher Dieu, Yahvé, le Dieu de leurs pères, même s'ils ne sont pas purs selon la purification du sanctuaire. »

20 Yahvé écouta Ézéchias et guérit le peuple.

خداوند دعای حِزِقیا را شنید و قوم را شفا بخشید.

21 Les Israélites qui se trouvaient à Jérusalem célébrèrent la fête des pains sans levain pendant sept jours, avec une grande joie. Les lévites et les prêtres louaient Yahvé jour après jour, en chantant à Yahvé avec des instruments puissants.

پس بنی‌اسرائیل هفت روز عید نان فطیر را با شادی فراوان در شهر اورشلیم جشن گرفتند. درضمن لاویان و کاهنان هر روز با آلات موسیقی خداوند را ستایش می‌کردند.

22 Ézéchias adressa des paroles d'encouragement à tous les Lévites qui avaient de l'intelligence dans le service de Yahvé. Ils mangèrent pendant toute la durée de la fête, pendant les sept jours, en offrant des sacrifices d'actions de grâces et en se confessant à Yahvé, le Dieu de leurs pères.

(حِزِقیای پادشاه از تمام لاویانی که مراسم عبادتی را خوب انجام داده بودند قدردانی کرد.) هفت روز مراسم عید برقرار بود. قوم قربانیهای سلامتی تقدیم کردند و خداوند، خدای اجدادشان را ستایش نمودند.

23 Toute l'assemblée prit l'avis de célébrer sept autres jours, et ils célébrèrent sept autres jours avec joie.

تمام جماعت پس از مشورت، تصمیم گرفتند عید پِسَح هفت روز دیگر ادامه یابد؛ پس با شادی هفت روز دیگر این عید را جشن گرفتند.

24 Car Ézéchias, roi de Juda, donna à l'assemblée, en offrande, mille taureaux et sept mille brebis; les princes donnèrent à l'assemblée mille taureaux et dix mille brebis, et un grand nombre de prêtres se sanctifièrent.

حِزِقیا هزار گاو و هفت هزار گوسفند برای قربانی به جماعت بخشید. مقامات مملکتی نیز هزار گاو و ده هزار گوسفند هدیه کردند. در این هنگام عدهٔ زیادی از کاهنان نیز خود را تقدیس نمودند.

25 Toute l'assemblée de Juda, avec les prêtres et les lévites, toute l'assemblée venue d'Israël, et les étrangers sortis du pays d'Israël et qui habitaient en Juda, se réjouirent.

تمام مردم یهودا، همراه با کاهنان و لاویان و آنانی که از مملکت اسرائیل آمده بودند، و نیز غریبان ساکن اسرائیل و یهودا، شادی می‌کردند.

26 Il y eut donc une grande joie à Jérusalem, car depuis le temps de Salomon, fils de David, roi d'Israël, il n'y avait rien eu de tel à Jérusalem.

اورشلیم از زمان سلیمان پسر داوود پادشاه تا آن روز، چنین روز شادی به خود ندیده بود.

27 Alors les prêtres lévitiques se levèrent et bénirent le peuple. Leur voix a été entendue, et leur prière est montée jusqu'à sa sainte demeure, jusqu'aux cieux.

در خاتمه، کاهنان و لاویان ایستاده، قوم را برکت دادند و خدا دعای آنها را از قدس خود در آسمان شنید و اجابت فرمود.