Psalmien 78
1 Aasafin mietevirsi. Kuuntele, kansani, minun opetustani, kallistakaa korvanne minun suuni sanoille.
Асафово поучение. Слушайте, люде мои, поучението ми: Приклонете ушите си към думите на устата ми.
2 Minä avaan suuni mietelmiin, tuon ilmi muinaisaikojen arvoituksia.
Ще отворя устата си в притча, Ще произнеса гатанки от древността.
3 Mitä olemme kuulleet, minkä olemme saaneet tietää ja mitä isämme ovat meille kertoneet,
Това, което чухме и научихме, И нашите бащи ни разказаха,
4 sitä me emme heidän lapsiltansa salaa, vaan me kerromme tulevalle polvelle Herran ylistettävistä teoista, hänen voimastansa ja ihmeistänsä, jotka hän on tehnyt.
Няма да го скрием от чадата им в идното поколение, Но ще повествуваме хвалите на Господа, Неговата сила и чудесните дала, които извърши,
5 Hän asetti todistuksen Jaakobiin, hän sääti Israeliin lain ja käski meidän isiemme julistaa ne lapsillensa,
Защото Той постави свидетелство в Якова, И положи закон в Израиля, За които заповяда в Израиля, За които заповяда на бащите ни Да ги възвестяват чадата си,
6 että jälkipolvi saisi ne tietää, saisivat tietää vastedes syntyvät lapset, ja nekin nousisivat ja kertoisivat niistä lapsillensa.
За да ги знае идното поколение, Децата, които щяха да се родят, - Които да настанат и да ги разказват на своите чада.
7 Niin nämä panisivat uskalluksensa Jumalaan eivätkä unhottaisi Jumalan tekoja, vaan ottaisivat hänen käskyistänsä vaarin.
За да възложат надеждата си на Бога, И да не забравят делата на Бога, Но да пазят Неговите заповеди,
8 Ja niin ei heistä tulisi, niinkuin heidän isistänsä, kapinoitseva ja niskoitteleva polvi, sukupolvi, jonka sydän ei pysynyt lujana ja jonka henki ei pysynyt uskollisena Jumalalle.
И да не станат като бащите си, Упорито и непокорно поколение, Поколение, което не утвърди сърцето си. И чийто дух не биде непоколебим за Бога.
9 Efraimin lapset, asestetut jousimiehet, kääntyivät pakoon taistelun päivänä.
Ефремците, макар въоръжени и запъващи лъкове, Върнаха се назад в деня на боя.
10 Eivät he pitäneet Jumalan liittoa, eivät tahtoneet vaeltaa hänen lakinsa mukaan,
Не опазиха завета на Бога, И в закона Му не склониха да ходят,
11 vaan he unhottivat hänen suuret tekonsa ja hänen ihmeensä, jotka hän heille näytti.
А забравиха Неговите деяния И чудесните дела, които им показа.
12 Heidän isiensä nähden hän ihmeitä teki Egyptin maassa, Sooanin kedolla.
Пред бащите им извърши чудеса В Египетската земя, в полето Танис
13 Hän halkaisi meren ja vei heidät sen läpi, hän seisotti vedet roukkioksi.
Раздвои морето и ги преведе, И направи водите да стоят като грамада.
14 Hän johdatti heitä päivän aikaan pilvellä ja tulen valolla kaiket yöt.
Води ги денем с облак, И цялата нощ с огнена виделина.
15 Hän halkoi kalliot erämaassa ja juotti heitä runsaasti, kuin syvistä vesistä.
Разцепи канари в пустинята, И ги напои изобилно като от бездни.
16 Hän juoksutti puroja kalliosta ja vuodatti virtanaan vettä.
И изведе потоци из канарата, И направи да потекат води като реки.
17 Yhä he kuitenkin tekivät syntiä häntä vastaan ja olivat uppiniskaisia Korkeimmalle erämaassa.
Но те продължиха да Му съгрешават още И да огорчават Всевишния в безводната страна.
18 He kiusasivat Jumalaa sydämessänsä, vaatien ruokaa himonsa tyydyttämiseksi.
Със сърцето си изпитаха Бога, Като искаха ястия за лакомството си,
19 Ja he puhuivat Jumalaa vastaan sanoen: "Voikohan Jumala kattaa pöydän erämaassa?
И говориха против Бога, казвайки: Може ли Бог да приготви трапеза в пустинята?
20 Katso, hän kyllä kallioon iski, ja vedet vuotivat ja purot tulvivat; mutta voiko hän antaa myös leipää tai hankkia kansallensa lihaa?"
Ето, Той удари канарата, та потекоха води и потоци преляха; А може ли и хляб да даде, или да достави месо за людете Си?
21 Sentähden Herra, kun hän sen kuuli, julmistui; ja tuli syttyi Jaakobissa, ja Israelia vastaan nousi viha,
Затова Господ чу и се разгневи, И огън пламна против Якова, А още и гняв обсипа Израиля;
22 koska he eivät uskoneet Jumalaan eivätkä luottaneet hänen apuunsa.
Защото не повярваха в Бога, Нито Му уповаваха, че ще ги избави.
