Psalmien 63

1 Daavidin virsi, kun hän oli Juudan erämaassa. Jumala, sinä olet minun Jumalani, sinua minä etsin varhain; sinua minun sieluni janoaa, sinua halajaa minun ruumiini kuivassa ja nääntyvässä, vedettömässä maassa.

Þennan sálm orti Davíð þegar hann leitaði skjóls í Júdeueyðimörkinni. Ó, þú Guð minn, ég leita þín! Mig þyrstir eftir þér í þessari skrælnuðu eyðimörk. Ó, hve ég þrái þig!

2 Niin minä katselin sinua pyhäkössä, nähdäkseni sinun voimasi ja kunniasi.

Þegar ég gekk um í helgidómi þínum þá leitaði ég þín, þráði að sjá veldi þitt og dýrð.

3 Sillä sinun armosi on parempi kuin elämä, minun huuleni ylistäkööt sinua.

Miskunn þín er betri en lífið sjálft! Með vörum mínum lofa ég þig.

4 Niin minä kiitän sinua elinaikani, nostan käteni sinun nimeesi.

Ég vil lofa þig svo lengi sem ég lifi, lyfta höndum mínum í bæn til þín.

5 Minun sieluni ravitaan niinkuin lihavuudella ja rasvalla, ja minun suuni ylistää sinua riemuitsevilla huulilla,

Þá mun sál mín mettast og verða glöð, og munnur minn lofa þig með fögnuði.

6 kun minä vuoteessani sinua muistan ja ajattelen sinua yön vartiohetkinä.

Ég ligg andvaka um nætur og hugsa um þig, rifja upp öll þau skipti sem þú hefur hjálpað.

7 Sillä sinä olet minun apuni, ja sinun siipiesi suojassa minä riemuitsen.

Þá fyllist ég gleði, finn mig öruggan hjá þér.

8 Minun sieluni riippuu sinussa kiinni, sinun oikea kätesi tukee minua.

Ég vil halda mér fast við þig, og styðjast við þína sterku hönd.

9 Mutta he etsivät minun henkeäni omaksi turmiokseen, he menevät maan syvyyksiin.

Þeir munu sjálfir deyja sem brugga mér banaráð, og hverfa niður til heljar. (questioned)

10 Heidät annetaan miekalle alttiiksi, he joutuvat aavikkosutten osaksi.

Þeir munu falla fyrir sverði, verða sjakölum að bráð.

11 Mutta kuningas on iloitseva Jumalassa; hän on jokaisen kerskaus, joka hänen kauttansa vannoo. Sillä valhettelijain suu tukitaan.

Ég vil gleðjast í Guði! Og þeir sem honum treysta skulu fagna sigri því að munni lygaranna hefur verið lokað.