Psalmien 22
1 Veisuunjohtajalle; veisataan kuin: "Aamuruskon peura"; Daavidin virsi. Jumalani, Jumalani, miksi minut hylkäsit? Miksi olet kaukana, et auta minua, et kuule valitukseni sanoja?
Боже, Боже мој! Зашто си ме оставио удаљивши се од спасења мог, од речи вике моје?
2 Jumalani, minä huudan päivällä, mutta sinä et vastaa, ja yöllä, enkä voi vaieta.
Боже мој! Вичем дању, а Ти ме не слушаш, и ноћу али немам мира.
3 Ja kuitenkin sinä olet Pyhä, jonka istuin on Israelin kiitosvirtten keskellä.
Свети, који живиш у похвалама Израиљевим!
4 Meidän isämme luottivat sinuun, he luottivat, ja sinä pelastit heidät.
У Тебе се уздаше оци наши, уздаше се, и Ти си их избављао.
5 He huusivat sinua ja pelastuivat; he luottivat sinuun eivätkä tulleet häpeään.
Тебе призиваше, и спасаваше се; у Тебе се уздаше, и не осташе у срамоти.
6 Mutta minä olen mato enkä ihminen, ihmisten pilkka ja kansan hylky.
А ја сам црв, а не човек; подсмех људима и руг народу.
7 Kaikki, jotka minut näkevät, pilkkaavat minua, levittelevät suutansa, nyökyttävät ilkkuen päätään:
Који ме виде, сви ми се ругају, разваљују уста, машу главом,
8 "Jätä asiasi Herran haltuun. Hän vapahtakoon hänet, hän pelastakoon hänet, koska on häneen mielistynyt."
И говоре ослонио се на Господа, нека му помогне, нека га избави, ако га милује.
9 Sinähän vedit minut äitini kohdusta, sinä annoit minun olla turvassa äitini rinnoilla;
Та, Ти си ме извадио из утробе; Ти си ме умирио на сиси матере моје.
10 sinun huomaasi minä olen jätetty syntymästäni saakka, sinä olet minun Jumalani hamasta äitini kohdusta.
За Тобом пристајем од рођења, од утробе матере моје Ти си Бог мој.
11 Älä ole minusta kaukana, sillä ahdistus on läsnä, eikä auttajaa ole.
Не удаљуј се од мене; јер је невоља близу, а нема помоћника.
12 Minua saartavat väkevät sonnit, Baasanin härät piirittävät minut,
Оптече ме мноштво телаца; јаки волови васански опколише ме;
13 avaavat kitansa minua vastaan, niinkuin raatelevat, kiljuvat leijonat.
Развалише на ме уста своја. Лав је гладан и риче.
14 Niinkuin vesi minä olen maahan vuodatettu; kaikki minun luuni ovat irti toisistansa; minun sydämeni on niinkuin vaha, se on sulanut minun rinnassani.
Као вода разлих се; расуше се све кости моје; срце моје поста као восак, растопило се у мени.
15 Minun voimani on kuivettunut kuin saviastian siru, ja kieleni tarttuu suuni lakeen, ja sinä lasket minut alas kuoleman tomuun.
Сасуши се као цреп крепост моја, и језик мој приону за грло, и у прах смртни мећеш ме.
16 Sillä koirat minua piirittävät, pahain parvi saartaa minut, minun käteni ja jalkani, niinkuin jalopeurat.
Опколише ме пси многи; чета зликоваца иде око мене, прободоше руке моје и ноге моје.
17 Minä voin lukea kaikki luuni; he katselevat minua ilkkuen;
Могао бих избројати све кости своје. Они гледају, и од мене начинише ствар за гледање.
18 he jakavat keskenänsä minun vaatteeni ja heittävät minun puvustani arpaa.
Деле хаљине моје међу собом, и за доламу моју бацају жреб.
19 Mutta sinä, Herra, älä ole kaukana, sinä, minun väkevyyteni, riennä avukseni.
Али Ти, Господе, не удаљуј се. Сило моја, похитај ми у помоћ.
20 Vapahda minun sieluni miekasta, minun ainokaiseni koirain kynsistä.
Избави од мача душу моју, од пса јединицу моју.
21 Pelasta minut jalopeuran kidasta, villihärkäin sarvista-vastaa minulle.
Сачувај ме од уста лавових, и од рогова биволових, чувши, избави ме.
22 Minä julistan sinun nimeäsi veljilleni, ylistän sinua seurakunnan keskellä.
Казујем име Твоје браћи; усред скупштине хвалићу Те.
23 Te, jotka pelkäätte Herraa, ylistäkää häntä. Kunnioittakaa häntä, kaikki Jaakobin siemen, kaikki Israelin siemen, peljätkää häntä.
Који се бојите Господа, хвалите Га. Све семе Јаковљево! Поштуј Га. Бој Га се, све семе Израиљево!
24 Sillä hän ei halveksi kurjan kärsimystä, ei katso sitä ylen, eikä kätke häneltä kasvojansa, vaan kuulee hänen avuksihuutonsa.
Јер се не оглуши молитве ништег нити је одби; не одврати од њега лице своје, него га услиши кад Га зазва.
25 Sinusta on minun ylistyslauluni suuressa seurakunnassa; minä täytän lupaukseni häntä pelkääväisten edessä.
Тебе ћу хвалити на скупштини великој; завете своје свршићу пред онима који се Њега боје.
26 Nöyrät saavat syödä ja tulevat ravituiksi; ne, jotka etsivät Herraa, ylistävät häntä. Teidän sydämenne on elävä iankaikkisesti.
Нека једу убоги и насите се, и нека хвале Господа који Га траже; живо да буде срце ваше довека.
27 Kaikki maan ääret muistavat tämän ja palajavat Herran tykö; kaikki pakanain sukukunnat kumartavat häntä;
Опоменуће се и обратиће се ка Господу сви крајеви земаљски, и поклониће се пред Њим сва племена незнабожачка.
28 sillä Herran on kuninkuus, ja hän on hallitseva pakanoita.
Јер је Господње царство; Он влада народима.
29 Kaikki maan mahtavat syövät ja kumartavat; hänen edessään polvistuvat kaikki, jotka mullan alle astuvat eivätkä voi elossa pysyä.
Јешће и поклониће се сви претили на земљи; пред Њим ће пасти сви који силазе у прах, који не могу сачувати душу своју у животу.
30 Jälkeentulevaiset palvelevat häntä, tuleville polville kerrotaan Herrasta.
Семе ће њихово служити Њему. Казиваће се за Господа роду потоњем.
31 He tulevat ja julistavat vastedes syntyvälle kansalle hänen vanhurskauttaan, että hän on tämän tehnyt.
Доћи ће, и казиваће правду Његову људима његовим, који ће се родити; јер је Он учинио ово.
