Psalmien 132
1 Matkalaulu. Muista, Herra, Daavidin hyväksi kaikkia hänen vaivojansa,
Помяни, Господи, Давида и всю кротость его:
2 hänen, joka vannoi valan Herralle ja teki lupauksen Jaakobin Väkevälle:
яко клятся Господеви, обещася Богу Иаковлю:
3 "Minä en mene majaan, joka on minun kotini, enkä nouse vuoteeseeni, joka on minun leposijani,
аще вниду в селение дому моего, или взыду на одр постели моея:
4 minä en suo silmilleni unta enkä silmäluomilleni lepoa,
аще дам сон очима моима, и веждома моима дремание, и покой скраниама моима:
5 ennenkuin löydän sijan Herralle, asumuksen Jaakobin Väkevälle".
дондеже обрящу место Господеви, селение Богу Иаковлю.
6 Katso, me kuulimme sen olevan Efratassa, me löysimme sen Jaarin kedoilta.
Се, слышахом я во Евфрафе, обретохом я в полях Дубравы:
7 Menkäämme hänen asumukseensa, kumartukaamme hänen jalkainsa astinlaudan eteen.
внидем в селения Его, поклонимся на место, идеже стоясте нозе Его.
8 Nouse, Herra, leposijaasi, sinä ja sinun väkevyytesi arkki.
Воскресени, Господи, в покой Твой, Ты и кивот святыни Твоея.
9 Sinun pappisi olkoot puetut vanhurskaudella, ja sinun hurskaasi riemuitkoot.
Священницы Твои облекутся правдою, и преподобнии Твои возрадуются.
10 Palvelijasi Daavidin tähden älä torju pois voideltusi kasvoja.
Давида ради раба Твоего, не отврати лице помазаннаго Твоего.
11 Herra on vannonut Daavidille totisen valan, jota hän ei peruuta: "Sinun ruumiisi hedelmän minä asetan sinun valtaistuimellesi.
Клятся Господь Давиду истиною, и не отвержется ея: от плода чрева твоего посажду на престоле твоем.
12 Jos sinun poikasi pitävät minun liittoni ja minun todistukseni, jotka minä heille opetan, niin saavat heidänkin poikansa istua sinun valtaistuimellasi iankaikkisesti."
Аще сохранят сынове твои завет Мой и свидения Моя сия, имже научу я, и сынове их до века сядут на престоле твоем.
13 Sillä Herra on valinnut Siionin, halunnut sen asunnoksensa:
Яко избра Господь Сиона, изволи и в жилище Себе.
14 "Tämä on minun leposijani iankaikkisesti; tässä minä asun, sillä tänne on minun haluni ollut.
Сей покой Мой во век века, зде вселюся, яко изволих и.
15 Siionin ravinnon minä runsaasti siunaan, sen köyhät minä leivällä ruokin.
Ловитву его благословляяй благословлю, нищыя его насыщу хлебы:
16 Sen papit minä puetan autuudella, ja sen hurskaat riemuiten riemuitkoot.
священники его облеку во спасение, и преподобнии его радостию возрадуются.
17 Siellä minä annan yletä Daavidille sarven, sytytän voidellulleni lampun.
Тамо возращу рог Давидови, уготовах светилник помазанному Моему.
18 Hänen vihollisensa minä puetan häpeällä, mutta hänen päässänsä loistaa hänen kruununsa."
Враги его облеку студом, на немже процветет святыня моя.
