Sananlaskujen 14
1 Vaimojen viisaus talon rakentaa, mutta hulluus sen omin käsin purkaa.
Мудрая жена устроит дом свой, а глупая разрушит его своими руками.
2 Joka vaeltaa oikein, se pelkää Herraa, mutta jonka tiet ovat väärät, se hänet katsoo ylen.
Идущий прямым путем боится Господа; но чьи пути кривы, тот небрежет о Нем.
3 Hullun suussa on ylpeydelle vitsa, mutta viisaita vartioivat heidän huulensa.
В устах глупого - бич гордости; уста же мудрых охраняют их.
4 Missä raavaita puuttuu, on seimi tyhjä, mutta runsas sato saadaan härkien voimasta.
Где нет волов, там ясли пусты; а много прибыли от силы волов.
5 Uskollinen todistaja ei valhettele, mutta väärä todistaja puhuu valheita.
Верный свидетель не лжет, а свидетель ложный наговорит много лжи.
6 Pilkkaaja etsii viisautta turhaan, mutta ymmärtäväisen on tietoa helppo saada.
Распутный ищет мудрости, и не находит; а для разумного знание легко.
7 Menet pois tyhmän miehen luota: et tullut tuntemaan tiedon huulia.
Отойди от человека глупого, у которого ты не замечаешь разумных уст.
8 Mielevän viisaus on, että hän vaelluksestaan vaarin pitää; tyhmien hulluus on petos.
Мудрость разумного - знание пути своего, глупость же безрассудных - заблуждение.
9 Hulluja pilkkaa vikauhri, mutta oikeamielisten kesken on mielisuosio.
Глупые смеются над грехом, а посреди праведных - благоволение.
10 Sydän tuntee oman surunsa, eikä sen iloon saa vieras sekaantua.
Сердце знает горе души своей, и в радость его не вмешается чужой.
11 Jumalattomain huone hävitetään, mutta oikeamielisten maja kukoistaa.
Дом беззаконных разорится, а жилище праведных процветет.
12 Miehen mielestä on oikea monikin tie, joka lopulta on kuoleman tie.
Есть пути, которые кажутся человеку прямыми; но конец их - путь к смерти.
13 Nauraessakin voi sydän kärsiä, ja ilon lopuksi tulee murhe.
И при смехе иногда болит сердце, и концом радости бывает печаль.
14 Omista teistään saa kyllänsä se, jolla on luopunut sydän, mutta itsestään löytää tyydytyksen hyvä mies.
Человек с развращенным сердцем насытится от путей своих, и добрый - от своих.
15 Yksinkertainen uskoo joka sanan, mutta mielevä ottaa askeleistansa vaarin.
Глупый верит всякому слову, благоразумный же внимателен к путям своим.
16 Viisas pelkää ja karttaa pahaa, mutta tyhmä on huoleton ja suruton.
Мудрый боится и удаляется от зла, а глупый раздражителен и самонадеян.
17 Pikavihainen tekee hullun töitä, ja juonittelija joutuu vihatuksi.
Вспыльчивый может сделать глупость; но человек, умышленно делающий зло, ненавистен.
18 Yksinkertaiset saavat perinnökseen hulluuden, mutta mielevät tiedon kruunuksensa.
Невежды получают в удел себе глупость, а благоразумные увенчаются знанием.
19 Pahojen täytyy kumartua hyvien edessä ja jumalattomien seisoa vanhurskaan porteilla.
Преклонятся злые пред добрыми и нечестивые - у ворот праведника.
20 Köyhää vihaa hänen ystävänsäkin, mutta rikasta rakastavat monet.
Бедный ненавидим бывает даже близким своим, а у богатого много друзей.
21 Syntiä tekee, joka lähimmäistään halveksii, mutta autuas se, joka kurjia armahtaa!
Кто презирает ближнего своего, тот грешит; а кто милосерд к бедным, тот блажен.
22 Eivätkö eksy ne, jotka hankitsevat pahaa? Mutta armo ja totuus niille, jotka hankitsevat hyvää!
Не заблуждаются ли умышляющие зло? не знают милости и верности делающие зло; но милость и верность у благомыслящих.
23 Kaikesta vaivannäöstä tulee hyötyä, mutta tyhjästä puheesta vain vahinkoa.
От всякого труда есть прибыль, а от пустословия только ущерб.
24 Viisasten kruunu on heidän rikkautensa, mutta tyhmäin hulluus hulluudeksi jää.
Венец мудрых - богатство их, а глупость невежд глупость и есть.
25 Uskollinen todistaja on hengen pelastaja, mutta joka valheita puhuu, on petosta täynnä.
Верный свидетель спасает души, а лживый наговорит много лжи.
26 Herran pelossa on vahva varmuus ja turva vielä lapsillekin.
В страхе пред Господом - надежда твердая, и сынам Своим Он прибежище.
27 Herran pelko on elämän lähde kuoleman paulain välttämiseksi.
Страх Господень - источник жизни, удаляющий от сетей смерти.
28 Kansan paljous on kuninkaan kunnia, väen vähyys ruhtinaan turmio.
Во множестве народа - величие царя, а при малолюдстве народа беда государю.
29 Pitkämielisellä on paljon taitoa, mutta pikavihaisen osa on hulluus.
У терпеливого человека много разума, а раздражительный выказывает глупость.
30 Sävyisä sydän on ruumiin elämä, mutta luulevaisuus on mätä luissa.
Кроткое сердце - жизнь для тела, а зависть - гниль для костей.
31 Joka vaivaista sortaa, se herjaa hänen Luojaansa, mutta se häntä kunnioittaa, joka köyhää armahtaa.
Кто теснит бедного, тот хулит Творца его; чтущий же Его благотворит нуждающемуся.
32 Jumalaton sortuu omaan pahuuteensa, mutta vanhurskas on turvattu kuollessaan.
За зло свое нечестивый будет отвергнут, а праведный и при смерти своей имеет надежду.
33 Ymmärtäväisen sydämeen ottaa majansa viisaus, ja tyhmien keskellä se itsensä tiettäväksi tekee.
Мудрость почиет в сердце разумного, и среди глупых дает знать о себе.
34 Vanhurskaus kansan korottaa, mutta synti on kansakuntien häpeä.
Праведность возвышает народ, а беззаконие - бесчестие народов.
35 Taitava palvelija saa kuninkaan suosion, mutta kunnoton hänen vihansa.
Благоволение царя - к рабу разумному, а гнев его против того, кто позорит его.