23 Hän käski pilviä korkeudessa ja avasi taivaan ovet;
При все това Той заповяда на облаците горе, И отвори небесните врати,
24 hän satoi heille ruuaksi mannaa, hän antoi heille taivaan viljaa.
Та им наваля манна да ядат И даде им небесно жито.
25 Ihmiset söivät enkelien leipää; hän lähetti heille evästä yllin kyllin.
Всеки ядеше ангелски хляб; Прати им храна до насита.
26 Hän nosti taivaalle itätuulen ja ajoi voimallaan esiin etelätuulen;
Подигна източен вятър на небето, И със силата Си докара южния вятър.
27 hän antoi sataa heille lihaa kuin tomua, siivekkäitä lintuja kuin meren hiekkaa;
Наваля върху тях и месо изобилно като прах, И птици крилати много като морския пясък;
28 hän pudotti ne leirinsä keskeen, yltympäri asuntonsa.
И направи ги да падат всред стана им, Около жилищата им.
29 Niin he söivät ja tulivat kylläisiksi; mitä he olivat himoinneet, sitä hän salli heidän saada.
И тъй, ядоха и се преситиха, Като им даде това, което желаеха.
30 Eivät olleet he vielä himoansa tyydyttäneet, ja ruoka oli vielä heidän suussaan,
А докато още не бяха се отказали от лакомството си, И ястието им бе в устата им,
31 kun heitä vastaan jo nousi Jumalan viha: hän tappoi heidän voimakkaimpansa ja kaatoi maahan Israelin nuoret miehet.
Гневът Божий ги обсипа та изби по-тлъстите от тях, И повали отборните на Израиля.
32 Mutta sittenkin he yhä vielä tekivät syntiä eivätkä uskoneet hänen ihmeitänsä.
При всичко това те следваха да съгрешават, И не вярваха поради чудесните Му дела.
33 Sentähden hän lopetti heidän päivänsä niinkuin tuulahduksen, antoi heidän vuottensa päättyä äkilliseen perikatoon.
Затова Той изнуряваше дните им със суета, И годините им с ужас.
34 Kun hän surmasi heitä, kysyivät he häntä, kääntyivät ja etsivät Jumalaa.
Когато ги умъртвяваше, тогава питаха за Него, Та изново търсеха Бога ревностно;
35 He muistivat, että Jumala oli heidän kallionsa, ja että Jumala, Korkein, oli heidän lunastajansa.
И спомниха, че Бог им беше канара, И всевишният Бог техен изкупител.
36 Mutta he pettivät häntä suullaan ja valhettelivat hänelle kielellänsä;
Но с устата си Го ласкаеха, И с езика си Го лъжеха;
37 sillä heidän sydämensä ei ollut vakaa häntä kohtaan, eivätkä he olleet uskolliset hänen liitossansa.
Защото сърцето им не беше право пред Него, Нито бяха верни на завета Му.
38 Mutta hän on laupias, antaa anteeksi rikkomukset eikä tahdo hukuttaa. Sentähden hän usein kääntyi vihastansa eikä antanut kaiken kiivautensa nousta.
Но Той, като многомилостив, прощаваше беззаконието им и не ги погубваше; Да! много пъти въздържаше гнева Си, И не подигаше всичкото Си негодувание;
39 Sillä hän muisti, että he ovat liha, tuulahdus, joka menee eikä enää palaja.
И си спомняше, че бяха плът, Вятър, който прехожда и не се връща.
40 Kuinka usein he niskoittelivat häntä vastaan korvessa ja murehduttivat hänen mielensä erämaassa!
Колко пъти Го огорчаваха в пустинята И Го разгневяваха в безводната страна,
41 Ja yhä edelleen he kiusasivat Jumalaa ja vihoittivat Israelin Pyhän.
Като изново изпитваха Бога, И предизвикваха Светия Израилев!
42 He eivät muistaneet hänen kättänsä, eivät sitä päivää, jona hän päästi heidät ahdistajasta,
Не си спомнюваха силата на ръката Му В деня, когато ги избави от противника,
43 jona hän teki tunnustekonsa Egyptissä ja ihmeensä Sooanin kedolla,
Как показа в Египет знаменията Си, И чудесата на полето Танис,
44 muutti heidän virtansa vereksi, niin etteivät he voineet vesiojistaan juoda;
И превърна вадите им в кръв, И потоците им, та не можаха да пият;
45 lähetti heidän sekaansa paarmoja, jotka heitä söivät, ja sammakoita, jotka tuottivat heille häviötä;
Как прати върху тях рояци мухи, които ги изпоядоха, И жаби, които ги изпогубиха,
46 antoi heidän satonsa tuhosirkoille ja heinäsirkoille heidän vaivannäkönsä;
И предаде произведенията им на гъсеници, И трудовете им на скакалци
47 hävitti rakeilla heidän viiniköynnöksensä ja raekivillä heidän metsäviikunapuunsa;
Как порази с град лозята им, И със светкавици черниците им,
48 antoi heidän karjansa alttiiksi rakeille ja heidän laumansa salamoille.
