Psalmien 90
1 Mooseksen, Jumalan miehen, rukous. Herra, sinä olet meidän turvamme polvesta polveen.
Господе! Ти си нам уточиште од колења до колења.
2 Ennenkuin vuoret syntyivät ja sinä loit maan ja maanpiirin, iankaikkisesta iankaikkiseen olet sinä, Jumala.
Пре него се горе родише и сазда се земља и васиљена, и од века довека, Ти си Бог.
3 Sinä palautat ihmiset takaisin tomuun ja sanot: "Palatkaa jälleen, te ihmisten lapset".
Ти враћаш човека у трулеж, и говориш: Вратите се синови људски!
4 Sillä tuhat vuotta on sinun silmissäsi niinkuin eilinen päivä, joka meni ohitse, ja niinkuin öinen vartiohetki.
Јер је хиљада година пред очима Твојим као дан јучерашњи, кад мине, и као стража ноћна.
5 Sinä huuhdot heidät pois; he ovat kuin uni, ovat kuin ruoho, joka aamulla kukoistaa:
Ти их као поводњем односиш; они су као сан, као трава, која рано вене,
6 aamulla se kasvaa ja kukoistaa, mutta illalla se leikataan ja kuivettuu.
Ујутру цвета и увене, увече се покоси и сасуши.
7 Sillä me hukumme sinun vihasi voimasta, ja sinun kiivastuksesi voimasta me häviämme pois.
Јер нас нестаје од гнева Твог, и од јарости Твоје у сметњи смо.
8 Meidän pahat tekomme sinä asetat eteesi, salaiset syntimme kasvojesi valkeuteen.
Ставио си безакоња наша преда се, и тајне наше на светлост лица свог.
9 Niin kaikki meidän päivämme kuluvat sinun vihasi alla, vuotemme päättyvät meiltä kuin huokaus.
Сви се дани наши прекраћују од срдње Твоје, године наше пролазе као глас.
10 Meidän elinpäivämme ovat seitsemänkymmentä vuotta taikka enintään kahdeksankymmentä vuotta; ja parhaimmillaankin ne ovat vaiva ja turhuus, sillä ne kiitävät ohitse, niinkuin me lentäisimme pois.
Дана година наших свега има до седамдесет година, а у јачег до осамдесет година: и сам је цвет њихов мука и невоља; јер теку брзо, и ми одлећемо.
11 Kuka ajattelee sinun vihasi ankaruutta, sinun kiivauttasi, niin että hän sinua pelkäisi?
Ко зна силу гнева Твог и Твоју јарост, да би Те се као што треба бојао?
12 Opeta meitä laskemaan päivämme oikein, että me saisimme viisaan sydämen.
Научи нас тако бројати дане наше, да бисмо стекли срце мудро.
13 Herra, palaja jälleen. Voi, kuinka kauan? Armahda palvelijoitasi.
Поврати се, Господе! Докле ћеш? Смилуј се на слуге своје.
14 Ravitse aamulla meitä armollasi, suo meille iloa ja riemua kaikkina päivinämme.
Ујутру нас насити доброте своје, и радоваћемо се и веселити у све дане своје.
15 Suo meidän iloita yhtä monta päivää, kuin olet nöyryyttänyt meitä, yhtä monta vuotta, kuin olemme kovaa kokeneet.
Обрадуј нас према данима, у које си нас мучио, и према годинама, у које смо гледали невољу.
16 Saakoot palvelijasi nähdä sinun tekosi ja heidän lapsensa sinun kunniasi.
Нека се покаже на слугама Твојим дело Твоје, и слава Твоја на синовима њиховим.
17 Ja tulkoon osaksemme Herran, meidän Jumalamme, laupeus. Suo menestyä meille kättemme työn; niin, suo menestyä meidän kättemme työn.
Нека буде добра воља Господа Бога нашег с нама, и дело руку наших доврши нам, и дело руку наших доврши.
