Valitusvirret 3
1 Minä olen se mies, joka olen kurjuutta nähnyt hänen vihastuksensa vitsan alla.
Ako ang tao na nakakita ng pagdadalamhati sa pamalo ng iyong poot.
2 Minut hän on johdattanut ja kuljettanut pimeyteen eikä valkeuteen.
Ako'y kaniyang pinatnubayan at pinalakad sa kadiliman, at hindi sa liwanag.
3 Juuri minua vastaan hän kääntää kätensä, yhäti, kaiken päivää.
Tunay na laban sa akin ay kaniyang iginagalaw ang kaniyang kamay na muli't muli buong araw.
4 Hän on kalvanut minun lihani ja nahkani, musertanut minun luuni.
Ang aking laman at aking balat ay pinatanda niya; kaniyang binali ang aking mga buto.
5 Hän on rakentanut varustukset minua vastaan ja piirittänyt minut myrkyllä ja vaivalla.
Ako'y kinalaban niya, at kinulong ako ng hirap at pagdaramdam.
6 Hän on pannut minut asumaan pimeydessä niinkuin ikiaikojen kuolleet.
Kaniyang pinatahan ako sa mga madilim na dako, gaya ng nangamatay nang malaon.
7 Hän on tehnyt muurin minun ympärilleni, niin etten pääse ulos, on pannut minut raskaisiin vaskikahleisiin.
Kaniyang binakuran ako na anopa't ako'y hindi makalabas; kaniyang pinabigat ang aking tanikala.
8 Vaikka minä huudan ja parun, hän vaientaa minun rukoukseni.
Oo, pagka ako'y dumadaing, at humihinging tulong, kaniyang pinagsasarhan ang aking daing.
9 Hakatuista kivistä hän on tehnyt minun teilleni muurin, on mutkistanut minun polkuni.
Kaniyang binakuran ang aking mga daan ng tinabas na bato, kaniyang iniliko ang aking mga landas.
10 Vaaniva karhu on hän minulle, piilossa väijyvä leijona.
Siya'y parang oso na nagaabang sa akin, parang leon sa mga kubling dako.
11 Hän on vienyt harhaan minun tieni ja repinyt minut kappaleiksi, hän on minut autioksi tehnyt.
Kaniyang iniligaw ang aking mga lakad, at ako'y pinagwaraywaray niya; kaniyang ipinahamak ako;
12 Hän on jännittänyt jousensa ja asettanut minut nuoltensa maalitauluksi.
Kaniyang iniakma ang kaniyang busog, at ginawa akong pinaka tanda sa pana.
13 Hän on ampunut munuaisiini nuolet, viinensä lapset.
Ang mga pana ng kaniyang lalagyan ng pana ay kaniyang isinasaksak sa aking mga bato ng katawan.
14 Minä olen joutunut koko kansani nauruksi, heidän jokapäiväiseksi pilkkalauluksensa.
Ako'y naging kakutyaan sa aking buong bayan, at kanilang awit buong araw.
15 Hän on ravinnut minua katkeruudella, juottanut minua koiruoholla.
Kaniyang pinuspos ako ng kapanglawan, kaniyang sinuya ako ng ajenjo.
16 Hän on purettanut minulla hampaat rikki soraan, painanut minut alas tomuun.
Kaniya namang biningot ang aking mga ngipin ng mga maliliit na grava; kaniyang tinabunan ako ng mga abo.
17 Sinä olet syössyt minun sieluni ulos, rauhasta pois, minä olen unhottanut onnen.
At iyong inilayo ang aking kaluluwa sa kapayapaan; ako'y nakalimot ng kaginhawahan.
18 Ja minä sanon: mennyt on minulta kunnia ja Herran odotus.
At aking sinabi, Ang lakas ko'y nawala, at ang aking pagasa sa Panginoon.
19 Muista minun kurjuuttani ja kodittomuuttani, koiruohoa ja myrkkyä.
Alalahanin mo ang aking pagdadalamhati at ang aking karalitaan, ang ajenjo at ng apdo.
20 Sinä kyllä muistat sen, että minun sieluni on alaspainettu.
Ang kaluluwa ko'y naaalaala pa nila, at napangumbaba sa loob ko.
21 Tämän minä painan sydämeeni, sentähden minä toivon.
Ito ang ginugunita ko sa aking pagiisip; kaya't may pagasa ako.
22 Herran armoa on, ettemme ole aivan hävinneet, sillä hänen laupeutensa ei ole loppunut:
Sa mga kaawaan nga ng Panginoon ay hindi tayo nalipol, sapagka't ang kaniyang mga habag ay hindi nauubos.
