Jobin 4
1 Silloin teemanilainen Elifas lausui ja sanoi:
Temanlı Elifaz belə cavab verdi:
2 "Ethän pane pahaksesi, jos sinulle puhutaan? Kuka voi vaitikaan olla?
«Kimsə sənə bir söz desə, inciyərsənmi? Danışmasın deyə kim özünü saxlaya bilər?
3 Katso, monta sinä olet ojentanut, ja hervonneita käsiä olet vahvistanut;
Bəli, çoxlarına dərs verdin, Onları əlləri taqətdən düşərkən gücləndirdin.
4 sanasi ovat nostaneet kompastunutta, ja rauenneita polvia olet voimistanut.
Yıxılanları sözlərinlə qaldırdın, Dizləri əsənlərə güc verdin.
5 Mutta nyt, kun itseäsi kova kohtaa, sinä tuskastut, kun se sinuun sattuu, sinä kauhistut.
İndi bu iş başına gələrkən Özün taqətdən düşdün, Bəla sənə dəyəndə özünü itirdin.
6 Eikö jumalanpelkosi ole sinun uskalluksesi ja nuhteeton vaelluksesi sinun toivosi?
Sən Allah xofuna etibar etmirdinmi? Kamil həyatına ümid edən sən deyildinmi?
7 Ajattele, kuka viaton on koskaan hukkunut, ja missä ovat rehelliset joutuneet perikatoon?
Kimdir günahsız məhv olan? İndi yada sal. Əməlisalehlərin həlak olduğunu harada görmüsən?
8 Minkä minä olen nähnyt, niin ne, jotka vääryyttä kyntävät ja turmiota kylvävät, ne sitä niittävätkin.
Mənim gördüyümə görə şər sahəsini belləyən, Əzab toxumu səpən insanlar əkdiyini biçər.
9 Jumalan henkäyksestä he hukkuvat, hänen vihansa hengestä he häviävät.
Onlar Allahın nəfəsi ilə yox olar, Qəzəbinin küləyi onları udar.
10 Leijonan ärjyntä, jalopeuran ääni vaiennetaan, ja nuorten leijonain hampaat murskataan;
Aslanların nəfəsi, qızmış şirlərin səsi kəsildi, Gənc aslanların dişləri qırıldı.
11 jalopeura menehtyy saaliin puutteesta, ja naarasleijonan pennut hajaantuvat.
Şikarı olmadığı üçün güclü aslan həlak olar, Dişi aslanların balaları pərən-pərən qalar.
12 Ja minulle tuli salaa sana, korvani kuuli kuiskauksen,
Mənə gizli bir söz çatdı, Qulağım bir pıçıltı eşitdi,
13 kun ajatukset liikkuivat öisissä näyissä, kun raskas uni oli vallannut ihmiset.
Gecə röyalardan doğan düşüncələr içində olanda, İnsanların dərin yuxuya getdiyi zamanda
14 Pelko ja vavistus yllättivät minut, peljästyttivät kaikki minun luuni.
Üstümə bir qorxu, bir titrətmə gəldi, Bütün sümüklərimi lərzəyə saldı.
15 Tuulen henkäys hiveli kasvojani, ihoni karvat nousivat pystyyn.
Qarşımdan bir ruh keçdi, Bütün tüklərimi ürpətdi.
16 Siinä seisoi-sen näköä en erottanut-haamu minun silmäini edessä; minä kuulin kuiskaavan äänen:
Ruh dayandı, bunun nə olduğunu bilmədim. Gözlərimin önündə bir surət dururdu, Sükunətin içindən bir səs eşitdim:
17 'Onko ihminen vanhurskas Jumalan edessä, onko mies Luojansa edessä puhdas?
“İnsan Allah qarşısında saleh olarmı? Yaradanın qarşısında təmiz adam varmı?
18 Katso, palvelijoihinsakaan hän ei luota, enkeleissäänkin hän havaitsee vikoja;
Allah bəndələrinə güvənmir, Mələklərində belə, səhv görür.
19 saati niissä, jotka savimajoissa asuvat, joiden perustus on maan tomussa! He rusentuvat kuin koiperhonen;
Palçıq evlərdə yaşayanlara, Mayası torpaqdan olanlara, Güvədən də tez əzilənlərə O güvənərmi?
20 ennenkuin aamu ehtooksi muuttuu, heidät muserretaan. Kenenkään huomaamatta he hukkuvat ainiaaksi.
Ömürləri səhərdən axşama çatmır, Fərqi yoxdur, hamı əbədi yox olur.
21 Eikö niin: heidän telttanuoransa irroitetaan, ja he kuolevat, viisaudesta osattomina.'"
Yaşadıqları çadırın ipləri çəkiləndə Heç nə anlamazlar, ölüb gedərlər”.
