Psalmien 130

1 Matkalaulu. Syvyydestä minä huudan sinua, Herra.

Gikan sa mga kahiladman, nagtuaw ako kanimo, Oh Jehova.

2 Herra, kuule minun ääneni. Tarkatkoot sinun korvasi minun rukousteni ääntä.

Ginoo, patalinghugi ang akong tingog: Papatalinghugi sa imong mga igdulungog Ang tingog sa akong mga pagpangaliyupo.

3 Jos sinä, Herra, pidät mielessäsi synnit, Herra, kuka silloin kestää?

Kong ikaw, Jehova, magatimaan pa unta sa mga kasal-anan, Oh Ginoo, kinsa ba ang arang makabarug?

4 Mutta sinun tykönäsi on anteeksiantamus, että sinua peljättäisiin.

Apan adunay pagpasaylo diha kanimo, Aron ikaw takus gayud nga kahadlokan.

5 Minä odotan Herraa, minun sieluni odottaa, ja minä panen toivoni hänen sanaansa.

Nagahulat ako kang Jehova, ang akong kalag nagahulat, Ug sa iyang pulong milaum ako.

6 Minun sieluni odottaa Herraa hartaammin kuin vartijat aamua, kuin vartijat aamua.

Ang akong kalag nagahulat sa Ginoo Labaw niadtong mga magbalantay nga nanagpaabut sa kabuntagon; Oo, labaw kay sa mga tawong-magbalantay nga nagapaabut sa kabuntagon.

7 Pane toivosi Herraan, Israel. Sillä Herran tykönä on armo, runsas lunastus hänen tykönänsä.

Oh Israel, lumaum ka kang Jehova; Kay kang Jehova anaa ang mahigugmaong-kalolot, Ug kaniya anaa ang madagayaong pagtubos.

8 Ja hän lunastaa Israelin kaikista sen synneistä.

Ug siya magatubos sa Israel Gikan sa tanan niyang mga kasal-anan.