Psalmien 63

1 Daavidin virsi, kun hän oli Juudan erämaassa. Jumala, sinä olet minun Jumalani, sinua minä etsin varhain; sinua minun sieluni janoaa, sinua halajaa minun ruumiini kuivassa ja nääntyvässä, vedettömässä maassa.

Psalmo de David, kiam li estis en la dezerto de Judujo. Ho Dio, mia Dio, Vin mi fervore serĉas; Soifas pri Vi mia animo, sopiras pri Vi mia karno, En lando seka, sensuka, kaj senakva.

2 Niin minä katselin sinua pyhäkössä, nähdäkseni sinun voimasi ja kunniasi.

Mi volus vidi Vin en Via sanktejo, Vidi Vian forton kaj gloron.

3 Sillä sinun armosi on parempi kuin elämä, minun huuleni ylistäkööt sinua.

Ĉar Via favoro estas pli bona ol vivo; Miaj lipoj Vin gloras.

4 Niin minä kiitän sinua elinaikani, nostan käteni sinun nimeesi.

Tiel mi Vin gloradus en la daŭro de mia vivo, Levadus miajn manojn pro Via nomo.

5 Minun sieluni ravitaan niinkuin lihavuudella ja rasvalla, ja minun suuni ylistää sinua riemuitsevilla huulilla,

Kvazaŭ de graso kaj oleo satiĝus mia animo, Kaj per vortoj de kanto Vin gloradus mia buŝo.

6 kun minä vuoteessani sinua muistan ja ajattelen sinua yön vartiohetkinä.

Kiam mi rememoras Vin sur mia lito, En ĉiuj partoj de la nokto mi meditas pri Vi.

7 Sillä sinä olet minun apuni, ja sinun siipiesi suojassa minä riemuitsen.

Ĉar Vi estis por mi helpo, Kaj en la ombro de Viaj flugiloj mi ĝojas.

8 Minun sieluni riippuu sinussa kiinni, sinun oikea kätesi tukee minua.

Mia animo algluiĝis al Vi; Min subtenas Via dekstra mano.

9 Mutta he etsivät minun henkeäni omaksi turmiokseen, he menevät maan syvyyksiin.

Kaj tiuj, kiuj penas pereigi mian animon, Iros en la profundon subteran.

10 Heidät annetaan miekalle alttiiksi, he joutuvat aavikkosutten osaksi.

Ili estos mortigitaj per glavo, Fariĝos akiro de vulpoj.

11 Mutta kuningas on iloitseva Jumalassa; hän on jokaisen kerskaus, joka hänen kauttansa vannoo. Sillä valhettelijain suu tukitaan.

Kaj la reĝo ĝojos per Dio; Triumfos ĉiu, kiu ĵuras al Li; Ĉar ŝtopiĝos la buŝo de tiuj, kiuj parolas malveron.