Psalmien 69
1 Veisuunjohtajalle; veisataan kuin: "Liljat"; Daavidin virsi. Pelasta minut, Jumala, sillä vedet käyvät minun sieluuni asti.
Помози ми, Боже, јер дође вода до душе.
2 Minä olen vajonnut syvään, pohjattomaan liejuun, olen joutunut vetten syvyyksiin, ja virta tulvii minun ylitseni.
Пропадам у дубоком глибу, где нема дна; тонем води у дубине, и вали ме затрпавају.
3 Minä olen väsynyt huutamisesta, minun kurkkuni kuivettuu, minun silmäni ovat rauenneet odottaessani Jumalaani.
Изнемогох вичући, промуче ми грло, побелеше ми очи погледајући Бога.
4 Enemmän kuin hiuksia päässäni on niitä, jotka minua syyttömästi vihaavat; paljon on niitä, jotka tahtovat tuhota minut, jotka syyttä ovat vihollisiani; mitä en ole ryöstänyt, se täytyy minun maksaa.
Оних који мрзе на ме низашта има више него косе на глави мојој; осилише који хоће да ме погубе, лажљиви непријатељи моји. Шта нисам отимао, ваља да вратим.
5 Jumala, sinä tunnet minun hulluuteni, eivätkä minun vikani ole sinulta salassa.
Боже! Ти знаш је ли у мени безумље, и кривице моје нису сакривене од Тебе.
6 Älä anna minussa häpeään joutua niiden, jotka odottavat sinua, Herra, Herra Sebaot. Älä salli minussa pettyä niiden, jotka etsivät sinua, Israelin Jumala.
Немој да се постиде у мени који се уздају у Тебе, Господе, Господе над војскама! Немој да се посраме у мени који траже Тебе, Боже Израиљев!
7 Sillä sinun tähtesi minä kärsin herjausta, pilkka peittää minun kasvoni.
Јер Тебе ради подносим руг, и срамота попаде лице моје.
8 Veljilleni minä olen tullut vieraaksi, olen tullut oudoksi äitini lapsille.
Туђин постадох браћи својој, и незнан синовима матере своје.
9 Sillä kiivaus sinun huoneesi puolesta on minut kuluttanut, ja niiden herjaukset, jotka sinua herjaavat, ovat sattuneet minuun.
Јер ревност за кућу Твоју једе ме и ружења оних који Тебе руже падају на ме.
10 Minä, minun sieluni itki ja paastosi, mutta siitä koitui minulle vain herjausta.
Плачем, постим се душом својом, и то ми се прима за зло;
11 Minä pukeuduin säkkipukuun, mutta tulin sananparreksi heidän suussaan.
Место хаљине облачим врећу, и бивам им прича.
12 Porteissa-istujat minusta jaarittelevat, ja väkijuomain juojat minusta laulavat.
О мени се разговарају седећи на вратима, пијући вино певају ме.
13 Mutta minä rukoilen sinua, Herra, otollisella ajalla, sinua, Jumala, sinun suuren laupeutesi turvin. Vastaa minulle pelastavan uskollisuutesi tähden.
А ја се молим Теби, Господе; време је да се смилујеш, Боже; по великој милости својој услиши ме, јер је истинито спасење Твоје.
14 Päästä minut loasta, etten siihen vajoa, auta, että pääsen vihollisistani ja syvistä vesistä.
Извади ме из глиба, да не пропаднем; да се избавим од ненавидника и из дубоке воде;
15 Älä anna vetten vuon minua upottaa, syvyyden minua niellä ja kuilun sulkea suutaan minun ylitseni.
Да ме не узме вода на матицу, да ме не прождре пучина, и да не склопи јама нада мном ждрела свог.
16 Vastaa minulle, Herra, sillä sinun armosi on hyvä, käänny minun puoleeni suuressa laupeudessasi.
Услиши ме, Господе, јер је благост Твоја милосрдна, по великој доброти својој погледај ме.
17 Älä peitä kasvojasi palvelijaltasi, sillä minä olen ahdistuksessa; joudu, vastaa minulle.
