Psalmien 2

1 Miksi pakanat pauhaavat ja kansat turhia ajattelevat?

Dlaczego poganie się buntują, a narody knują próżne zamysły?

2 Maan kuninkaat nousevat, ruhtinaat yhdessä neuvottelevat Herraa ja hänen voideltuansa vastaan:

Królowie ziemscy powstają, a władcy naradzają się wspólnie przeciwko PANU i jego pomazańcowi, [mówiąc]:

3 "Katkaiskaamme heidän kahleensa, heittäkäämme päältämme heidän köytensä".

Zerwijmy ich więzy i zrzućmy z siebie ich pęta.

4 Hän, joka taivaassa asuu, nauraa; Herra pilkkaa heitä.

Lecz ten, który mieszka w niebie, będzie się śmiał, Pan będzie z nich szydził.

5 Kerran hän on puhuva heille vihassansa, peljättävä heitä hirmuisuudessaan:

Wtedy przemówi do nich w swoim gniewie i swą zapalczywością ich zatrwoży:

6 "Minä olen asettanut kuninkaani Siioniin, pyhälle vuorelleni".

Ja ustanowiłem mojego króla na Syjonie, mojej świętej górze.

7 Minä ilmoitan, mitä Herra on säätänyt. Hän lausui minulle: "Sinä olet minun poikani, tänä päivänä minä sinut synnytin.

Ogłoszę dekret: PAN powiedział do mnie: Ty jesteś moim Synem, ja ciebie dziś zrodziłem.

8 Ano minulta, niin minä annan pakanakansat sinun perinnöksesi ja maan ääret sinun omiksesi.

Poproś mnie, a dam ci narody w dziedzictwo i krańce ziemi na własność.

9 Rautaisella valtikalla sinä heidät muserrat, niinkuin saviastian sinä särjet heidät."

Potłuczesz je laską żelazną, jak naczynie gliniane je pokruszysz.

10 Tulkaa siis järkiinne, kuninkaat, maan tuomarit, ottakaa nuhteesta vaari.

Teraz więc, królowie, zrozumcie, przyjmijcie pouczenie, sędziowie ziemi!

11 Palvelkaa Herraa pelvolla ja iloitkaa vavistuksella.

Służcie PANU z bojaźnią i radujcie się z drżeniem.

12 Antakaa suuta pojalle, ettei hän vihastuisi ettekä te hukkuisi tiellänne. Sillä hänen vihansa syttyy äkisti. Autuaat ovat kaikki, jotka häneen turvaavat.

Pocałujcie Syna, by się nie rozgniewał i abyście nie zginęli w drodze, gdyby jego gniew choć trochę się zapalił. Błogosławieni wszyscy, którzy mu ufają.