Handelingen 21
1 Het geschiedde nu, toen wij ons van hen losgerukt hadden en afgevaren waren, dat wij rechtuit liepen en aan Kos kwamen, en den volgenden dag aan Rhodus, en vandaar aan Patara,
Дупэ че не-ам смулс дин брацеле лор, ам плекат пе апэ ши не-ам дус дрепт ла Кос, а доуа зи ла Родос ши де-аколо ла Патара.
2 En wij vonden een schip dat naar Fenicië overvoer en gingen aanboord en voeren af.
Ам гэсит о корабие каре авя сэ трякэ ын Феничия, не-ам суит ын еа ши ам плекат.
3 Toen wij nu in het gezicht van Cyprus waren gekomen en dit links hadden laten liggen, voeren wij naar Syrië, en liepen binnen te Tyrus, want daar moest het schip zijn lading lossen.
Ам трекут прин фаца инсулей Чипру, ам лэсат-о ла стынга ши не-ам урмат друмул спре Сирия, апой не-ам дат жос ын Тир, унде авя сэ се дескарче корабия.
4 En wij vonden de discipelen en bleven daar zeven dagen. En dezen zeiden door den Geest tot Paulus dat hij niet naar Jerusalem moest opgaan.
Аколо ам гэсит пе ученичь ши ам рэмас шапте зиле. Ученичий, прин Духул, зичяу луй Павел сэ ну се суе ла Иерусалим.
5 Toen wij nu die dagen hadden doorgebracht, vertrokken wij en gingen voort, terwijl allen met vrouwen en kinderen ons vergezelden tot buiten de stad; en nadat wij op den oever geknield en gebeden hadden,
Дар кынд с-ау ымплинит зилеле, ам плекат ши не-ам вэзут де друм; ши не-ау петрекут тоць, ку невестеле ши копиий, пынэ афарэ дин четате. Ам ынӂенункят пе мал ши не-ам ругат.
6 groetten wij malkander, en wij gingen scheep, maar zij keerden terug naar huis.
Апой не-ам луат зиуа бунэ уний де ла алций ши ной не-ам суит ын корабие, яр ей с-ау ынторс акасэ.
7 Wij nu, de vaart van Tyrus volbracht hebbende, kwamen aan te Ptolemais, en de broeders groetende, bleven wij één dag bij hen.
Дупэ че не-ам испрэвит кэлэтория пе маре, дин Тир ам плекат ла Птолемаида, унде ам урат де бине фрацилор ши ам стат ла ей о зи.
8 En den volgenden dag vertrokken wij en kwamen te Cesarea; en wij gingen in het huis van Filippus den evangelist, die één was van de zeven en bleven bij hem.
А доуа зи, ам плекат ши ам ажунс ла Чезарея. Ам интрат ын каса луй Филип евангелистул, каре ера унул дин чей шапте, ши ам гэздуит ла ел.
9 Deze nu had vier dochters, die maagden waren en profeteerden.
Ел авя патру фете фечоаре, каре пророчяу.
10 Terwijl wij daar nu verscheiden dagen bleven, kwam er een zekere profeet van Judea, met name Agabus;
Фииндкэ стэтям де май мулте зиле аколо, ун пророк нумит Агаб с-а коборыт дин Иудея
11 en hij kwam tot ons en greep den gordelriem van Paulus, en zich zelven de handen en voeten bindende, zeide hij: Dit zegt de Heilige Geest: Den man van wien deze gordelriem is, zullen de Joden in Jerusalem alzoo binden, en zij zullen hem overleveren in de handen der heidenen.
ши а венит ла ной. А луат брыул луй Павел, шь-а легат пичоареле ши мыниле ши а зис: „Ятэ че зиче Духул Сфынт: ‘Аша вор лега иудеий ын Иерусалим пе омул ачела ал куй есте брыул ачеста ши-л вор да ын мыниле нямурилор.’”
12 Toen wij nu dit hoorden, vroegen, zoowel wij als zij die daar woonden, dringend dat hij toch niet zou opgaan naar Jerusalem.
Кынд ам аузит лукрул ачеста, атыт ной, кыт ши чей де аколо ам ругат пе Павел сэ ну се суе ла Иерусалим.
13 Toen antwoordde Paulus en zeide: Wat doet gij, met zoo te weenen en mijn hart week te maken? want ik ben gereed niet alleen om gebonden te worden, maar zelfs om te Jerusalem te sterven voor den Naam van den Heere Jezus.
Атунч Павел а рэспунс: „Че фачець де плынӂець аша ши-мь рупець инима? Еу сунт гата ну нумай сэ фиу легат, дар кяр сэ ши мор ын Иерусалим пентру Нумеле Домнулуй Исус.”
14 En daar hij zich niet liet afraden, berustten wij er in, zeggende: Des Heeren wille geschiede!
Дакэ ам вэзут кэ ну-л путем ындуплека, н-ам май стэруит ши ам зис: „Факэ-се воя Домнулуй!”
