Psalmien 107
1 Kiittäkää Herraa, sillä hän on hyvä, sillä hänen armonsa pysyy iankaikkisesti.
Gloru la Eternulon, ĉar Li estas bona; Ĉar eterna estas Lia boneco:
2 Niin sanokoot Herran lunastetut, jotka hän on lunastanut ahdistuksen alta
Diru la liberigitoj de la Eternulo, Kiujn Li liberigis el la mano de malamiko,
3 ja koonnut pakanamaista, idästä ja lännestä, pohjoisesta ja meren puolelta.
Kiujn Li kolektis el la landoj, De oriento kaj okcidento, De nordo kaj de la maro.
4 He harhailivat erämaassa, autiossa, tiettömässä maassa, löytämättä asuttua kaupunkia.
Ili vagis en la dezerto, laŭ vojo senviva, Urbon loĝatan ili ne trovis;
5 Heidän oli nälkä ja jano, heidän sielunsa nääntyi heissä.
Ili malsatis kaj soifis, Ilia animo en ili senfortiĝis.
6 Mutta hädässänsä he huusivat Herraa, ja hän pelasti heidät heidän ahdistuksistaan.
Sed ili ekkriis al la Eternulo en sia sufero, Kaj Li liberigis ilin el ilia mizero.
7 Ja hän ohjasi heidät oikealle tielle, niin että he pääsivät asuttuun kaupunkiin.
Kaj Li kondukis ilin laŭ ĝusta vojo, Ke ili venu al urbo loĝata.
8 Kiittäkööt he Herraa hänen armostansa, hänen ihmeellisistä teoistaan ihmislapsia kohtaan.
Ili gloru la Eternulon por Lia boneco, Kaj por Liaj mirakloj antaŭ la homidoj.
9 Sillä hän ravitsee nääntyvän sielun ja täyttää nälkäisen sielun hyvyydellä.
Ĉar Li satigis animon soifantan, Kaj animon malsatan Li plenigis per bonaĵo.
10 He istuivat pimeydessä ja synkeydessä, vangittuina kurjuuteen ja rautoihin,
Ili sidis en mallumo kaj en ombro de morto, Katenitaj de mizero kaj fero;
11 koska olivat niskoitelleet Jumalan käskyjä vastaan ja katsoneet halvaksi Korkeimman neuvon.
Ĉar ili malobeis la vortojn de Dio Kaj malŝatis la decidon de la Plejaltulo.
12 Hän masensi heidän sydämensä kärsimyksellä; he sortuivat, eikä ollut auttajaa.
Kaj Li frapis ilian koron per sufero; Ili falis, kaj neniu helpis.
13 Mutta hädässänsä he huusivat Herraa, ja hän pelasti heidät heidän ahdistuksistaan.
Sed ili ekkriis al la Eternulo en sia sufero, Kaj Li liberigis ilin el ilia mizero.
14 Hän vei heidät ulos pimeydestä ja synkeydestä, hän katkaisi heidän kahleensa.
Li eligis ilin el mallumo kaj ombro de morto, Kaj iliajn ligilojn Li disŝiris.
15 Kiittäkööt he Herraa hänen armostansa ja hänen ihmeellisistä teoistaan ihmislapsia kohtaan.
Ili gloru la Eternulon por Lia boneco, Kaj por Liaj mirakloj antaŭ la homidoj.
16 Sillä hän särkee vaskiset ovet ja rikkoo rautaiset salvat.
Ĉar Li rompis kuprajn pordojn, Kaj disbatis ferajn riglilojn.
17 He olivat hulluja, sillä heidän vaelluksensa oli syntinen, ja he kärsivät vaivaa pahojen tekojensa tähden.
La malsaĝuloj suferis pro siaj pekaj vojoj Kaj pro siaj krimoj;
18 Heidän sielunsa inhosi kaikkea ruokaa, ja he olivat lähellä kuoleman portteja.
Ĉiujn manĝojn abomenis ilia animo, Kaj ili atingis la pordegon de la morto.
19 Mutta hädässänsä he huusivat Herraa, ja hän pelasti heidät heidän ahdistuksistaan.
Sed ili ekkriis al la Eternulo en sia sufero, Kaj Li liberigis ilin el ilia mizero.
20 Hän lähetti sanansa ja paransi heidät ja pelasti heidät haudasta.
Li sendis Sian vorton, Kaj Li sanigis ilin kaj savis ilin de la tombo.
21 Kiittäkööt he Herraa hänen armostansa ja hänen ihmeellisistä teoistaan ihmislapsia kohtaan.
Ili gloru la Eternulon por Lia boneco, Kaj por Liaj mirakloj antaŭ la homidoj.
