Valitusvirret 3
1 Minä olen se mies, joka olen kurjuutta nähnyt hänen vihastuksensa vitsan alla.
Ako mao ang tawo nga nakakita sa kasakitan pinaagi sa barahan sa iyang kapungot.
2 Minut hän on johdattanut ja kuljettanut pimeyteen eikä valkeuteen.
Iyang gitultolan ako ug gipalakat ako sa kangitngitan, ug wala sa kahayag.
3 Juuri minua vastaan hän kääntää kätensä, yhäti, kaiken päivää.
Sa pagkatinuod batok kanako iyang gipaatubang ang iyang kamot sa nakadaghan sa tibook nga adlaw.
4 Hän on kalvanut minun lihani ja nahkani, musertanut minun luuni.
Ang akong unod ug ang akong panit yang gihimo nga tigulang; iyang gidugmok ang akong mga bukog.
5 Hän on rakentanut varustukset minua vastaan ja piirittänyt minut myrkyllä ja vaivalla.
Siya nagtukod batok kanako, ug gilibutan ako sa kapaitan ug kasakitan.
6 Hän on pannut minut asumaan pimeydessä niinkuin ikiaikojen kuolleet.
Gipapuyo niya ako sa mangiub nga mga dapit, sama niadtong dugay na nga nangamatay.
7 Hän on tehnyt muurin minun ympärilleni, niin etten pääse ulos, on pannut minut raskaisiin vaskikahleisiin.
Ako gialad niya, aron dili ako makagula; iyang gipabug-at ang akong talikala.
8 Vaikka minä huudan ja parun, hän vaientaa minun rukoukseni.
Oo, sa pagtiyabaw nako, ug sa pagtawag sa panabang, iyang gipugngan ang akong pag-ampo.
9 Hakatuista kivistä hän on tehnyt minun teilleni muurin, on mutkistanut minun polkuni.
Gialad niya sa mga bato nga sinapsapan ang akong mga alagianan; iyang gibaliko ang akong mga dalan.
10 Vaaniva karhu on hän minulle, piilossa väijyvä leijona.
Alang kanako siya sama sa usa ka oso nga nagabanhig, ingon sa usa ka leon sa tago nga mga dapit.
11 Hän on vienyt harhaan minun tieni ja repinyt minut kappaleiksi, hän on minut autioksi tehnyt.
Iyang gipatipas ang akong mga alagianan, ug gikuniskunis niya ako; iyang gibuhat ako nga biniyaan.
12 Hän on jännittänyt jousensa ja asettanut minut nuoltensa maalitauluksi.
Iyang gibusog ang iyang pana, ug iyang gipahaluna ako ingon sa usa ka ilig-onon alang sa pana.
13 Hän on ampunut munuaisiini nuolet, viinensä lapset.
Ang mga udyong sa iyang baslayan gipalagbas sa akong mga amimislon.
14 Minä olen joutunut koko kansani nauruksi, heidän jokapäiväiseksi pilkkalauluksensa.
Ako nahimong kataw-anan sa tibook ko nga katawohan, ug ilang alawiton sa tibook nga adlaw.
15 Hän on ravinnut minua katkeruudella, juottanut minua koiruoholla.
Gitugob niya ako sa kapaitan, gihubog niya ako sa panyawan.
16 Hän on purettanut minulla hampaat rikki soraan, painanut minut alas tomuun.
Gidugmok usab niya ang akong mga ngipon sa mga magagmayng bato; gitabonan niya ako sa mga abo.
17 Sinä olet syössyt minun sieluni ulos, rauhasta pois, minä olen unhottanut onnen.
Ug imong gihinginlan ang akong kalag ngadto sa halayo gikan sa kalinaw; ako nalimot na sa kauswagan.
18 Ja minä sanon: mennyt on minulta kunnia ja Herran odotus.
Ug ako miingon: Ang akong kusog nawagtang na, ug ang akong paglaum nahanaw gikan kang Jehova.
19 Muista minun kurjuuttani ja kodittomuuttani, koiruohoa ja myrkkyä.
Hinumduman mo ang akong kasakitan ug ang akong pagkaalaut, ang panyawan ug ang apdo.
20 Sinä kyllä muistat sen, että minun sieluni on alaspainettu.
Ang akong kalag nagahandum gihapon kanila, ug gipaubos sa sulod nako.
21 Tämän minä painan sydämeeni, sentähden minä toivon.
Nahinumdum ako niini sa akong panumduman; busa ako may paglaum.
22 Herran armoa on, ettemme ole aivan hävinneet, sillä hänen laupeutensa ei ole loppunut:
Tungod sa mga mahigugmaongkalolot ni Jehova kita wala mangalaglag, kay ang iyang mga kalooy walay paghubas.