23 se on joka aamu uusi, ja suuri on hänen uskollisuutensa.
Ang mga yao'y bago tuwing umaga, dakila ang inyong pagtatapat.
24 Minun osani on Herra, sanoo minun sieluni; sentähden minä panen toivoni häneen.
Ang Panginoon ay aking bahagi, sabi ng aking kaluluwa; kaya't ako'y aasa sa kaniya.
25 Hyvä on Herra häntä odottaville, sille sielulle, joka häntä etsii.
Ang Panginoon ay mabuti sa kanila na nangaghihintay sa kaniya, sa kaluluwa na humahanap sa kaniya.
26 Hyvä on hiljaisuudessa toivoa Herran apua.
Mabuti nga na ang tao ay umasa at maghintay na tahimik sa pagliligtas ng Panginoon.
27 Hyvä on miehelle, että hän kantaa iestä nuoruudessaan.
Mabuti nga sa tao na magpasan ng pamatok sa kaniyang kabataan.
28 Istukoon hän yksin ja hiljaa, kun Herra on sen hänen päällensä pannut.
Maupo siyang magisa at tumahimik, sapagka't kaniyang iniatang sa kaniya.
29 Laskekoon suunsa tomuun-ehkä on vielä toivoa.
Sumubsob siya sa alabok, kung gayo'y magkakaroon siya ng pagasa.
30 Ojentakoon hän posken sille, joka häntä lyö, saakoon kyllälti häväistystä.
Ibigay niya ang kaniyang pisngi sa sumasakit sa kaniya; mapuspos siya ng kadustaan.
31 Sillä ei Herra hylkää iankaikkisesti;
Sapagka't ang Panginoon ay hindi magtatakuwil magpakailan man.
32 vaan jos hän on murheelliseksi saattanut, hän osoittaa laupeutta suuressa armossansa.
Sapagka't bagaman siya'y nagpapapanglaw, gayon ma'y magpapakita siya ng habag ayon sa kasaganaan ng kaniyang mga kaawaan.
33 Sillä ei hän sydämensä halusta vaivaa eikä murehduta ihmislapsia.
Sapagka't siya'y hindi kusang dumadalamhati, o nagpapapanglaw man sa mga anak ng mga tao.
34 Kun jalkojen alle poljetaan kaikki vangit maassa,
Na yapakan sa ilalim ng paa ang lahat ng bihag sa lupa.
35 kun väännetään miehen oikeutta Korkeimman kasvojen edessä,
Na iliko ang matuwid ng tao sa harap ng mukha ng Kataastaasan,
36 kun ihmiselle tehdään vääryyttä hänen riita-asiassaan-eikö Herra sitä näkisi?
Na iligaw ang tao sa kaniyang usap, hindi kinalulugdan ng Panginoon.
37 Onko kukaan sanonut, ja se on tapahtunut, jos ei Herra ole käskenyt?
Sino siya na nagsasabi, at nangyayari, kung hindi iniuutos ng Panginoon?
38 Eikö lähde Korkeimman suusta paha ja hyvä?
Hindi baga sa bibig ng Kataastaasan nanggagaling ang masama't mabuti?
39 Miksi tuskittelee ihminen eläessään, mies syntiensä palkkaa?
Bakit dumadaing ang taong may buhay, ang tao dahil sa parusa sa kaniyang mga kasalanan?
40 Koetelkaamme teitämme, tutkikaamme niitä ja palatkaamme Herran tykö.
Ating usisain at suriin ang ating mga lakad, at manumbalik sa Panginoon.
41 Kohottakaamme sydämemme ynnä kätemme Jumalan puoleen, joka on taivaassa.
Igawad natin ang ating puso sangpu ng ating mga kamay sa Dios sa langit.
42 Me olemme luopuneet pois ja olleet kapinalliset; sinä et ole antanut anteeksi,
Kami ay sumalangsang at nanghimagsik; ikaw ay hindi nagpatawad.
43 olet peittänyt itsesi vihassasi, ajanut meitä takaa, surmannut säälimättä;
Tinakpan mo ang iyong sarili ng galit at hinabol mo kami; ikaw ay pumatay, ikaw ay hindi naawa.
44 olet peittänyt itsesi pilvellä, niin ettei rukous pääse lävitse.
Tinakpan mo ang iyong sarili ng alapaap, na anopa't hindi makadaan ang anomang panalangin.