И предаде на град добитъка им, И стадата им на мълнии;
49 Hän lähetti heitä vastaan vihansa hehkun, kiivastuksen, vihastuksen ja ahdistuksen, parven pahoja enkeleitä.
Как изля върху тях пламенния Си гняв, Негодувание, ярост и неволя, - Нашествие на ангелите на злощастието,
50 Hän raivasi tien vihallensa, ei säästänyt heidän sielujansa kuolemasta, vaan antoi heidän henkensä ruton valtaan.
Изравни пътя за гнева Си, Но пощади от смърт душата им, Но предаде на мор живота им;
51 Hän surmasi kaikki esikoiset Egyptistä, miehuuden ensimmäiset Haamin majoista.
Как порази всеки първороден заведе ги като стадо в Египет, Първака на силите им в шатрите на Хама,
52 Mutta kansansa hän pani liikkeelle kuin lampaat ja johdatti heitä erämaassa kuin laumaa.
А людете Си изведе като овци и заведе ги като стадо в пустинята,
53 Hän johti heitä turvallisesti, heidän ei tarvinnut peljätä; mutta heidän vihollisensa peitti meri.
И води ги безопасно, така щото не се бояха, А неприятелите им - морето ги покри;
54 Ja hän vei heidät pyhälle alueellensa, vuorelle, jonka hänen oikea kätensä oli hankkinut.
Как ги въведе в светия Си предел. В тая поляна, която десницата Му придоби,
55 Hän karkoitti pakanat pois heidän tieltänsä, jakoi ne heille arvalla perintöosaksi ja antoi Israelin sukukuntain asua niiden majoissa.
И изгони пред тях народите, Та им ги раздели за наследство с въже, И в шатрите им настани Израилевите племена.
56 Mutta niskoittelullaan he kiusasivat Jumalaa, Korkeinta, eivätkä ottaneet hänen todistuksistansa vaaria,
Но въпреки това те изпитваха Всевишния Бог и се бунтуваха против Него, И не пазеха наредбите Му,
57 vaan luopuivat pois ja olivat uskottomia isiensä lailla, kävivät kelvottomiksi kuin veltto jousi.
Но връщаха се назад, и обхождаха се неверно както бащите им; Измятаха се като неверен лък.
58 He vihoittivat hänet uhrikukkuloillansa ja herättivät hänen kiivautensa epäjumaliensa kuvilla.
Защото Го разгневиха с високите си места, И с ваяните си идоли Го подбуждаха към ревност.
59 Jumala kuuli sen ja julmistui, ja hän hylkäsi Israelin peräti.
Чу Бог и възнегодува, И много се погнуси от Израиля,
60 Hän hylkäsi asumuksensa Siilossa, majan, jonka hän oli pystyttänyt ihmisten keskelle.
Тъй че напусна скинията в Сило, Шатъра, който бе поставил между човеците,
61 Hän salli väkevyytensä joutua vankeuteen ja kunniansa vihollisten käsiin.
И предаде на пленение Силата Си, Славата Си в неприятелска ръка.
62 Hän antoi kansansa alttiiksi miekalle ja julmistui perintöosaansa.
Тоже и людете Си предаде на меч, Като се разгневи на наследстовото Си.
63 Heidän nuorukaisensa kulutti tuli, ja heidän neitsyensä jäivät häälauluja vaille.
Огън пояде момците им, И девиците им не се възпяваха с венчални песни.
64 Heidän pappinsa kaatuivat miekkaan, eivätkä heidän leskensä voineet itkuja itkeä.
Свещениците им паднаха от нож; И вдовиците им не плакаха.
65 Silloin Herra heräsi niinkuin nukkuja, niinkuin viinin voittama sankari.
Тогава се събуди Господ като от сън, Като силен мъж, който ободрен от вино, вика;
66 Hän löi vihollisensa pakoon, tuotti heille ikuisen häpeän.
И, като порази враговете Си, отблъсна ги назад, Та ги предаде на вечно посрамяване.
67 Hän hylkäsi myös Joosefin majan eikä valinnut Efraimin sukukuntaa,
При това Той се отказа от Иосифовия шатър, И Ефремовото племе не избра;
68 vaan valitsi Juudan sukukunnan, Siionin vuoren, jota hän rakastaa.
Но избра Юдовото племе, Хълма Сион, който възлюби.
69 Ja hän rakensi pyhäkkönsä korkeuksien tasalle, rakensi sen kuin maan, jonka hän on perustanut ikiajoiksi.
Съгради светилището Си като небесните възвишения, Като земята, която е утвърдил за винаги.
70 Hän valitsi Daavidin, palvelijansa, ja otti hänet lammastarhoista.
Избра и слугата Си Давида, И го взе от кошарите на овците;
71 Hän toi hänet imettäväisten lammasten jäljestä kaitsemaan kansaansa, Jaakobia, ja Israelia, perintöosaansa.
Отподир дойните овци го доведе За да пасе людете Му Якова и наследството Му Израиля.
72 Ja Daavid kaitsi heitä vilpittömin sydämin ja johti heitä taitavalla kädellä.
Така той ги пасеше според незлобието на сърцето си, И ги водеше с изкуството на ръцете си.