23 se on joka aamu uusi, ja suuri on hänen uskollisuutensa.
Sila ginabag-o sa matag-buntag; daku ang imong pagkamatinumanon.
24 Minun osani on Herra, sanoo minun sieluni; sentähden minä panen toivoni häneen.
Si Jehova mao ang akong panulondon, nagaingon ang akong kalag; busa anaa kaniya ang akong paglaum.
25 Hyvä on Herra häntä odottaville, sille sielulle, joka häntä etsii.
Si Jehova maayo alang kanila nga nagapaabut kaniya, alang sa kalag nga nagapangita kaniya.
26 Hyvä on hiljaisuudessa toivoa Herran apua.
Maayo nga ang tawo magalaum ug magapaabut sa kahilum sa kaluwasan ni Jehova.
27 Hyvä on miehelle, että hän kantaa iestä nuoruudessaan.
Maayo alang sa tawo nga pas-anon niya ang yugo sa iyang pagkabatan-on.
28 Istukoon hän yksin ja hiljaa, kun Herra on sen hänen päällensä pannut.
Palingkora siya nga mag-inusara ug pahiluma, tungod kay kini iyang gipapas-an kaniya.
29 Laskekoon suunsa tomuun-ehkä on vielä toivoa.
Ipabutang ang iyang baba sa abug, kong sa ingon niana aduna pay mapaabut.
30 Ojentakoon hän posken sille, joka häntä lyö, saakoon kyllälti häväistystä.
Ipataon niya ang iyang aping kaniya nga nagasagpa; aron siya mapuno gayud sa pagsudya.
31 Sillä ei Herra hylkää iankaikkisesti;
Kay ang Ginoo dili mosalikway sa walay katapusan.
32 vaan jos hän on murheelliseksi saattanut, hän osoittaa laupeutta suuressa armossansa.
Kay bisan siya nagpaguol, apan siya malooy sumala sa gidaghanon sa iyang mga mahigugmaong-kalolot.
33 Sillä ei hän sydämensä halusta vaivaa eikä murehduta ihmislapsia.
Kay siya dili magasakit nga sa kinabubut-on, ni magapasubo sa mga anak sa tawo.
34 Kun jalkojen alle poljetaan kaikki vangit maassa,
Ang pagdugmok sa ilalum sa iyang mga tiil sa tanan nga mga binilanggo sa yuta,
35 kun väännetään miehen oikeutta Korkeimman kasvojen edessä,
Ang pagtungina sa katungod sa usa ka tawo sa atubangan sa nawong sa Labing Hataas,
36 kun ihmiselle tehdään vääryyttä hänen riita-asiassaan-eikö Herra sitä näkisi?
Ang pagbalit-ad sa usa ka tawo sa iyang katungod, dili uyonan ni Jehova.
37 Onko kukaan sanonut, ja se on tapahtunut, jos ei Herra ole käskenyt?
Kinsa kadtong nagaingon, ug nahanabo man, sa diha nga wala magsugo ang Ginoo?
38 Eikö lähde Korkeimman suusta paha ja hyvä?
Gikan sa baba sa Labing Hataas dili ba mogula ang dautan ug maayo?
39 Miksi tuskittelee ihminen eläessään, mies syntiensä palkkaa?
Ngano man nga nagamahay ang usa ka buhi nga tawo, ang usa ka tawo tungod sa silot sa iyang mga sala?
40 Koetelkaamme teitämme, tutkikaamme niitä ja palatkaamme Herran tykö.
Susihon ta ug sulayan ta ang atong mga dalan, ug mamalik kita ngadto kang Jehova.
41 Kohottakaamme sydämemme ynnä kätemme Jumalan puoleen, joka on taivaassa.
Bayawon ta ang atong kasingkasing uban ang atong mga kamot ngadto sa Dios sa kalangitan.
42 Me olemme luopuneet pois ja olleet kapinalliset; sinä et ole antanut anteeksi,
Kita nakalapas ug nakasukol: wala ka magpasaylo.
43 olet peittänyt itsesi vihassasi, ajanut meitä takaa, surmannut säälimättä;
Nagatabon ka uban sa kasuko, ug nagalutos kanamo: nagapamatay ka, wala ka malooy.
44 olet peittänyt itsesi pilvellä, niin ettei rukous pääse lävitse.
Nagatabon ka sa imong kaugalingon sa usa ka panganod, aron walay pag-ampo nga makalahos kanimo.
