Psalmien 2

1 Miksi pakanat pauhaavat ja kansat turhia ajattelevat?

Przeczże się poganie buntują, a narody przemyślają próżne rzeczy?

2 Maan kuninkaat nousevat, ruhtinaat yhdessä neuvottelevat Herraa ja hänen voideltuansa vastaan:

Schodzą się królowie ziemscy, a książęta radzą społem przeciwko Panu, i przeciw pomazańcowi jego, mówiąc:

3 "Katkaiskaamme heidän kahleensa, heittäkäämme päältämme heidän köytensä".

Potargajmy związki ich, a odrzućmy od siebie powrozy ich.

4 Hän, joka taivaassa asuu, nauraa; Herra pilkkaa heitä.

Ale ten, który mieszka w niebie, śmieje się; Pan szydzi z nich.

5 Kerran hän on puhuva heille vihassansa, peljättävä heitä hirmuisuudessaan:

Tedy będzie mówił do nich w popędliwości swojej, a w gniewie swoim przestraszy ich,

6 "Minä olen asettanut kuninkaani Siioniin, pyhälle vuorelleni".

Mówiąc: Jamci postanowił króla mojego nad Syonem, górą świętą moją.

7 Minä ilmoitan, mitä Herra on säätänyt. Hän lausui minulle: "Sinä olet minun poikani, tänä päivänä minä sinut synnytin.

Opowiem ten dekret: Pan rzekł do mnie: Syn mój jesteś ty, Jam ciebie dziś spłodził.

8 Ano minulta, niin minä annan pakanakansat sinun perinnöksesi ja maan ääret sinun omiksesi.

Żądaj odemnie, a dam ci narody dziedzictwo twoje; a osiadłość twoję, granice ziemi.

9 Rautaisella valtikalla sinä heidät muserrat, niinkuin saviastian sinä särjet heidät."

Potrzesz ich laską żelazną, a jako naczynie zduńskie pokruszysz ich.

10 Tulkaa siis järkiinne, kuninkaat, maan tuomarit, ottakaa nuhteesta vaari.

Terazże tedy zrozumiejcie, królowie, nauczcie się sędziowie ziemi!

11 Palvelkaa Herraa pelvolla ja iloitkaa vavistuksella.

Służcie Panu w bojaźni, a rozradujcie się ze drżeniem.

12 Antakaa suuta pojalle, ettei hän vihastuisi ettekä te hukkuisi tiellänne. Sillä hänen vihansa syttyy äkisti. Autuaat ovat kaikki, jotka häneen turvaavat.

Pocałujcie syna, by się snać nie rozgniewał, i zginęlibyście w drodze, gdyby się najmniej zapaliła popędliwość jego. Błogosławieni wszyscy, którzy w nim ufają.