15 Na die dagen nu maakten wij ons reisvaardig en gingen op naar Jerusalem.
Дупэ зилеле ачеля, не-ам прегэтит де плекаре ши не-ам суит ла Иерусалим.
16 En er gingen ook eenigen der discipelen van Cesarea met ons mede, die zekeren Mnason van Cyprus medebrachten, een ouden discipel, bij wien wij zouden verblijven.
Кыцьва ученичь дин Чезарея ау венит ши ей ку ной ши не-ау дус ла унул нумит Мнасон, дин Чипру, векь ученик, ла каре авям сэ гэздуим.
17 Toen wij nu te Jerusalem gekomen waren, ontvingen de broeders ons met vreugde.
Кынд ам ажунс ла Иерусалим, фраций не-ау примит ку букурие.
18 En den volgenden dag ging Paulus met ons naar Jakobus; en al de oudsten waren daar gekomen.
А доуа зи, Павел а мерс ку ной ла Иаков ши тоць презбитерий с-ау адунат аколо.
19 En als hij hen gegroet had, verhaalde hij van stuk tot stuk wat God door zijn bediening onder de heidenen had gedaan.
Дупэ че ле-а дат зиуа бунэ, ле-а историсит ку де-амэнунтул че фэкусе Думнезеу ын мижлокул нямурилор прин служба луй.
20 En toen zij dit gehoord hadden, loofden zij God, en zeiden tot Paulus: Gij ziet, broeder! hoeveel tienduizenden onder de Joden er zijn die geloovig zijn geworden, en zij zijn allen ijveraars voor de wet.
Кынд л-ау аузит, ау прослэвит пе Думнезеу. Апой, й-ау зис: „Везь, фрате, кыте мий де иудей ау крезут ши тоць сунт плинь де рывнэ пентру Леӂе.
21 Nu is hun aangaande u verteld dat gij al de Joden, die onder de heidenen zijn, leert van Mozes af te vallen, zeggende dat zij hun kinderen niet moeten besnijden, noch, leven naar de gewoonten.
Дар ей ау аузит деспре тине кэ ынвець пе тоць иудеий каре трэеск принтре нямурь сэ се лепеде де Мойсе, кэ ле зичь сэ ну-шь тае копиий ымпрежур ши сэ ну трэяскэ потривит ку обичеюриле.
22 Wat dan nu? Zonder twijfel zal het volk bijeenkomen, want zij zullen hooren dat gij gekomen zijt.
Че есте де фэкут? Негрешит, мулцимя аре сэ се адуне, кэч вор аузи кэ ай венит.
23 Doe dan wat wij u zeggen: Er zijn vier mannen onder ons die onder een gelofte staan;
Деч, фэ че-ць вом спуне ной. Авем аич патру бэрбаць, каре ау фэкут о журуинцэ.
24 neem die mede en zonder u af met hen, en draag voor hen de onkosten, opdat zij hun hoofd mogen scheren; en dan zullen allen weten dat er niets aan is van hetgeen hun aangaande u verteld is, maar dat gij ook zelf voortgaat met de wet te onderhouden.
Я-й ку тине, курэцеште-те ымпреунэ ку ей ши келтуеште ту пентру ей, ка сэ-шь радэ капул. Ши астфел вор куноаште тоць кэ ну есте нимик адевэрат дин челе че ау аузит деспре тине, чи кэ ши ту умбли ынтокмай дупэ рындуялэ ши пэзешть Леӂя.
25 Wat nu de heidenen aangaat, die geloofd hebben, wij hebben ons oordeel geschreven, dat zij zich wachten moeten van hetgeen den afgoden is geofferd, en van bloed, en van het gestikte, en van hoererij.
Ку привире ла нямуриле каре ау крезут, ной ам хотэрыт ши ле-ам скрис кэ требуе сэ се феряскэ де лукруриле жертфите идолилор, де сынӂе, де добитоаче сугрумате ши де курвие.”
26 Toen nam Paulus die mannen den volgenden dag mede, en zich met hen afgezonderd hebbende, ging hij naar den tempel en kondigde den laatste van de dagen der afzondering aan, totdat voor ieder van hen de offerande zou geofferd worden.
Атунч, Павел а луат пе оамений ачея, с-а курэцит ши а интрат ку ей а доуа зи ын Темплу, ка сэ вестяскэ сфыршитул зилелор курэцирий, кынд се ва адуче жертфэ пентру фиекаре дин ей.
27 Toen nu de zeven dagen ten einde liepen, zagen de Joden van Asië hem in den tempel, en maakten de gansche schare op en sloegen de handen aan hem,
Кэтре сфыршитул челор шапте зиле, иудеий дин Асия, кынд ау вэзут пе Павел ын Темплу, ау ынтэрытат тот нородул, ау пус мыниле пе ел
28 roepende: Mannen Israëls! komt te hulp! deze is de man, die aan allen overal leert tegen het volk, en de wet, en deze plaats! ja, zelfs heeft hij Grieken naar den tempel gebracht en die heilige plaats ontwijd!
