Psalmien 132
1 Matkalaulu. Muista, Herra, Daavidin hyväksi kaikkia hänen vaivojansa,
Manst þú, Drottinn, allar þjáningar Davíðs?
2 hänen, joka vannoi valan Herralle ja teki lupauksen Jaakobin Väkevälle:
Hann náði ekki að hvílast, kom ekki dúr á auga.
3 "Minä en mene majaan, joka on minun kotini, enkä nouse vuoteeseeni, joka on minun leposijani,
Þá kom honum í hug að reisa hús yfir örk þína,
4 minä en suo silmilleni unta enkä silmäluomilleni lepoa,
musteri fyrir hinn volduga í Ísrael.
5 ennenkuin löydän sijan Herralle, asumuksen Jaakobin Väkevälle".
Og hann hét því að svo skyldi verða og sór hátíðlegan eið fyrir Drottni.
6 Katso, me kuulimme sen olevan Efratassa, me löysimme sen Jaarin kedoilta.
Fyrst var örkin í Síló í Efrata og síðan í Jaar.
7 Menkäämme hänen asumukseensa, kumartukaamme hänen jalkainsa astinlaudan eteen.
Nú fær hún stað í musterinu, bústað Guðs hér á jörð. Þar munum við falla fram og tilbiðja hann.
8 Nouse, Herra, leposijaasi, sinä ja sinun väkevyytesi arkki.
Rís þú upp, Drottinn! Gakktu inn í musteri þitt ásamt örk þinni, tákni máttar þíns!
9 Sinun pappisi olkoot puetut vanhurskaudella, ja sinun hurskaasi riemuitkoot.
Við munum íklæða prestana hvítum skrúða, klæðum hreinleikans. Og þjóðin mun hrópa fagnaðaróp!
10 Palvelijasi Daavidin tähden älä torju pois voideltusi kasvoja.
Vísaðu Davíð þjóni þínum ekki frá – konunginum sem þú útvaldir handa þjóð þinni.
11 Herra on vannonut Daavidille totisen valan, jota hän ei peruuta: "Sinun ruumiisi hedelmän minä asetan sinun valtaistuimellesi.
Þú lofaðir Davíð því að sonur hans yrði eftirmaður hans, skyldi erfa hásætið. Vissulega munt þú aldrei ganga á bak orða þinna!
12 Jos sinun poikasi pitävät minun liittoni ja minun todistukseni, jotka minä heille opetan, niin saavat heidänkin poikansa istua sinun valtaistuimellasi iankaikkisesti."
Og annað fyrirheit gafstu Davíð líka: Ef afkomendur hans héldu ákvæði sáttmála þíns við þig, þá mundi konungdómurinn haldast í ætt Davíðs að eilífu.
13 Sillä Herra on valinnut Siionin, halunnut sen asunnoksensa:
Ó, Drottinn, þú hefur útvalið Jerúsalem að bústað þínum.
14 "Tämä on minun leposijani iankaikkisesti; tässä minä asun, sillä tänne on minun haluni ollut.
„Þetta er hvíldarstaður minn um aldur og ævi, “sagðir þú, „staðurinn sem ég hef þráð.
15 Siionin ravinnon minä runsaasti siunaan, sen köyhät minä leivällä ruokin.
Borg þessa vil ég blessa og auðga og fátæklingar hennar fá nóg að borða.
16 Sen papit minä puetan autuudella, ja sen hurskaat riemuiten riemuitkoot.
Presta hennar mun ég íklæða hjálpræði, og hinir trúuðu er þar búa munu hrópa fagnaðaróp.
17 Siellä minä annan yletä Daavidille sarven, sytytän voidellulleni lampun.
Veldi Davíðs mun aukast, og ég mun gefa honum son, eftirmann í hásæti hans.
18 Hänen vihollisensa minä puetan häpeällä, mutta hänen päässänsä loistaa hänen kruununsa."
Ég hyl óvini hans skömm, en á honum skal kóróna hans ljóma.“
