Psalmien 120

1 Matkalaulu. Ahdistuksessani minä huudan Herraa, ja hän vastaa minulle.

Ка Господу завиках у невољи својој, и услиши ме.

2 Herra, pelasta minun sieluni valheellisista huulista, petollisesta kielestä.

Господе! Избави душу моју од уста лажљивих и од језика лукавог.

3 Mitä hän sinulle antaa ja mitä siihen vielä lisää, sinä petollinen kieli?

Шта ће Ти дати и шта ће Ти принети језик лукави?

4 Väkivaltaisen teräviä nuolia ynnä kinsteripensaan tulisia hiiliä!

Он је као оштре стреле у јакога, као угљевље смреково.

5 Voi minua, että minun täytyy oleskella muukalaisena Mesekissä, asua Keedarin majojen keskellä!

Тешко мени кад сам туђин код Месеха, живим код шатора кидарских.

6 Kauan on minun sieluni täytynyt asua niiden seurassa, jotka rauhaa vihaavat.

Дуго је живела душа моја с онима који мрзе на мир.

7 Minä pidän rauhan, mutta jos sanan sanon, niin he ovat sotaan valmiit.

Ја сам миран; али кад станем говорити у њих је рат.