45 Tunkioksi ja hylyksi sinä olet meidät tehnyt kansojen seassa.
Iyong ginawa kaming parang tapon at dumi sa gitna ng mga bayan.
46 Suut ammollaan meitä vastaan ovat kaikki meidän vihamiehemme.
Ibinukang maluwang ng lahat naming kaaway ang kanilang bibig laban sa amin.
47 Osaksemme on tullut kauhu ja kuoppa, turmio ja sortuminen.
Takot at ang hukay ay dumating sa amin, ang pagkasira at pagkagiba.
48 Vesipurot juoksevat minun silmistäni tyttären, minun kansani, sortumisen tähden.
Ang mata ko'y dumadaloy ng mga ilog ng tubig, dahil sa pagkapahamak ng anak na babae ng aking bayan.
49 Minun silmäni vuotaa lakkaamatta, hellittämättä
Ang mata ko'y dinadaluyan at hindi naglilikat, na walang pagitan.
50 siihen asti, kunnes katsoo, kunnes näkee Herra taivaasta.
Hanggang sa ang Panginoon ay tumungo, at tumingin mula sa langit.
51 Silmäni tuottaa tuskaa minun sielulleni kaikkien minun kaupunkini tyttärien tähden.
Kinikilos ng aking mata ang aking kaluluwa, dahil sa lahat na anak na babae ng aking bayan.
52 Kiihkeästi pyydystivät minua kuin lintua ne, jotka syyttä ovat vihamiehiäni.
Lubha nila akong hinahabol na parang ibon, na mga kaaway kong walang kadahilanan.
53 He sulkivat kuoppaan minun elämäni ja heittivät päälleni kiviä.
Kanilang pinaikli ang aking buhay sa bilangguan at hinagis ako ng bato.
54 Vedet tulvivat minun pääni ylitse; minä sanoin: olen hukassa.
Tubig ay nagsisihuho sa aking ulo; aking sinabi, Ako'y nahiwalay.
55 Minä huusin sinun nimeäsi, Herra, kuopan syvyydestä.
Ako'y tumawag sa iyong pangalan, Oh Panginoon, mula sa kababababaang hukay.
56 Sinä kuulit minun huutoni: "Älä peitä korvaasi minun avunhuudoltani, että saisin hengähtää".
Iyong dininig ang aking tinig; huwag mong ikubli ang iyong pakinig sa aking hingal, sa aking daing.
57 Sinä olit läsnä silloin, kun minä sinua huusin; sinä sanoit: "Älä pelkää".
Ikaw ay lumapit sa araw na ako'y tumawag sa iyo; iyong sinabi, Huwag kang matakot.
58 Sinä, Herra, ajoit minun riita-asiani, lunastit minun henkeni.
Oh Panginoon, iyong ipinagsanggalang ang mga usap ng aking kaluluwa; iyong tinubos ang aking buhay.
59 Olethan nähnyt, Herra, minun kärsimäni sorron: hanki minulle oikeus.
Oh Panginoon, iyong nakita ang aking pagkakamali; hatulan mo ang aking usap.
60 Olethan nähnyt kaiken heidän kostonhimonsa, kaikki heidän juonensa minua vastaan.
Iyong nakita ang lahat nilang panghihiganti, at ang lahat nilang pasiya laban sa akin.
61 Sinä olet kuullut heidän häväistyksensä, Herra, kaikki heidän juonensa minua vastaan.
Iyong narinig ang kanilang pagduwahagi, Oh Panginoon, at lahat nilang pasiya laban sa akin,
62 Minun vastustajaini huulet ja heidän aikeensa ovat minua vastaan kaiken päivää.
Ang mga labi ng nagsisibangon laban sa akin, at ang kanilang pasiya laban sa akin buong araw.
63 Istuivatpa he tai nousivat, katso: minä olen heillä pilkkalauluna.
Masdan mo ang kanilang pagupo, at ang kanilang pagtayo; ako ang kanilang awit.
64 Kosta heille, Herra, heidän kättensä teot.
Ikaw ay magbibigay sa kanila ng kagantihan, Oh Panginoon, ayon sa gawa ng kanilang mga kamay.
65 Paaduta heidän sydämensä, kohdatkoon heitä sinun kirouksesi.
Iyong papagmamatigasin ang kanilang puso, ang iyong sumpa sa kanila.
66 Aja heitä takaa vihassasi ja hävitä heidät Herran taivaan alta.
Iyong hahabulin sila sa galit, at iyong lilipulin sila mula sa silong ng langit ng Panginoon.