22 Uhratkoot kiitosuhreja ja kertokoot riemuiten hänen töitään.
Kaj ili oferdonu dankajn oferojn, Kaj rakontu Liajn farojn kun kantado.
23 He lähtivät laivoilla merelle ja kävivät kauppaa suurilla vesillä.
Kiuj veturas per ŝipoj sur la maro, Kiuj komercas sur grandaj akvoj,
24 He näkivät Herran työt ja hänen ihmeelliset tekonsa meren syvyyksissä.
Tiuj vidis la farojn de la Eternulo Kaj Liajn miraklojn en la profundo.
25 Hän sanoi sanansa ja nosti myrskytuulen, joka kohotti korkealle sen aallot.
Li diris, kaj aperis granda ventego Kaj alte levis ĝiajn ondojn:
26 He kohosivat taivasta kohti, he vajosivat syvyyksiin; heidän sielunsa menehtyi tuskasta.
Ili leviĝas ĝis la ĉielo, malleviĝas en la abismojn; Ilia animo konsumiĝas de sufero;
27 He horjuivat ja hoippuivat kuin juopunut, ja kaikki heidän taitonsa hämmentyi.
Ili iras ĉirkaŭe kaj ŝanceliĝas kiel ebriulo, Kaj ilia tuta saĝeco malaperas.
28 Mutta hädässänsä he huusivat Herraa, ja hän päästi heidät heidän ahdistuksistaan.
Sed ili ekkriis al la Eternulo en sia sufero, Kaj Li eligis ilin el ilia mizero.
29 Hän tyynnytti myrskyn, ja meren aallot hiljenivät.
Li kvietigis la ventegon, Kaj ĝiaj ondoj silentiĝis.
30 He iloitsivat, kun tuli tyyni, ja hän vei heidät toivottuun satamaan.
Kaj ili ekĝojis, kiam fariĝis silente; Kaj Li alkondukis ilin al la dezirata haveno.
31 Kiittäkööt he Herraa hänen armostansa ja hänen ihmeellisistä teoistaan ihmislapsia kohtaan.
Ili gloru la Eternulon por Lia boneco, Kaj por Liaj mirakloj antaŭ la homidoj.
32 Kunnioittakoot häntä kansan seurakunnassa ja vanhinten kokouksessa häntä ylistäkööt.
Kaj ili altigu Lin en popola kunveno, Kaj en kunsido de plejaĝuloj ili Lin laŭdu.
33 Hän muutti virrat erämaaksi ja vesilähteet kuivaksi maaksi,
Li ŝanĝas riverojn en dezerton, Kaj fontojn de akvo en sekaĵon;
34 hedelmällisen maan suola-aroksi, sen asukasten pahuuden tähden.
Fruktoportan teron en salan dezerton, Pro la malboneco de ĝiaj loĝantoj.
35 Hän muutti erämaan vesilammikoiksi ja kuivan maan vesilähteiksi.
Li ŝanĝas dezerton en lagon, Kaj sekan teron en fontojn de akvo;
36 Ja hän asetti nälkäiset sinne asumaan ja he rakensivat kaupungin asuaksensa.
Kaj Li loĝigas tie malsatulojn, Kaj ili konstruas urbon loĝatan.
37 Ja he kylvivät peltoja ja istuttivat viinitarhoja, jotka tuottivat satoisan hedelmän.
Kaj ili prisemas kampojn, Plantas vinberujojn, kaj ricevas fruktojn.
38 Hän siunasi heitä, ja he lisääntyivät suuresti, ja hän antoi heille paljon karjaa.
Kaj Li ilin benas, kaj ili tre multiĝas, Kaj brutoj ne mankas al ili.
39 Ja kun he vähentyivät ja vaipuivat onnettomuuden ja huolten painon alla,
Kaj kiam ili estas tre malmultaj kaj malfortaj Pro la premanta malbono kaj mizero,
40 niin hän, joka vuodattaa ylenkatsetta ruhtinasten päälle ja panee heidät harhailemaan tiettömissä autiomaissa,
Li verŝas honton sur eminentulojn, Kaj erarvagigas ilin en dezerto senvoja.
41 hän kohotti köyhän kurjuudesta ja teki suvut suuriksi kuin lammaslaumat.
Malriĉulon Li altigas el mizero, Kaj kreas familiojn kiel ŝafojn.
42 Oikeamieliset näkevät sen ja riemuitsevat, ja kaiken vääryyden täytyy tukkia suunsa.
La virtuloj tion vidas, kaj ĝojas; Kaj ĉia malboneco fermas sian buŝon.
43 Joka viisas on, se ottakoon näistä vaarin ja ajatelkoon Herran armotekoja.
Kiu estas saĝa, tiu tion observu, Kaj oni komprenu la favoraĵojn de la Eternulo.