Немој одвратити лице своје од слуге свог; јер ме је туга; похитај, услиши ме.
18 Lähesty minun sieluani ja lunasta se, vapahda minut vihollisteni tähden.
Приближи се души мојој, избави је; насупрот непријатељима мојим избави ме.
19 Sinä tiedät minun häväistykseni, minun häpeäni ja pilkkani, sinun edessäsi ovat julki kaikki minun ahdistajani.
Ти знаш под каквим сам ругом, стидом и срамотом; пред Тобом су сви непријатељи моји.
20 Häväistys on särkenyt minun sydämeni, minä olen käynyt heikoksi; minä odotin sääliä, mutta en saanut, ja lohduttajia, mutta en löytänyt.
Срамота сатре срце моје, изнемогох; чекам хоће ли се коме сажалити, али нема никога; хоће ли ме ко потешити, али не налазим.
21 Koiruohoa he antoivat minun syödäkseni ja juottivat minulle janooni hapanviiniä.
Дају ми жуч да једем, и у жеђи мојој поје ме оцтом.
22 Tulkoon heidän pöytänsä heille paulaksi, ansaksi noille suruttomille.
Трпеза њихова нека им буде мрежа и замка, то нека им буде плата.
23 Soetkoot heidän silmänsä, niin etteivät näe, ja saata heidän lanteensa alati horjumaan.
Нека им потамне очи њихове, да не виде, и њихове бедре раслаби засвагда.
24 Vuodata vihastuksesi heidän päällensä, ja yllättäköön heidät sinun vihasi hehku.
Излиј на њих јарост своју, и пламен гнева Твог нека их обузме!
25 Joutukoon heidän leiripaikkansa autioksi, älköön heidän majoissansa asukasta olko.
Стан њихов нека опусти, и у њиховим шаторима нека не буде никога да живи.
26 Sillä he vainoavat sitä, jota sinä olet lyönyt, he juttelevat niiden tuskista, joita sinä olet haavoittanut.
Јер кога си Ти поразио, они гоне, и умножавају јаде онима које си Ти ранио.
27 Lisää heille rikosta rikoksen päälle, ja sinun vanhurskauteesi he älkööt pääskö.
Мећи на њих кривицу за кривицом, да не дођу до правде Твоје.
28 Pyyhittäköön heidät pois elämän kirjasta, älköönkä heitä kirjoitettako vanhurskasten lukuun.
Нека се избришу из књиге живих, и с праведницима нек не буду записани.
29 Mutta minä olen kurja ja vaivattu, suojatkoon minua sinun apusi, Jumala,
А ја сам ништ и болан; помоћ Твоја, Боже, нек ме заклони.
30 niin minä veisuulla kiitän Jumalan nimeä ja ylistän häntä kiitosvirsillä.
Славићу име Божије у песми, величаћу Га у хвали.
31 Se on Herralle otollisempi kuin härkä, kuin mulli, sarvipää ja sorkkajalka.
То је Богу милије од вола, од телета с роговима и с папцима.
32 Nöyrät näkevät sen ja riemuitsevat; elpyköön teidän sydämenne, teidän, jotka etsitte Jumalaa.
Видеће ништи и радоваће се. Који тражите Бога, оживеће срце ваше.
33 Sillä Herra kuulee köyhiä eikä halveksi vankejansa.
Јер Бог чује убоге, и сужања својих не оглуша се.
34 Kiittäkööt häntä taivaat ja maa, meret ja kaikki, mitä niissä liikkuu.
Нека Га хвале небеса и земља, мора и све што се у њима миче!
35 Sillä Jumala on pelastava Siionin ja rakentava Juudan kaupungit, niin että he asettuvat niihin ja omistavat ne.
Јер ће Бог спасти Сион, сазидаће градове Јудине; и људи ће се онде населити и наследиће га.
36 Hänen palvelijainsa jälkeläiset saavat sen perinnökseen, ja ne, jotka hänen nimeänsä rakastavat, saavat asua siinä.
И наслеђе ће се слуга Његових утврдити у њему и који љубе име Његово наставаће на њему.