45 Tunkioksi ja hylyksi sinä olet meidät tehnyt kansojen seassa.
Gihimo mo kami nga sama sa nalug ug sagbut sa taliwala sa mga katawohan.
46 Suut ammollaan meitä vastaan ovat kaikki meidän vihamiehemme.
Ang tanan namong mga kaaway nagpabuka pagdaku sa ilang mga baba batok kanamo.
47 Osaksemme on tullut kauhu ja kuoppa, turmio ja sortuminen.
Ang kahadlok ug ang gahong mingdangat kanamo, ang kalumpagan ug ang pagkalaglag.
48 Vesipurot juoksevat minun silmistäni tyttären, minun kansani, sortumisen tähden.
Ang akong mata nagapadaligdig ug mga sapa sa tubig, tungod sa pagkalaglag sa anak nga babaye sa akong katawohan.
49 Minun silmäni vuotaa lakkaamatta, hellittämättä
Nagapaagay sa luha ang akong mata, ug walay paghunong, walay pagpahulay,
50 siihen asti, kunnes katsoo, kunnes näkee Herra taivaasta.
Hangtud si Jehova motan-aw ug mosud-ong gikan sa langit.
51 Silmäni tuottaa tuskaa minun sielulleni kaikkien minun kaupunkini tyttärien tähden.
Ang akong mata nakapasubo sa akong kalag, tungod sa tanang mga anak nga babaye sa akong ciudad.
52 Kiihkeästi pyydystivät minua kuin lintua ne, jotka syyttä ovat vihamiehiäni.
Gigukod ako nila sa hilabihan ingon sa usa ka langgam, sila nga mga kaaway ko sa walay hinungdan.
53 He sulkivat kuoppaan minun elämäni ja heittivät päälleni kiviä.
Gibugto nila ang akong kinabuhi sulod sa bilanggoan, ug gisalibay ako ug bato.
54 Vedet tulvivat minun pääni ylitse; minä sanoin: olen hukassa.
Ang mga tubig mibanlas ibabaw sa akong ulo; unya miingon ako: Namatay na ako.
55 Minä huusin sinun nimeäsi, Herra, kuopan syvyydestä.
Ako nagsangpit sa imong ngalan, Oh Jehova, gikan sa kinahiladman nga bilanggoan.
56 Sinä kuulit minun huutoni: "Älä peitä korvaasi minun avunhuudoltani, että saisin hengähtää".
Gipatalinghugan mo ang akong tingog: ayaw pagtagoa ang imong igdulungog sa akong pagpangginhawa, sa akong pagtu-aw.
57 Sinä olit läsnä silloin, kun minä sinua huusin; sinä sanoit: "Älä pelkää".
Ikaw nagapaduol kanako sa adlaw nga ako nagsangpit kanimo; ikaw nag-ingon: Ayaw kahadlok.
58 Sinä, Herra, ajoit minun riita-asiani, lunastit minun henkeni.
Oh Ginoo, naglaban ka sa mga katungod sa akong kalag; gitubos mo ang akong kinabuhi.
59 Olethan nähnyt, Herra, minun kärsimäni sorron: hanki minulle oikeus.
Oh Jehova, nakakita ka sa akong sayup; hukman mo ang akong katungod.
60 Olethan nähnyt kaiken heidän kostonhimonsa, kaikki heidän juonensa minua vastaan.
Nakita mo ang tanan nilang mga pagpanimalus ug ang tanan nilang mga lalang batok kanako.
61 Sinä olet kuullut heidän häväistyksensä, Herra, kaikki heidän juonensa minua vastaan.
Nadungog mo ang ilang pagsudya, Oh Jehova, ug ang tana nilang mga lalang batok kanako,
62 Minun vastustajaini huulet ja heidän aikeensa ovat minua vastaan kaiken päivää.
Ang mga ngabil niadtong mingtindog batok kanako, ug ang ilang lalang batok kanako sa tibook nga adlaw.
63 Istuivatpa he tai nousivat, katso: minä olen heillä pilkkalauluna.
Sud-onga ang ilang paglingkod, ug ang ilang pagtindog; ako mao ang ilang alawiton.
64 Kosta heille, Herra, heidän kättensä teot.
Magahatag ka kanila ug usa ka balus, Oh Jehova, sumala sa buhat sa ilang mga kamot.
65 Paaduta heidän sydämensä, kohdatkoon heitä sinun kirouksesi.
Magahatag ka kanila ug katig-a sa kasingkasing, ang imong tunglo kanila.
66 Aja heitä takaa vihassasi ja hävitä heidät Herran taivaan alta.
Magalutos ka kanila sa kasuko, ug laglagon mo sila gikan sa ubos sa mga langit ni Jehova.
