Psalmien 129

1 Matkalaulu. He ovat minua kovin ahdistaneet nuoruudestani asti-näin sanokoon Israel-

سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند. اسرائیل بگوید:

2 he ovat minua kovin ahdistaneet nuoruudestani asti, mutta eivät he ole päässeet minusta voitolle.

«از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند، اما نتوانستند مرا از پای درآورند.

3 Kyntäjät ovat minun selkääni kyntäneet ja vetäneet pitkät vaot.

ضربات شلّاق آنان پشت مرا به شکل زمینی شیار شده درآورد،

4 Mutta Herra on vanhurskas, hän on katkonut jumalattomain köydet.

اما خداوند مرا از اسارت آنان آزاد ساخت.»

5 Joutukoot häpeään ja kääntykööt takaisin kaikki Siionin vihamiehet.

سرنگون شوند تمام کسانی که از اسرائیل نفرت دارند!

6 Olkoot he niinkuin ruoho katoilla, joka kuivuu ennen korrelle puhkeamistaan,

همچون علفی باشند که بر پشت بامها می‌روید، که پیش از آنکه آن را بچینند، می‌خشکد

7 josta ei leikkaaja täytä kättänsä eikä lyhteen sitoja syliänsä.

و کسی آن را جمع نمی‌کند و به شکل بافه نمی‌بندد.

8 Älköötkä sanoko ohitsekulkijat: "Herran siunaus tulkoon teille. Me siunaamme teitä Herran nimeen."

رهگذران آنان را برکت ندهند و نگویند: «برکت خداوند بر شما باد!» و یا «ما شما را به نام خداوند برکت می‌دهیم.»