Psalmien 64

1 Veisuunjohtajalle; Daavidin virsi. Kuule, Jumala, minun ääneni, kun minä valitan, varjele minun elämäni vihollisen pelosta.

Аскултэ-мь гласул, Думнезеуле, кынд ӂем! Окротеште-мь вяца ымпотрива врэжмашулуй де каре мэ тем!

2 Kätke minut pahain seuralta, väärintekijäin riehuvalta joukolta,

Пэзеште-мэ де унелтириле челор рэй, де чата гэлэӂиоасэ а оаменилор нелеӂюиць!

3 jotka hiovat kielensä kuin miekan, jännittävät jousensa, nuolinaan karvaat sanat,

Ей ышь аскут лимба ка о сабие, ышь арункэ ворбеле лор амаре ка ниште сэӂець,

4 salaa ampuaksensa nuhteettoman. He ampuvat häntä äkisti eivätkä kavahda.

ка сэ трагэ ын аскунс асупра челуй невиноват; траг асупра луй пе неаштептате, фэрэ ничо фрикэ.

5 He pysyvät lujina pahoissa aikeissaan, he kehuvat, kuinka he virittävät pauloja, he sanovat: "Kuka ne näkee?"

Ей се ымбэрбэтязэ ын рэутатя лор: се сфэтуеск ымпреунэ ка сэ ынтиндэ курсе ши зик: „Чине не ва ведя?”

6 He miettivät vääryyksiä: "Meillä on juoni valmiiksi mietittynä". Syvä on miehen sisu ja sydän.

Пун ла кале нелеӂюирь ши зик: „Ятэ-не гата, планул есте фэкут!” О прэпастие есте лэунтрул ши инима фиекэруя!

7 Mutta Jumala ampuu heidät nuolella, äkisti kohtaavat heitä iskut.

Дар Думнезеу арункэ сэӂець ымпотрива лор: деодатэ ятэ-й ловиць.

8 He joutuvat kompastukseen, heidän oma kielensä langettaa heidät; kaikki, jotka heidät näkevät, nyökyttävät ilkkuen päätään.

Лимба лор ле-а причинуит кэдеря, ши тоць чей че-й вэд клатинэ дин кап.

9 Ja kaikki ihmiset peljästyvät; he julistavat Jumalan töitä ja ottavat vaarin hänen teoistansa.

Тоць оамений сунт куприншь де фрикэ, ши мэртурисеск: „Ятэ че а фэкут Думнезеу” ши рекуноск кэ ачаста есте лукраря Луй!

10 Vanhurskas iloitsee Herrassa ja turvaa häneen, ja kaikki oikeamieliset kerskaavat.

Чел неприхэнит се букурэ ын Домнул ши ын Ел ышь каутэ скэпаря; тоць чей ку инима фэрэ приханэ се лаудэ кэ сунт феричиць.