Joonan 2
1 Ja Joona rukoili Herraa, Jumalaansa, kalan sisässä
Иона с-а ругат Домнулуй Думнезеулуй сэу дин пынтечеле пештелуй
2 ja sanoi: "Minä huusin ahdistuksessani Herraa, ja hän vastasi minulle. Tuonelan kohdussa minä huusin apua, ja sinä kuulit minun ääneni. (Sheol h7585)
ши а зис: „Ын стрымтораря мя, ам кемат пе Домнул ши м-а аскултат; дин мижлокул Локуинцей морцилор ам стригат ши мь-ай аузит гласул. (Sheol h7585)
3 Sinä syöksit minut syvyyteen, merten sydämeen, ja virta ympäröitsi minut, kaikki sinun kuohusi ja aaltosi vyöryivät minun ylitseni.
Ши тотушь мэ арункасешь ын адынк, ын инима мэрий, ши рыуриле де апэ мэ ынконжурасерэ; тоате валуриле ши тоате талазуриле Тале ау трекут песте мине.
4 Minä ajattelin: Olen karkoitettu pois sinun silmiesi edestä. Kuitenkin minä saan vielä katsella sinun pyhää temppeliäsi.
Зичям: ‘Сунт лепэдат динаинтя окилор Тэй! Дар ярэшь вой ведя Темплул Тэу чел сфынт.’
5 Vedet piirittivät minut aina sieluun asti, syvyys ympäröitsi minut, kaisla kietoutui päähäni.
Апеле м-ау акоперит пынэ апроапе сэ-мь я вяца, адынкул м-а ынвэлуит, папура с-а ымплетит ын журул капулуй меу.
6 Minä vajosin alas vuorten perustuksiin asti, maan salvat sulkeutuivat minun ylitseni iankaikkisesti. Mutta sinä nostit minun henkeni ylös haudasta, Herra, minun Jumalani.
М-ам коборыт пынэ ла темелииле мунцилор, зэвоареле пэмынтулуй мэ ынкуяу пе вечие, дар Ту м-ай скос виу дин гроапэ, Доамне, Думнезеул меу!
7 Kun sieluni nääntyi minussa, minä muistin Herraa, ja minun rukoukseni tuli sinun tykösi, sinun pyhään temppeliisi.
Кынд ымь тынжя суфлетул ын мине, мь-ам адус аминте де Домнул, ши ругэчуня мя а ажунс пынэ ла Тине, ын Темплул Тэу чел сфынт.
8 Ne, jotka kunnioittavat vääriä jumalia, hylkäävät armonantajansa.
Чей че се липеск де идоль дешерць ындепэртязэ ындураря де ла ей.
9 Mutta minä tahdon uhrata sinulle kiitoksen kaikuessa. Mitä olen luvannut, sen minä täytän. Herrassa on pelastus."
Еу ынсэ Ыць вой адуче жертфе ку ун стригэт де мулцумире, вой ымплини журуинцеле пе каре ле-ам фэкут. Мынтуиря вине де ла Домнул.”
10 Sitten Herra käski kalaa, ja se oksensi Joonan kuivalle maalle.
Домнул а ворбит пештелуй, ши пештеле а вэрсат пе Иона пе пэмынт.
