Jobin 41
1 Voitko onkia koukulla Leviatanin ja siimaan kietoa sen kielen?
Zult gij den Leviathan met den angel trekken, of zijn tong met een koord, dat gij laat nederzinken?
2 Voitko kiinnittää kaislaköyden sen kuonoon ja väkäraudalla lävistää siltä posken?
Zult gij hem een bieze in den neus leggen, of met een doorn zijn kaak doorboren?
3 Rukoileeko se sinua paljon, tahi puhutteleeko se sinua lempeästi?
Zal hij aan u veel smekingen maken? Zal hij zachtjes tot u spreken?
4 Tekeekö se liiton sinun kanssasi, että saisit sen olemaan orjanasi ainaisesti?
Zal hij een verbond met u maken? Zult gij hem aannemen tot een eeuwigen slaaf?
5 Voitko leikkiä sillä niinkuin lintusella tahi sitoa sen tyttöjesi pidellä?
Zult gij met hem spelen gelijk met een vogeltje, of zult gij hem binden voor uw jonge dochters?
6 Hierovatko pyyntikunnat siitä kauppaa, jakavatko sen kauppamiesten kesken?
Zullen de metgezellen over hem een maaltijd bereiden? Zullen zij hem delen onder de kooplieden?
7 Voitko iskeä sen nahan täyteen ahinkaita ja sen pään kala-ahraimia?
Zult gij zijn huis met haken vullen, of met een visserskrauwel zijn hoofd?
8 Laskehan vain kätesi sen päälle, niin muistat sen ottelun; et sitä toiste yritä!
Leg uw hand op hem, gedenk des strijds, doe het niet meer.
9 Katso, siinä toivo pettää; jo sen näkemisestä sortuu maahan."
Zie, zijn hoop zal feilen; zal hij ook voor zijn gezicht nedergeslagen worden?
10 "Ei ole niin rohkeata, joka sitä ärsyttäisi. Kuka sitten kestäisi minun edessäni?
Niemand is zo koen, dat hij hem opwekken zou; wie is dan hij, die zich voor Mijn aangezicht stellen zou?
11 Kuka on minulle ensin antanut jotakin, joka minun olisi korvattava? Mitä kaiken taivaan alla on, se on minun.
Wie heeft Mij voorgekomen, dat Ik hem zou vergelden? Wat onder den gansen hemel is, is het Mijne.
12 En saata olla puhumatta sen jäsenistä, en sen voimasta ja sorjasta rakenteesta.
Ik zal zijn leden niet verzwijgen, noch het verhaal zijner sterkte, noch de bevalligheid zijner gestaltenis.
13 Kuka voi riisua siltä päällysvaatteen, kuka tunkeutua sen kaksinkertaisten purimien väliin?
Wie zou het opperste zijns kleeds ontdekken? Wie zou met zijn dubbelen breidel hem aankomen?
14 Kuka on avannut sen kasvojen kaksoisoven? Sen hammasten ympärillä on kauhu.
Wie zou de deuren zijns aangezichts opendoen? Rondom zijn tanden is verschrikking.
15 Sen ylpeytenä ovat uurteiset selkäkilvet, kiinnitetyt lujalla sinetillä.
Zeer uitnemend zijn zijn sterke schilden, elkeen gesloten als met een nauwdrukkend zegel.
16 Ne käyvät tarkoin toinen toiseensa, niin ettei ilma välitse pääse.
Het een is zo na aan het andere, dat de wind daar niet kan tussen komen.
17 Ne ovat toisiinsa liitetyt, pysyvät kiinni erkanematta.
Zij kleven aan elkander, zij vatten zich samen, dat zij zich niet scheiden.
18 Sen aivastus on kuin valon välähdys, sen silmät ovat kuin aamuruskon silmäripset.
Elk een zijner niezingen doet een licht schijnen; en zijn ogen zijn als de oogleden des dageraads.
19 Sen kidasta lähtee tulisoihtuja, sinkoilee säkeniä.
Uit zijn mond gaan fakkelen, vurige vonken raken er uit.
20 Sen sieramista käy savu niinkuin kihisevästä kattilasta ja kaislatulesta.
Uit zijn neusgaten komt rook voort, als uit een ziedenden pot en ruimen ketel.
21 Sen puhallus polttaa kuin tuliset hiilet, ja sen suusta lähtee liekki.
Zijn adem zou kolen doen vlammen, en een vlam komt uit zijn mond voort.
22 Sen kaulassa asuu voima, ja sen edellä hyppii kauhistus.
In zijn hals herbergt de sterkte; voor hem springt zelfs de droefheid van vreugde op.
23 Sen pahkuraiset lihat ovat kiinteät, ovat kuin valetut, järkkymättömät.
De stukken van zijn vlees kleven samen; elkeen is vast in hem, het wordt niet bewogen.
24 Sen sydän on valettu kovaksi kuin kivi, kovaksi valettu kuin alempi jauhinkivi.
Zijn hart is vast gelijk een steen; ja, vast gelijk een deel van den ondersten molensteen.
25 Kun se nousee, peljästyvät sankarit, kauhusta he tyrmistyvät.
Van zijn verheffen schromen de sterken; om zijner doorbrekingen wille ontzondigen zij zich.
26 Jos sen kimppuun käydään miekoin, ei miekka kestä, ei keihäs, ei heittoase eikä panssari.
Raakt hem iemand met het zwaard, dat zal niet bestaan, spies, schicht noch pantsier.
27 Sille on rauta kuin oljenkorsi, vaski kuin lahopuu.
Hij acht het ijzer voor stro, en het staal voor verrot hout.
28 Ei aja sitä pakoon nuoli, jousen poika, akanoiksi muuttuvat sille linkokivet.
De pijl zal hem niet doen vlieden, de slingerstenen worden hem in stoppelen veranderd.
29 Kuin oljenkorsi on sille nuija, keihästen ryskeelle se nauraa.
De werpstenen worden van hem geacht als stoppelen, en hij belacht de drilling der lans.
30 Sen vatsapuolessa on terävät piikit, se kyntää mutaa leveälti kuin puimaäes.
Onder hem zijn scherpe scherven; hij spreidt zich op het puntachtige, als op slijk.
31 Se panee syvyyden kiehumaan kuin padan, tekee meren voidekattilan kaltaiseksi.
Hij doet de diepte zieden gelijk een pot; hij stelt de zee als een apothekerskokerij.
32 Sen jäljessä polku loistaa, syvyydellä on kuin hopeahapset.
Achter zich verlicht hij het pad; men zou den afgrond voor grijzigheid houden.
33 Ei ole maan päällä sen vertaista; se on luotu pelottomaksi.
Op de aarde is niets met hem te vergelijken, die gemaakt is om zonder schrik te wezen.
34 Se katsoo ylen kaikkea, mikä korkeata on; se on kaikkien ylväitten eläinten kuningas."
Hij aanziet alles, wat hoog is, hij is een koning over alle jonge hoogmoedige dieren.