ши ау ынчепут сэ стриӂе: „Бэрбаць исраелиць, даць ажутор! Ятэ омул каре проповэдуеште претутиндень ши ын тоатэ лумя ымпотрива нородулуй, ымпотрива Леӂий ши ымпотрива локашулуй ачестуя, ба ынкэ а вырыт ши пе ниште гречь ын Темплу ши а спуркат ачест локаш сфынт.”
29 Want zij hadden vroeger Trofimus den Efesiër met hem in de stad gezien, dien zij meenden dat Paulus in den tempel had gebracht.
Ын адевэр, вэзусерэ май ынаинте пе Трофим, Ефесянул, ымпреунэ ку ел ын четате ши кредяу кэ Павел ыл бэгасе ын Темплу.
30 En de geheele stad kwam in opstand en het volk liep te hoop, en zij grepen Paulus en sleepten hem uit den tempel, en terstond werden de deuren gesloten.
Тоатэ четатя с-а пус ын мишкаре ши с-а стрынс нородул дин тоате пэрциле. Ау пус мына пе Павел ши л-ау скос дин Темплу, але кэруй ушь ау фост ынкуяте ындатэ.
31 En terwijl zij hem zochten te vermoorden, kwam tot den overste van de wacht het bericht dat geheel Jerusalem in opstand was.
Пе кынд ынчеркау сэ-л омоаре, с-а дус вестя ла кэпитанул оастей кэ тот Иерусалимул с-а тулбурат.
32 Deze nu nam terstond soldaten en hoofdmannen, en liep op hen toe. En toen zij den overste en de soldaten zagen, hielden zij op van Paulus te slaan.
Ачеста а луат ындатэ осташь ши суташь ши а алергат ла ей. Кынд ау вэзут пе кэпитан ши пе осташь, ау ынчетат сэ май батэ пе Павел.
33 Toen naderde de overste en greep hem, en gebood dat men hem met twee ketenen zou binden, en vroeg wie hij was en wat hij gedaan had.
Атунч, кэпитанул с-а апропият, а пус мына пе ел ши а порунчит сэ-л леӂе ку доуэ ланцурь. Апой а ынтребат чине есте ши че а фэкут.
34 En onder het volk riep de een dit, de ander dat; maar omdat hij door het gewoel niets zekers kon te weten komen, beval hij om hem naar het kasteel te brengen.
Дар уний стригау ынтр-ун фел, алций ынтр-алт фел прин мулциме. Фииндкэ ну путя деч сэ ынцелягэ адевэрул дин причина зарвей, а порунчит сэ-л дукэ ын четэцуе.
35 Toen Paulus nu aan de trappen was gekomen, was het zoodanig dat hij door de soldaten gedragen werd, wegens het geweld der menigte.
Кынд а ажунс пе трепте, Павел а требуит сэ фие дус де осташь дин причина ымбулзелий нородулуй ынтэрытат,
36 Want de volksmenigte volgde, al schreeuwende: Weg met hem!
кэч мулцимя нородулуй се циня дупэ ел ши стрига: „Ла моарте ку ел!”
37 Toen Paulus nu in het kasteel zou gebracht worden, zeide hij tot den overste: Is het mij geoorloofd iets tot u te zeggen? Deze nu zeide: Kent gij Grieksch?
Токмай кынд ера сэ фие бэгат ын четэцуе, Павел а зис кэпитанулуй: „Ымь есте ынгэдуит сэ-ць спун чева?” Кэпитанул а рэспунс: „Штий гречеште?
38 Zijt gij dan die Egyptenaar niet, die vóór deze dagen oproer maakte en de vier duizend bandieten naar de woestijn uitleidde?
Ну кумва ешть еӂиптянул ачела каре с-а рэскулат акум ын урмэ ши а дус ын пустиу пе чей патру мий де тылхарь?”
39 Maar Paulus zeide: Ik ben een joodsch man, van Tarsus in Cilicië, een burger van een niet onbekende stad; en ik bid u, laat mij toe tot het volk te spreken.
„Еу сунт иудеу”, а спус Павел, „дин Тарсул дин Чиличия, четэцян ал уней четэць ну фэрэ ынсемнэтате. Те рог, дэ-мь вое сэ ворбеск нородулуй.”
40 Toen het hem dan toegelaten was, stond Paulus op de trappen en wenkte het volk toe met de hand. En toen er een groote stilte was gekomen, sprak hij hen aan in de hebreeuwsche taal, zeggende:
Дупэ че й-а дат вое кэпитанул, Павел а стат ын пичоаре пе трепте ши а фэкут семн нородулуй ку мына. С-а фэкут о маре тэчере, ши Павел ле-а ворбит ын лимба евреяскэ астфел:
