< Sananlaskujen 26 >

1 Yhtä vähän kuin lumi kesällä ja sade elonaikana soveltuu tyhmälle kunnia.
Assim como a neve no verão, como a chuva na colheita, assim também não convém a honra para o tolo.
2 Kuin liitävä lintu, kuin lentävä pääskynen on aiheeton kirous: ei se toteen käy.
Como um pássaro a vaguear, como a andorinha a voar, assim também a maldição não virá sem causa.
3 Hevoselle ruoska, aasille suitset, tyhmille vitsa selkään!
Açoite para o cavalo, cabresto para o asno; e vara para as costas dos tolos.
4 Älä vastaa tyhmälle hänen hulluutensa mukaan, ettet olisi hänen kaltaisensa sinäkin.
Não respondas ao tolo conforme sua loucura; para que não te faças semelhante a ele.
5 Vastaa tyhmälle hänen hulluutensa mukaan, ettei hän itseänsä viisaana pitäisi.
Responde ao tolo conforme sua loucura, para que ele não seja sábio aos seus próprios olhos.
6 Jalat altaan katkaisee ja vääryyttä saa juoda, joka sanan lähettää tyhmän mukana.
Quem manda mensagens pelas mãos do tolo é como quem corta os pés e bebe violência.
7 Velttoina riippuvat halvatun sääret; samoin sananlasku tyhmäin suussa.
[Assim] como não funcionam as pernas do aleijado, assim também é o provérbio na boca dos tolos.
8 Yhtä kuin sitoisi kiven linkoon kiinni, on antaa kunniaa tyhmälle.
Dar honra ao tolo é como amarrar uma pedra numa funda.
9 Kuin ohdake, joka on osunut juopuneen käteen, on sananlasku tyhmäin suussa.
Como espinho na mão do bêbado, assim é o provérbio na boca dos tolos.
10 Kuin jousimies, joka kaikkia haavoittaa, on se, joka tyhmän pestaa, kulkureita pestaa.
[Como] um flecheiro que atira para todo lado, [assim] é aquele que contrata um tolo [ou] que contrata alguém que vai passando.
11 Kuin koira, joka palajaa oksennuksilleen, on tyhmä, joka yhä uusii hulluuksiansa.
Como um cão que volta a seu vômito, [assim] é o tolo que repete sua loucura.
12 Näet miehen, viisaan omissa silmissään-enemmän on toivoa tyhmästä kuin hänestä.
Viste algum homem sábio aos seus próprios olhos? Mais esperança há para o tolo do que para ele.
13 Laiska sanoo: "Tuolla tiellä on leijona, jalopeura torien vaiheilla".
O preguiçoso diz: Há uma fera no caminho; há um leão nas ruas.
14 Ovi saranoillaan kääntyilee, laiska vuoteellansa.
[Como] a porta se vira em torno de suas dobradiças, [assim] o preguiçoso [se vira] em sua cama.
15 Laiska pistää kätensä vatiin; ei viitsi sitä viedä suuhunsa jälleen.
O preguiçoso põe sua mão no prato, e acha cansativo demais trazê-la de volta a sua boca.
16 Laiska on omissa silmissään viisaampi kuin seitsemän, jotka vastaavat taitavasti.
O preguiçoso se acha mais sábio aos próprios olhos do que sete que respondem com prudência.
17 Kulkukoiraa korviin tarttuu se, joka syrjäisten riidasta suuttuu.
Aquele que, enquanto está passando, [se envolve] em briga que não é sua, é [como] o que pega um cão pelas orelhas.
18 Kuin mieletön, joka ammuskelee tulisia surmannuolia,
Como o louco que lança faíscas, flechas e coisas mortíferas,
19 on mies, joka pettää lähimmäisensä ja sanoo: "Leikillähän minä sen tein".
Assim é o homem que engana a seu próximo, e diz: Não estava eu [só] brincando?
20 Halkojen loppuessa sammuu tuli, ja panettelijan poistuessa taukoaa tora.
Sem lenha, o fogo se apaga; e sem fofoqueiro, a briga termina.
21 Hehkuksi hiilet, tuleksi halot, riidan lietsomiseksi toraisa mies.
O carvão é para as brasas, e a lenha para o fogo; e o homem difamador para acender brigas.
22 Panettelijan puheet ovat kuin herkkupalat ja painuvat sisusten kammioihin asti.
As palavras do fofoqueiro são como alimentos deliciosos, que descem ao interior do ventre.
23 Kuin hopeasilaus saviastian pinnalla ovat hehkuvat huulet ja paha sydän.
Como um vaso de fundição coberto de restos de prata, [assim] são os lábios inflamados e o coração maligno.
24 Vihamies teeskentelee huulillaan, mutta hautoo petosta sydämessänsä.
Aquele que odeia dissimula em seus lábios, mas seu interior abriga o engano;
25 Jos hän muuttaa suloiseksi äänensä, älä häntä usko, sillä seitsemän kauhistusta hänellä on sydämessä.
Quando ele [te] falar agradavelmente com sua voz, não acredites nele; porque há sete abominações em seu coração;
26 Vihamielisyys kätkeytyy kavalasti, mutta seurakunnan kokouksessa sen pahuus paljastuu.
Cujo ódio está encoberto pelo engano; sua maldade será descoberta na congregação.
27 Joka kuopan kaivaa, se itse siihen lankeaa; ja joka kiveä vierittää, sen päälle se takaisin vyörähtää.
Quem cava uma cova, nela cairá; e quem rola uma pedra, esta voltará sobre ele.
28 Valheellinen kieli vihaa omia ruhjomiansa, ja liukas suu saa turmiota aikaan.
A língua falsa odeia aos que ela atormenta; e a boca lisonjeira opera ruína.

< Sananlaskujen 26 >