Jobin 6
1 Job vastasi ja sanoi:
I odpowiedział Ijob, a rzekł:
2 "Oi, jospa minun suruni punnittaisiin ja kova onneni pantaisiin sen kanssa vaakaan!
O gdyby pilnie zważono narzekanie moje, a biedę moję pospołu na wagę włożono,
3 Sillä se on nyt raskaampi kuin meren hiekka; sentähden menevät sanani harhaan.
Tedyby była cięższą nad piasek morski; przetoż mi słów niestaje.
4 Sillä Kaikkivaltiaan nuolet ovat sattuneet minuun; minun henkeni juo niiden myrkkyä. Jumalan kauhut ahdistavat minua.
Albowiem strzały Wszechmocnego tkwią we mnie, których jad wysuszył ducha mego, a strachy Boże walczą przeciwko mnie.
5 Huutaako villiaasi vihannassa ruohikossa, ammuuko härkä rehuviljansa ääressä?
Izali osieł dziki ryczy nad trawą? albo wół izali ryczy nad paszą swoją?
6 Käykö äitelää syöminen ilman suolaa, tahi onko makua munanvalkuaisessa?
Izali może być jedzona rzecz niesmaczna bez soli? albo jestli jaki smak w białku jajowym?
7 Sieluni ei tahdo koskea sellaiseen, se on minulle kuin saastainen ruoka.
Czego się przedtem nie chciała dotknąć dusza moja, to teraz jest boleścią ciała mego.
8 Oi, jospa minun pyyntöni täyttyisi ja Jumala toteuttaisi minun toivoni!
Bodajże się spełniła prośba moja! Niechże mi Bóg da, czego oczekuję!
9 Jospa Jumala suvaitsisi musertaa minut, ojentaa kätensä ja katkaista elämäni langan!
Oby się Bogu podobało, żeby mię zniszczył, a żeby mię wyciął, rozpuściwszy rękę swoję!
10 Niin olisi vielä lohdutuksenani-ja ilosta minä hypähtäisin säälimättömän tuskan alla-etten ole kieltänyt Pyhän sanoja.
Bo mam jeszcze pociechę swoję, (chociaż pałam w boleści, a Bóg mi nie folguje) żem nie taił słów Świętego.
11 Mikä on minun voimani, että enää toivoisin, ja mikä on loppuni, että tätä kärsisin?
Cóż jest za moc moja, abym potrwał? albo co za koniec mój, abym przedłużył żywota mego?
12 Onko minun voimani vahva kuin kivi, onko minun ruumiini vaskea?
Izali moc kamienna moc moja? albo ciało moje miedziane?
13 Eikö minulla ole enää mitään apua, onko pelastus minusta karkonnut?
Azaż obrony mojej niemasz przy mnie? azaż rozsądek oddalony odemnie?
14 Tuleehan ystävän olla laupias nääntyvälle, vaikka tämä olisikin hyljännyt Kaikkivaltiaan pelon.
Przeciwko temu, którego litość słabieje ku bliźniemu swemu, i który bojaźń Wszechmogącego opuścił?
15 Minun veljeni ovat petolliset niinkuin vesipuro, niinkuin sadepurot, jotka juoksevat kuiviin.
Bracia moi omylili mię jako potok; pominęli jako gwałtowne potoki,
16 Ne ovat jääsohjusta sameat, niihin kätkeytyy lumi;
Które bywają mętne od lodu, w których się śnieg ukrywa;
17 auringon paahtaessa ne ehtyvät, ne häviävät paikastansa helteen tullen.
Czasu którego topnieją, zaginą; a czasu gorącości niszczeją z miejsca swego.
18 Niiden juoksun urat mutkistuvat, ne haihtuvat tyhjiin ja katoavat.
Udawają się tam i sam z dróg swoich; rozciekają się po miejscach bezwodnych, i giną.
19 Teeman karavaanit tähystelivät, Seban matkueet odottivat niitä;
Podróżni ludzie z krainy Teman obaczyli je; a którzy szli do Seba, mieli w nich nadzieję.
20 he joutuivat häpeään, kun niihin luottivat, pettyivät perille tullessansa.
Ale się zawstydzili, iż w nich ufali; a gdy tam przyszli, oszukali się.
21 Niin te olette nyt tyhjän veroiset: te näette kauhun ja peljästytte.
Tak zaiste i wy, bywszy nie jesteście; widząc utrapienie moje, lękacie się.
22 Olenko sanonut: 'Antakaa minulle ja suorittakaa tavaroistanne lahjus minun puolestani,
Izalim mówił: Przynieście mi co, a z majętności waszej dajcie mi dary?
23 pelastakaa minut vihollisen vallasta ja lunastakaa minut väkivaltaisten käsistä'?
I wybawcie mię z rąk nieprzyjaciela, a z rąk okrutników odkupcie mię?
24 Opettakaa minua, niin minä vaikenen; neuvokaa minulle, missä olen erehtynyt.
Nauczcież mię, a ja umilknę; a w czemem zbłądził pokażcie mi.
25 Kuinka tehoaakaan oikea puhe! Mutta mitä merkitsee teidän nuhtelunne?
O jakoż są mocne słowa prawdziwe! Ale cóż sprawi obwinienie wasze?
26 Aiotteko nuhdella sanoja? Tuultahan ovat epätoivoisen sanat.
Izali słowa moje obwinić myślicie, a przewiewać mowy utrapionego?
27 Orvostakin te heittäisitte arpaa ja hieroisitte kauppaa ystävästänne.
I na sierotę targacie się, i kopiecie doły pod przyjacielem swoim.
28 Mutta suvaitkaa nyt kääntyä minuun; minä totisesti en valhettele vasten kasvojanne.
Przetoż przypatrzcie mi się teraz, a obaczycie, jeźli kłamię przed obliczem waszem.
29 Palatkaa, älköön vääryyttä tapahtuko; palatkaa, vielä minä olen oikeassa siinä.
Obaczcie się, proszę, a niech nie będzie w was nieprawość; obaczcie się, a poznacie, że jest sprawiedliwość moja przy mnie.
30 Olisiko minun kielelläni vääryys? Eikö suulakeni tuntisi, mikä turmioksi on?"
A iż nie masz w języku mym nieprawości: i nie mamże znać utrapienia mego?
