< Psalmien 137 >
1 Baabelin virtain vierillä-siellä me istuimme ja itkimme, kun Siionia muistelimme.
Junto aos rios da Babilônia nos sentamos e choramos, enquanto nos lembramos de Sião.
2 Pajuihin, joita siellä oli, me ripustimme kanteleemme.
Sobre os salgueiros que há no meio dela penduramos nossas harpas.
3 Sillä vangitsijamme vaativat meiltä siellä lauluja ja orjuuttajamme iloa: "Veisatkaa meille Siionin virsiä".
Porque ali os que tinham nos capturado nos pediam letras de canções, e os que nos destruíram, que [os] alegrássemos, [dizendo]: Cantai para nós [algumas] das canções de Sião.
4 Kuinka me voisimme veisata Herran virsiä vieraalla maalla?
Como cantaríamos canções do SENHOR em terra estrangeira?
5 Jos minä unhotan sinut, Jerusalem, niin unhota sinä minun oikea käteni.
Se eu me esquecer de ti, ó Jerusalém, que minha mão direita se esqueça [de sua habilidade].
6 Tarttukoon kieleni suuni lakeen, ellen minä sinua muista, ellen pidä Jerusalemia ylimpänä ilonani.
Que minha língua grude no céu da boca se eu não me lembrar de ti, se eu não pôr Jerusalém acima de todas as minhas alegrias.
7 Muista, Herra, Jerusalemin tuhopäivä, kosta se Edomin lapsille, jotka sanoivat: "Hajottakaa se, hajottakaa perustuksia myöten!"
Lembra-te, SENHOR, dos filhos de Edom no dia de Jerusalém, que diziam: Arruinai [-a], arruinai [-a], até ao seus fundamentos!
8 Tytär Baabel, sinä häviön oma, autuas se, joka sinulle kostaa kaiken, minkä olet meille tehnyt!
Ah filha de Babilônia, que serás destruída! Bem-aventurado a quem te retribuir o que fizeste conosco.
9 Autuas se, joka ottaa sinun pienet lapsesi ja murskaa ne kallioon!
Bem-aventurado aquele que tomar dos teus filhos, e [lançá-los] contra as pedras.