Psalmien 105
1 Kiittäkää Herraa, julistakaa hänen nimeänsä, tehkää hänen suuret tekonsa tiettäviksi kansojen keskuudessa.
Halleluja! Looft Jahweh, verkondigt zijn Naam, Maakt onder de volken zijn daden bekend;
2 Laulakaa hänelle, veisatkaa hänelle, puhukaa kaikista hänen ihmeistänsä.
Zingt en juicht Hem ter ere, En verhaalt al zijn wonderen!
3 Hänen pyhä nimensä olkoon teidän kerskauksenne; iloitkoon niiden sydän, jotka etsivät Herraa.
Roemt in zijn heilige Naam: Vreugd moet er zijn in de harten der Jahweh-vereerders!
4 Kysykää Herraa ja hänen voimaansa, etsikää alati hänen kasvojansa.
Wendt u tot Jahweh en zijn macht, Houdt niet op, zijn aanschijn te zoeken;
5 Muistakaa hänen ihmetöitänsä, jotka hän on tehnyt, hänen ihmeitänsä ja hänen suunsa tuomioita,
Denkt aan de wonderen, die Hij deed, Aan zijn tekenen, aan zijn gerichten:
6 te Aabrahamin, hänen palvelijansa, siemen, Jaakobin lapset, te hänen valittunsa.
Gij kinderen van Abraham, zijn dienaar; Gij zonen van Jakob, zijn vriend!
7 Hän, Herra, on meidän Jumalamme; hänen tuomionsa käyvät yli kaiken maan.
Hij, Jahweh, is onze God; Voor heel de aarde gelden zijn wetten!
8 Hän muistaa liittonsa iankaikkisesti, säätämänsä sanan hamaan tuhansiin polviin,
Hij blijft zijn verbond voor eeuwig indachtig, En zijn belofte in duizend geslachten:
9 liittonsa, jonka hän teki Aabrahamin kanssa, ja Iisakille vannomansa valan.
Het verbond, met Abraham gesloten, De belofte, aan Isaäk gezworen.
10 Hän vahvisti sen käskyksi Jaakobille, Israelille iankaikkiseksi liitoksi.
En Hij heeft die belofte aan Jakob bekrachtigd, Aan Israël het eeuwig verbond:
11 Hän sanoi: "Sinulle minä annan Kanaanin maan, se olkoon teidän perintöosanne".
Hij zeide: "Aan u zal Ik geven Het land van Kanaän als uw erfdeel."
12 Heitä oli vähäinen joukko, vain harvoja, ja he olivat muukalaisia siellä.
Toch waren ze daar maar gering in getal, Nog zonder aanzien en vreemd.
13 Ja he vaelsivat kansasta kansaan ja yhdestä valtakunnasta toiseen kansaan.
En toen ze nog zwierven van volk tot volk, Van het ene rijk naar het andere,
14 Hän ei sallinut kenenkään heitä vahingoittaa, ja hän rankaisi kuninkaita heidän tähtensä:
Duldde Hij niet, dat iemand ze kwelde, Maar tuchtigde koningen om hunnentwil:
15 "Älkää koskeko minun voideltuihini, älkää tehkö pahaa minun profeetoilleni".
"Raakt mijn gezalfden niet aan, En doet mijn profeten geen leed!"
16 Ja kun hän kutsui nälänhädän maahan ja kokonaan mursi leivän tuen,
En toen Hij honger in het land had ontboden, Alle broodstokken stuk had geslagen,
17 oli hän lähettänyt heidän edellänsä miehen: Joosef oli myyty orjaksi.
Zond Hij een man voor hen uit, Werd Josef verkocht als een slaaf;
18 Hänen jalkojansa vaivattiin kahleilla, hän joutui rautoihin,
Men sloeg zijn voeten in boeien, In ijzeren ketens werd hij gekluisterd.
19 siksi kunnes hänen sanansa kävi toteen ja Herran puhe osoitti hänet puhtaaksi.
Maar toen eindelijk zijn voorzegging vervuld was, En Jahweh’s uitspraak hem in het gelijk had gesteld,
20 Niin kuningas lähetti ja päästätti hänet, kansojen hallitsija laski hänet irti.
Beval de koning, hem te bevrijden, Liet de heerser der volken hem los;
21 Hän pani hänet talonsa herraksi ja kaiken omaisuutensa haltijaksi,
Hij stelde hem aan tot heer van zijn huis, Tot bestuurder van heel zijn bezit.
22 sitomaan mielensä mukaan hänen ruhtinaitansa ja opettamaan viisautta vanhimmille.
