Psalmien 147
1 Halleluja! Hyvä on veisata kiitosta meidän Jumalallemme. Se on suloista; ylistäminen on soveliasta.
Haleluja! Ĉar estas bone kanti al nia Dio, Ĉar agrabla estas la glorkantado.
2 Herra rakentaa Jerusalemin, hän kokoaa Israelin karkoitetut.
La Eternulo konstruas Jerusalemon, La elpelitojn de Izrael Li kolektas.
3 Hän parantaa ne, joilla on särjetty sydän, ja sitoo heidän haavansa.
Li sanigas la korprematojn Kaj bandaĝas iliajn vundojn.
4 Hän on määrännyt tähtien luvun, hän kutsuu niitä kaikkia nimeltä.
Li kalkulas la stelojn, Kaj al ili ĉiuj Li donas nomojn.
5 Meidän Herramme on suuri, suuri voimassansa, hänen ymmärryksensä on mittaamaton.
Granda estas nia Sinjoro kaj tre forta; Lia saĝo estas nemezurebla.
6 Herra pitää pystyssä nöyrät, mutta jumalattomat hän painaa maahan.
La Eternulo altigas la humilulojn; Sed la malvirtulojn Li malaltigas ĝis la tero.
7 Veisatkaa Herralle kiitosvirsi, soittakaa kanteleilla kiitosta meidän Jumalallemme.
Kantu al la Eternulo gloradon, Muziku al nia Dio per harpo.
8 Hän peittää pilvillä taivaan ja valmistaa sateen maalle; hän kasvattaa ruohon vuorille
Li kovras la ĉielon per nuboj, Pretigas por la tero pluvon, Kreskigas sur la montoj herbon.
9 ja antaa ruuan eläimille, kaarneen pojillekin, kun ne huutavat.
Li donas al la bruto ĝian nutraĵon, Kaj al la korvidoj, kiuj krias.
10 Ei kelpaa hänelle hevosen voima, ei hän mielisty miehen jalkojen nopeuteen:
Ne la forton de ĉevalo Li ŝatas; Ne la femuroj de homo al Li plaĉas:
11 Herra mielistyy niihin, jotka häntä pelkäävät, jotka panevat toivonsa hänen armoonsa.
Plaĉas al la Eternulo Liaj timantoj, Kiuj fidas Lian bonecon.
12 Kiitä Herraa, Jerusalem. Ylistä Jumalaasi, Siion.
Laŭdu, ho Jerusalem, la Eternulon; Gloru vian Dion, ho Cion.
13 Sillä hän tekee lujiksi sinun porttiesi salvat; hän siunaa sinun lapsesi sinun keskelläsi.
Ĉar Li fortikigis la riglilojn en viaj pordegoj, Li benis viajn filojn interne de vi.
14 Hän hankkii rauhan sinun rajojesi sisälle, ravitsee sinut parhaalla nisulla.
Li donas pacon al viaj limoj, Li satigas vin per la plej bona el la tritiko.
15 Hän lähettää sanansa maahan, nopeasti kiitää hänen käskynsä.
Li sendas Sian ordonon al la tero; Tre rapide kuras Lia vorto.
16 Hän antaa sataa lunta niinkuin villaa ja sirottaa härmää niinkuin tuhkaa.
Li donas neĝon kiel lanon, Li ŝutas prujnon kiel cindron.
17 Hän viskaa rakeitansa niinkuin leivänmuruja; kuka voi kestää hänen pakkastansa?
Li ĵetas Sian glacion kiel pecojn; Kiu kontraŭstaros al Lia frosto?
18 Hän lähettää sanansa ja sulattaa rakeet; hän panee tuulensa puhaltamaan, ja vedet virtaavat.
Li sendas Sian vorton, kaj ĉio degelas; Li blovas per Sia vento, kaj ekfluas akvo.
19 Hän ilmoittaa sanansa Jaakobille, käskynsä ja oikeutensa Israelille.
Li sciigas al Jakob Sian vorton, Siajn leĝojn kaj decidojn al Izrael.
20 Niin hän ei ole tehnyt yhdellekään pakanakansalle, ja hänen oikeuksiansa ne eivät tunne. Halleluja!
Tiel Li ne faras al iu alia popolo; Kaj Liajn decidojn ili ne scias. Haleluja!
