< Handelingen 12 >

1 Omtrent dien tijd nu sloeg de koning Herodes de handen aan sommigen van de gemeente om hun kwaad te doen;
Андэ кадья ж вряма тхагар Иродо схутилдя коисавэн манушэн андай кхандири, кай тэ терэл лэнди бида.
2 en hij doodde Jakobus, den broeder van Johannes, met het zwaard.
Вов припхэндя тэ умарэн мечёса Иаковос, пхралэс Иоаностирэс.
3 En toen hij zag dat dit den Joden welgevallig was, ging hij voort en nam ook Petrus gevangen; — het was in de dagen der ongezuurde brooden.
И кала вов дикхля, со иудеёнди када чялиля, вов запхандадя лэ Пэтрос андо баруно. Када сас андэ свэнкостирэ деса Бизакваскатирэ марнэн.
4 En als hij hem gegrepen had zette hij hem in de gevangenis, en gaf hem ter bewaking aan vier wachten, elk van vier soldaten, met het plan om hem na het paaschfeest voor het volk te brengen.
Пэтрос запхандадэ андо баруно и тховдэ штар пэ штар халавдэн, тэ дикхэн пала лэстэ. Иродо камля тэ выандярэл лэс кай и мануша, кала прожала и Патради.
5 Petrus werd dus in de gevangenis bewaard, maar door de gemeente werd zonder ophouden een gebed tot God voor hem gedaan.
Пэтро сас андо баруно, ай кхандири пхабардэс мангэласпэ пала лэстэ Дэвлэс.
6 Toen nu Herodes hem wilde voorbrengen, sliep Petrus dien zelfden nacht tusschen twee soldaten, gebonden met twee ketenen, en wachters vóór de deur bewaarden de gevangenis.
Рятяса, англай кода, кала Иродо камля тэ выандярэл лэс по сындо, Пэтро совэлас машкар дуй халавдэ, спхангло дуе лэпунзэнца, ай инке халавдэ тэрдёнас и дикхэнас пашай удара барунэстирэ.
7 En ziet, een engel des Heeren stond daar, en een licht scheen in het vertrek; en hij stiet Petrus in de zijde en maakte hem wakker, zeggende: Sta haastig op! — En hem vielen de ketenen van de handen.
И акэ, авиля ангело Раеско, и баро удуд свэнтояспэ по тхан, кай сас о Пэтро. Ангело арэсля пай риг Пэтростири и вазгля лэс сунэстар. — Вщи майсыго! — пхэндя вов, и лэпунзэ пэле пай васта Пэтростирэ.
8 En de engel zeide tot hem: Omgord u en maak uw schoenen vast! En hij deed alzoo. En hij zeide tot hem: Sla uw mantel om en volg mij!
Ангело пхэндя: — Обпхандюв кущикаса и уряв пэрналэ. Пэтро тердя кадя. — Уряв пэстири йида и жа пала мандэ, — пхэндя ангело.
9 En hij ging uit en volgde. En hij wist niet dat het waarachtig was wat door den engel geschiedde, maar hij meende dat hij een visioen zag.
Пэтро выжыля палав ангело андав баруно тай на поля, со вся, со терэл ангело, терэлпэ чячес. Лэсти сикадиляпэ, со вов дикхэл дикхимос.
10 En toen zij de eerste en de tweede wacht waren doorgegaan, kwamen zij bij de ijzeren poort, die naar de stad leidt; en die ging vanzelf voor hen open, en zij gingen er uit en gingen een straat voort. En op eens scheidde de engel van hem.
Онэ прожыле екхэн халавдэн, тунчи машкар аврэн и поджыле кай саструнэ удара, савэ андярэн андо форо. Удара ежэнэ отпхэрнадэпэ англай лэндэ, и онэ выжыле. Онэ прожыле екх гаса, и акэ ангело ужыля.
11 En Petrus kwam tot zich zelven en zeide: Nu weet ik waarlijk dat de Heere zijn engel heeft gezonden en mij verlost heeft uit de hand van Herodes, en uit al de verwachting van het volk der Joden.
Кала о Пэтро авиля андэр пэстэ, вов пхэндя: — Акана мэ чячимаса жанав, со Рай бишалдя Пэстирэс ангелос и заля ман андай васта Иродостирэ и фэрисардя бидатар, сави камэнас тэ терэн манди иудеёско народо.
12 En overlegd hebbende ging hij naar het huis van Maria, de moeder van Johannes, bijgenaamd Markus, waar velen biddend vergaderd waren.