En terwijl hij diens vorsten door zijn geest onderrichtte, En wijsheid leerde aan zijn oudsten,
23 Niin joutui Israel Egyptiin, Jaakob muukalaiseksi Haamin maahan.
Trok Israël Egypte binnen, Werd Jakob gast in het land van Cham.
24 Ja Herra teki kansansa hyvin hedelmälliseksi ja väkevämmäksi heidän vihamiehiänsä.
Daar liet Hij zijn volk heel vruchtbaar worden, Veel talrijker dan zijn verdrukkers.
25 Hän käänsi näitten sydämen vihaamaan hänen kansaansa, kavalasti kohtelemaan hänen palvelijoitaan.
Maar toen hun hart verstarde, en zij zijn volk gingen haten, En trouweloos zijn dienaren kwelden,
26 Hän lähetti Mooseksen, palvelijansa, ja Aaronin, jonka hän oli valinnut.
Zond Hij Moses, zijn dienstknecht, Aäron, dien Hij zelf had gekozen;
27 Nämä tekivät hänen tunnustekonsa heidän keskellään, tekivät ihmeitä Haamin maassa.
En zij verrichtten zijn tekenen onder hen, En wonderen in het land van Cham.
28 Hän lähetti pimeyden ja pimensi kaiken, eivätkä he vastustaneet hänen sanojansa.
Hij zond duisternis af, en maakte het donker; Maar men achtte niet op zijn bevel.
29 Hän muutti heidän vetensä vereksi ja kuoletti heiltä kalat.
Hij veranderde hun wateren in bloed, En doodde hun vissen.
30 Heidän maansa vilisi sammakoita aina kuningasten kammioita myöten.
Hun land krioelde van kikkers, Tot in de zalen zelfs van hun koning.
31 Hän käski, ja paarmoja tuli ja sääskiä koko heidän alueellensa.
Hij sprak: Daar kwamen de muggen, Muskieten over heel hun gebied.
32 Hän antoi heille rakeita sateen sijaan, tulen leimauksia heidän maahansa.
Hij gaf hun hagel voor regen, En het vuur laaide op in hun land.
33 Ja hän hävitti heidän viini-ja viikunapuunsa ja murskasi puut heidän alueeltansa.
Hij sloeg hun wijnstok en vijg, En knakte de bomen op hun grond.
34 Hän käski, ja heinäsirkkoja tuli ja tuhosirkkoja lukematon joukko;
Hij sprak: Daar kwamen de sprinkhanen aan, En ontelbare slokkers;
35 ne söivät kaiken ruohon heidän maastansa, söivät hedelmän heidän vainioiltansa.
Ze verslonden al het gewas op het veld, En schrokten de vruchten weg van hun akker.
36 Ja hän surmasi kaikki heidän maansa esikoiset, kaikki heidän miehuutensa ensimmäiset.
Hij sloeg alle eerstgeborenen in hun land, Al de eersten van hun mannenkracht.
37 Sitten hän vei Israelin sieltä varustettuna hopealla ja kullalla, eikä ollut hänen sukukunnissaan kompastuvaista.
Toen voerde Hij hen uit met zilver en goud, En geen van hun stammen bleef struikelend achter.
38 Egypti iloitsi heidän lähdöstänsä, koska sen oli vallannut pelko heidän tähtensä.
Egypte was blij, dat ze gingen; Want de schrik voor hen had ze bevangen.
39 Hän levitti suojaksi pilven ja tulen valaisemaan yötä.
En Hij spreidde een wolk uit tot dek, Een vuur, om de nacht te verlichten.
40 He pyysivät, ja hän pani tulemaan viiriäiset, ja hän ravitsi heitä taivaan leivällä.
Zij baden: Hij liet de kwakkels komen, En verzadigde hen met brood uit de hemel;
41 Hän avasi kallion, ja vettä vuoti; se juoksi virtana kautta erämaan.
Hij spleet de rotsen: daar borrelden de wateren, En vloeiden door de woestijn als een stroom:
42 Sillä hän muisti pyhän sanansa, muisti Aabrahamia, palvelijaansa.
Want Hij was zijn heilige belofte indachtig, Aan Abraham, zijn dienaar, gedaan!
43 Niin hän vei kansansa pois sen iloitessa, valittunsa heidän riemuitessaan.
Zo leidde Hij zijn volk met gejubel, Zijn uitverkorenen onder gejuich.
44 Ja hän antoi heille pakanain maat, ja he ottivat omaksensa kansojen vaivannäöt,
Hij schonk hun de landen der heidenen, En ze erfden het vermogen der volken:
45 että he noudattaisivat hänen käskyjänsä ja ottaisivat hänen laeistansa vaarin. Halleluja!
Opdat ze zijn geboden zouden volbrengen, En zijn wetten onderhouden!
