Sananlaskujen 5
1 Poikani, kuuntele minun viisauttani, kallista korvasi minun taidolleni
Synu mój, zważaj na moją mądrość i nakłoń twego ucha ku mojemu rozumowi;
2 ottaaksesi vaarin taidollisuudesta, ja huulesi säilyttäkööt tiedon.
Abyś zachował rozwagę i [aby] twoje wargi strzegły wiedzy.
3 Sillä hunajaa tiukkuvat vieraan vaimon huulet, hänen suunsa on öljyä liukkaampi.
Bo wargi obcej kobiety ociekają miodem, a jej usta gładsze są niż oliwa;
4 Mutta lopulta hän on karvas kuin koiruoho, terävä kuin kaksiteräinen miekka.
Lecz jej koniec jest gorzki jak piołun, ostry jak miecz obosieczny.
Jej nogi zstępują do śmierci, jej kroki prowadzą do piekła. (Sheol h7585)
6 Ei käy hän elämän tasaista polkua, hänen tiensä horjuvat hänen huomaamattaan.
Abyś nie rozważał ścieżki życia, jej drogi są [tak] niestałe, [że] nie poznasz [ich].
7 Niinpä, lapset, kuulkaa minua, älkää väistykö minun suuni sanoista.
Teraz więc, synowie, słuchajcie mnie i nie odstępujcie od słów moich ust.
8 Pidä tiesi kaukana tuollaisesta äläkä lähesty hänen majansa ovea,
Oddal od niej swą drogę i nie zbliżaj się do drzwi jej domu;
9 ettet antaisi muille kunniaasi etkä vuosiasi armottomalle,
Abyś nie oddał obcym twojej sławy, a twoich lat okrutnikowi;
10 ettei sinun tavarasi ravitsisi vieraita, sinun vaivannäkösi joutuisi toisen taloon
Aby obcy nie nasycili się twoim dobytkiem, a twój dorobek [nie został] w cudzym domu;
11 ja ettet lopulta päätyisi huokailemaan ruumiisi ja lihasi riutuessa
I abyś nie jęczał u kresu swych dni, gdy twoja skóra i ciało będą zniszczone;
12 ja sanomaan: "Miksi minä kuritusta vihasin ja sydämeni halveksui nuhdetta?
I nie musiał powiedzieć: O, jakże nienawidziłem karności i moje serce gardziło upomnieniem!
13 Miksi en kuullut neuvojaini ääntä, kallistanut korvaani opettajilleni?
Nie słuchałem głosu moich wychowawców i nie nakłaniałem ucha ku tym, którzy mnie nauczali!
14 Olin joutua kokonaan turmion omaksi keskellä seurakunnan ja kansankokouksen."
O mało co nie wpadłem we wszelkie nieszczęście wśród zebrania i zgromadzenia.
15 Juo vettä omasta säiliöstäsi, sitä, mikä omasta kaivostasi juoksee.
Pij wodę z własnego zdroju i wody płynące z twojego źródła!
16 Vuotaisivatko sinun lähteesi kadulle, toreille sinun vesiojasi!
Niech rozproszą się twoje źródła, a po ulicach strumienie wód.
17 Olkoot ne sinun omasi yksin, älkööt vierasten sinun ohessasi.
Niech należą tylko do ciebie, a nie do obcych wraz z tobą.
18 Olkoon sinun lähteesi siunattu, ja iloitse nuoruutesi vaimosta.
Niech twój zdrój będzie błogosławiony i ciesz się żoną twojej młodości.
19 Armas peura, suloinen vuorikauris-hänen rintansa sinua aina riemulla ravitkoot, hurmautuos alati hänen rakkaudestaan.
[Niech będzie jak] wdzięczna łania i rozkoszna sarna; niech jej piersi zawsze cię nasycają, nieustannie zachwycaj się jej miłością.
20 Miksi, poikani, hurmautuisit irstaaseen naiseen ja syleilisit vieraan vaimon povea?
Dlaczego, synu mój, masz zachwycać się obcą kobietą i obejmować piersi cudzej?
21 Sillä Herran silmien edessä ovat miehen tiet, ja hän tutkii kaikki hänen polkunsa.
Gdyż drogi człowieka są przed oczami PANA [i] waży [on] wszystkie jego ścieżki.
22 Jumalattoman vangitsevat hänen rikoksensa, ja hän tarttuu oman syntinsä pauloihin.
Niegodziwego schwytają jego własne nieprawości i uwikła się w powrozy swego grzechu.
23 Kurittomuuteensa hän kuolee ja suistuu harhaan suuressa hulluudessaan.
Umrze z braku karności i będzie błądził z powodu swojej wielkiej głupoty.