Кала Пэтро поля, со тердяпэ, вов жыля андо чер, кай жувэлас Мария и дэй Иоаностири, савэс инке акхарэнас Марко. Котэ стидэпэ тэ мангэнпэ Дэвлэс бут мануша.
13 En toen hij aan de deur der poort geklopt had, kwam er een dienstmaagd met name Rhode, om open te doen.
Пэтро помардя андэ удара, и бутярни, савя акхарэнас Роза, жыля кай тэ отпхэрнавэл.
14 En de stem van Petrus herkennende, deed zij van blijdschap de poort niet open, maar liep naar binnen en boodschapte dat Petrus voor de poort stond.
Вой ужангля лэ Пэтрос пав гласо, и лошатар забистардя тэ отпхэрнавэл удара. Вой прастая палпалэ, кай тэ пхэнэл, со Пэтро тэрдёл пашай удара.
15 Maar zij zeiden tot haar: Gij raast! Doch zij hield vol dat het zoo was. En zij zeiden: Het is zijn engel!
— Ту на андэ пэстири годи, — пхэндэ лати. Нэ вой инке и инке пхэнэлас лэнди. — Када лэско ангело, — пхэндэ онэ.
16 Petrus nu bleef kloppen, en als zij hadden opengedaan, zagen ze hem en stonden verbaasd.
Пэтро майдур марэлас андэ удара, и кала онэ отпхэрнадэ удара и удикхле лэс, фартэ дивосайле.
17 En toen hij hun met de hand had gewenkt om te zwijgen, vertelde hij hoe de Heere hem uit de gevangenis had uitgeleid en zeide: Boodschapt dit aan Jakobus en de broeders. — En hij ging uit en vertrok naar een andere plaats.
Пэтро вастэса сикадя кай тэ ашэн мулком и роспхэндя, сар о Рай выандярдя лэс андав баруно. — Роспхэнэнтэ пала када Иаковости и аврэнди пхралэнди, — пхэндя вов и жыля котар андо авэр тхан.
18 Als het nu dag was geworden, was er geen kleine beweging onder de soldaten, wat er toch van Petrus mocht geworden zijn.
Дэнзор халавдэ ашыле тэ прастэн кордэ-кардэ, бо нико на жанэлас, со тердяпэ лэ Пэтроса.
19 En als Herodes hem had gezocht maar niet gevonden, ondervroeg hij de wachters en gebood dat zij zouden weggevoerd worden. En hij ging af van Judea naar Cesarea en bleef daar.
Иродо родэлас лэ Пэтрос, нэ сар на аракхле лэс, вов допушля халавдэн и припхэндя тэ умарэн лэн. Тунчи Иродо лагля Иудеятар андэ Кесария и сас котэ сави-то вряма.
20 Herodes nu was in twist met de Tyriërs en de Sidoniërs; maar zij kwamen gezamenlijk bij hem en wonnen Blastus, die des konings kamerheer was, voor zich, en verzochten om vrede; want hun land werd gespijzigd van dat des konings.
Иродо сас холяко пэ мануша андав Тиро и Сидоно. Кола допхэндэпэ машкар пэстэ и авиле кав Иродо. Онэ умангле Бластос, саво сас пхурэдэр андэ тхагарастири града, кай вов подритярэл лэн, тай мангле кав тхагар о миро, колэсти со лэндири пхув лэлас о хамос андай тхагарастири пхув.
21 En op een bepaalden dag deed Herodes een koninklijk kleed aan, en zittende op den rechterstoel hield hij een rede tot hen.
Андэ вытидо дес Иродо урявдя тхагарастири йида, бэшля пэ троно и пхэнэлас лэнди лав.
22 En het volk riep uit: De stem van een god en niet van een mensch!
Мануша ашыле тэ цыписавэн: — Када гласо дэвлэско, ай на манушэско!
23 En op dat zelfde oogenblik sloeg hem een engel des Heeren, omdat hij Gode de glorie niet gaf; en door de wormen verteerd zijnde, gaf hij den geest.
Нэ андэ кодья ж вряма ангело Раеско умардя Иродос, колэсти со вов на дя слава лэ Дэвлэсти. Лэс схале чермэ, и вов муля.
24 En het woord Gods nam toe en vermeerderde.
Ай лав Дэвлэско розжаласпэ майдур и майдур.
25 Barnabas nu en Saulus keerden terug van Jerusalem, als zij den dienst volbracht hadden, en namen ook Johannes mede, die bijgenaamd wordt Markus.
Варнава и Савло тердэ пэско рындо андо Иерусалимо и рисайле. Онэ линэ пэса Иоанос, савэс инке акхарэнас Марко.

< Handelingen 12 >