Psalmien 129

1 Matkalaulu. He ovat minua kovin ahdistaneet nuoruudestani asti-näin sanokoon Israel-

Een lied Hammaaloth. Zij hebben mij dikwijls benauwd van mijn jeugd af, zegge nu Israel;

2 he ovat minua kovin ahdistaneet nuoruudestani asti, mutta eivät he ole päässeet minusta voitolle.

Zij hebben mij dikwijls van mijn jeugd af benauwd; evenwel hebben zij mij niet overmocht.

3 Kyntäjät ovat minun selkääni kyntäneet ja vetäneet pitkät vaot.

Ploegers hebben op mijn rug geploegd; zij hebben hun voren lang getogen.

4 Mutta Herra on vanhurskas, hän on katkonut jumalattomain köydet.

De HEERE, Die rechtvaardig is, heeft de touwen der goddelozen afgehouwen.

5 Joutukoot häpeään ja kääntykööt takaisin kaikki Siionin vihamiehet.

Laat hen beschaamd en achterwaarts gedreven worden, allen, die Sion haten.

6 Olkoot he niinkuin ruoho katoilla, joka kuivuu ennen korrelle puhkeamistaan,

Laat hen worden als gras op de daken, hetwelk verdort, eer men het uittrekt;

7 josta ei leikkaaja täytä kättänsä eikä lyhteen sitoja syliänsä.

Waarmede de maaier zijn hand niet vult, noch de garvenbinder zijn arm;

8 Älköötkä sanoko ohitsekulkijat: "Herran siunaus tulkoon teille. Me siunaamme teitä Herran nimeen."

En die voorbijgaan, niet zeggen: De zegen des HEEREN zij bij u! Wij zegenen ulieden in den Naam des HEEREN.