Jobin 9
1 Job vastasi ja sanoi:
I odpowiedział Ijob, a rzekł:
2 "Totisesti minä tiedän, että niin on; kuinka voisi ihminen olla oikeassa Jumalaa vastaan!
Prawdziwieć wiem, że tak jest; bo jakożby miał być usprawiedliwiony człowiek przed Bogiem?
3 Jos ihminen tahtoisi riidellä hänen kanssaan, ei hän voisi vastata hänelle yhteen tuhannesta.
Jeźliby się z nim chciał spierać, nie odpowie mu z tysiąca na jednę rzecz.
4 Hän on viisas mieleltään ja väkevä voimaltaan kuka on niskoitellut häntä vastaan ja jäänyt rankaisematta?
Mądry jest sercem, i mocny siłą; któż użył pokoju, stawiwszy się mu upornie?
5 Hän siirtää vuoret äkkiarvaamatta, hän kukistaa ne vihassansa;
On przenosi góry, a nie wiedzą ludzie, kto je podwraca w gniewie swym.
6 hän järkyttää maan paikaltaan, ja sen patsaat vapisevat;
On wzrusza ziemię z miejsca swego, a słupy jej trzęsą się.
7 hän kieltää aurinkoa, ja se ei nouse, ja hän lukitsee tähdet sinetillään;
Gdy on zakaże słońcu, nie wschodzi; i gwiazdy pieczętuje.
8 hän yksinänsä levittää taivaat ja tallaa meren kuohun kukkuloita;
On sam rozpościera niebiosa, i depcze po wałach morskich.
9 hän loi Seulaset ja Kalevanmiekan, Otavan ja eteläiset tähtitarhat;
On sprawił wóz niebieski z gwiazd, Oryjona i Hyjady, i inne gwiazdy skryte na południe.
10 hän tekee suuria, tutkimattomia tekoja, ihmeitä ilman määrää.
On czyni rzeczy wielkie, a niewybadane i dziwne, którym niemasz liczby.
11 Katso, hän käy ohitseni, enkä minä häntä näe; hän liitää ohi, enkä minä häntä huomaa.
Oto, idzieli mimo mię, nie widzę go; a przychodzili, nie baczę go.
12 Katso, hän tempaa saaliinsa, kuka voi häntä estää, kuka sanoa hänelle: 'Mitä sinä teet?'
Oto gdy co porwie, któż go przymusi, aby przywrócił? Albo któż mu rzecze: Cóż czynisz?
13 Jumala ei taltu vihastansa; hänen allensa vaipuvat Rahabin auttajat.
Gdyby Bóg nie odwrócił gniewu swego, upadliby przed nim pomocnicy hardzi.
14 Minäkö sitten voisin vastata hänelle, valita sanojani häntä vastaan?
Jakoż mu ja tedy odpowiem? Jakie słowa obiorę przeciwko niemu?
15 Vaikka oikeassakin olisin, en saisi vastatuksi; minun täytyisi tuomariltani armoa anoa.
Któremu, chociażbym był sprawiedliwym, nie odpowiem; owszem się sędziemu memu upokorzę.
16 Jos minä huutaisin ja hän minulle vastaisikin, en usko, että hän ottaisi korviinsa huutoani,
Choćbym go wzywał, a onby mi się ozwał, przecię nie wierzę, aby przypuścił do uszów głos mój:
17 hän, joka ajaa minua takaa myrskytuulessa ja lisää haavojeni lukua syyttömästi,
Bo mię starł w wichrze, i rozmnożył rany moje bez przyczyny;
18 joka ei anna minun vetää henkeäni, vaan täyttää minut katkeralla tuskalla.
Nie dopuszcza mi odetchnąć, owszem mię nasyca gorzkościami.
19 Jos väkevän voimaa kysytään, niin hän sanoo: 'Tässä olen!' mutta jos oikeutta, niin: 'Kuka vetää minut tilille?'
Jeźli się udam do mocy, oto on najmocniejszy; a jeźli do sądu, któż mię z nim sprowadzi?
20 Vaikka olisin oikeassa, niin oma suuni tuomitsisi minut syylliseksi; vaikka olisin syytön, niin hän kuitenkin minut vääräksi tekisi.
Jeźlibym się usprawiedliwiał, usta moje potępią mię; jeźlibym się doskonałym czynił, tedy mię przewrotnym być pokaże.
21 Syytön minä olen. En välitä hengestäni, elämäni on minulle halpa.
Chociażbym był doskonały, przecież ja tego do siebie znać nie będę; ale dam naganę żywotowi memu.
22 Yhdentekevää kaikki; sentähden minä sanon: hän lopettaa niin syyttömän kuin syyllisenkin.
Jedno jest, dla czegom to mówił: że tak doskonałego, jako i niezbożnego on niszczy;
23 Jos ruoska äkkiä surmaa, niin hän pilkkaa viattomain epätoivoa.
Jeźli biczem nagle zabija, z pokuszenia niewinnych naśmiewa się;
24 Maa on jätetty jumalattoman valtaan, hän peittää sen tuomarien kasvot-ellei hän, kuka sitten?
Ziemia podana bywa w ręce niezbożnika, oblicze sędziów jej zakrywa. A jeźliż nie on, któż tedy inny jest, co to czyni?
25 Minun päiväni rientävät juoksijata nopeammin, pakenevat onnea näkemättä,
Ale dni moje prędsze były niż poseł; uciekły, a nie widziały nic dobrego.
26 ne kiitävät pois niinkuin ruokovenheet, niinkuin kotka, joka iskee saaliiseen.
Przeminęły jako prędkie łodzie, jako orzeł lecący do żeru.
27 Jos ajattelen: tahdon unhottaa tuskani, muuttaa muotoni ja ilostua,
Jeźli rzekę: Zapomnę narzekania mego, zaniecham gniewu swego, a posilę się:
28 niin minä kauhistun kaikkia kipujani, tiedän, ettet julista minua viattomaksi.
Tedy się lękam wszystkich boleści moich, widząc, że mię z nich nie wypuścisz.
29 Syyllisenä täytyy minun olla; miksi turhaan itseäni vaivaan?
Jeźlim ja niezbożny, przeczże próżno pracuję?
30 Jos vaikka lumessa peseytyisin ja puhdistaisin käteni lipeällä,
A choćbym się umywał wodami śnieżnemi, i oczyściłbym mydłem ręce moje:
31 silloinkin sinä upottaisit minut likakuoppaan, niin että omat vaatteeni minua inhoisivat.
Wszakże w dole zanurzysz mię, i brzydzić się mną będą szaty moje.
32 Sillä ei ole hän ihminen niinkuin minä, voidakseni vastata hänelle ja käydäksemme oikeutta keskenämme.
Albowiem on nie jest człowiekiem jako ja, abym mu śmiał odpowiedzieć, albo żebym z nim miał iść w prawo.
33 Ei ole meillä riidanratkaisijaa, joka laskisi kätensä meidän molempien päälle
Bo nie masz między nami rozjemcy, któryby mógł rozwieść sprawę naszę.
34 ja ottaisi hänen vitsansa pois minun päältäni, niin ettei hänen kauhunsa peljättäisi minua;
Niech tylko zdejmie zemnie rózgę swoję, a strach jego niech mię nie straszy;
35 silloin minä puhuisin enkä häntä pelkäisi, sillä ei ole mitään sellaista tunnollani."
Tedy będę mówił, a nie będę się go bał; bom ja nie jest taki sam u siebie.
