Psalmien 137

1 Baabelin virtain vierillä-siellä me istuimme ja itkimme, kun Siionia muistelimme.

Пе малуриле рыурилор Бабилонулуй, шедям жос ши плынӂям кынд не адучям аминте де Сион.

2 Pajuihin, joita siellä oli, me ripustimme kanteleemme.

Ын сэлчииле дин цинутул ачела не атырнасерэм харпеле.

3 Sillä vangitsijamme vaativat meiltä siellä lauluja ja orjuuttajamme iloa: "Veisatkaa meille Siionin virsiä".

Кэч, аколо, бируиторий ноштри не черяу кынтэрь ши асуприторий ноштри не черяу букурие зикынд: „Кынтаци-не кытева дин кынтэриле Сионулуй!”

4 Kuinka me voisimme veisata Herran virsiä vieraalla maalla?

Кум сэ кынтэм ной кынтэриле Домнулуй пе ун пэмынт стрэин?

5 Jos minä unhotan sinut, Jerusalem, niin unhota sinä minun oikea käteni.

Дакэ те вой уйта, Иерусалиме, сэ-шь уйте дряпта мя дестойничия ей!

6 Tarttukoon kieleni suuni lakeen, ellen minä sinua muista, ellen pidä Jerusalemia ylimpänä ilonani.

Сэ ми се липяскэ лимба де черул гурий дакэ ну-мь вой адуче аминте де тине, дакэ ну вой фаче дин Иерусалим кулмя букурией меле!

7 Muista, Herra, Jerusalemin tuhopäivä, kosta se Edomin lapsille, jotka sanoivat: "Hajottakaa se, hajottakaa perustuksia myöten!"

Аду-Ць аминте, Доамне, де копиий Едомулуй, каре, ын зиуа ненорочирий Иерусалимулуй, зичяу: „Радеци-л, радеци-л дин темелий!”

8 Tytär Baabel, sinä häviön oma, autuas se, joka sinulle kostaa kaiken, minkä olet meille tehnyt!

Ах! фийка Бабилонулуй, сортитэ пустиирий, фериче де чине-ць ва ынтоарче ла фел рэул пе каре ни л-ай фэкут!

9 Autuas se, joka ottaa sinun pienet lapsesi ja murskaa ne kallioon!

Фериче де чине ва апука пе прунчий тэй ши-й ва здроби де стынкэ!